SunnudagsMogginn - 27.02.2011, Blaðsíða 29

27. febrúar 2011 29
að toga reipið í rétta átt og þegar allir sem koma
að kennslu vita í hvaða átt skal halda.
Það kemur líka í ljós í könnun á vegum OECD
að íslenskir kennarar og skólastjórnendur líta
ekki á árangur nemenda á prófum sem nokkuð
sem þeir geti nýtt til að þróa skólanámskrár og
kennsluáætlanir. Þeim finnst próf ekki skipta
mjög miklu máli. Við þurfum að huga að því hvort
við séum að fara of mikið inn í kennslufræðilega
pólitík í staðinn fyrir að hugsa um það hvernig
börnunum líður og gengur. Við eigum ekki að
vera hrædd við mælingar á því.“
Kannanir sýna að drengjum líður ekki nógu
vel í skóla. Hvað er til ráða?
„Ég stýri hópi í borginni sem er að skoða stöðu
drengja sérstaklega og mun skila skýrslu í mars
eða apríl. Íslenskir kennarar eru yst á skalanum í
OECD-löndunum í svonefndri hugsmíðahyggju,
sem þýðir að þeir eru hlynntastir uppgötvunar-
námi. Strákum finnst þetta mjög óþægilegt því
þeir vilja hafa markmið, sjá tölur og árangur.
Strákum leiðist meira í skóla og það þarf að rýna í
það af hverju þeim leiðist strax þegar þeir byrja í
sex ára bekk og af hverju leiðinn eykst eftir það.
Stelpur eru svo mjög kvíðnar í skóla um unglings-
aldur, sem er mikið áhyggjuefni. Í ljós kemur líka
þegar einkunnir eru rýndar að þá skiptir ánægja af
lestri miklu máli fyrir bæði kynin og hefur áhrif á
heildarnámsárangur.
Annað sem við veltum fyrir okkur er tölvu-
heimur drengja. Við lifum á tölvuöld en upplýs-
ingatæknin er ekki á jafnmiklum hraða inni í
skólastofunni og hún er í samfélaginu. Þar af leið-
andi upplifa strákar mikinn hraða heima hjá sér
þegar þeir eru að spila í tölvu en finnst allt í skóla-
stofunni ganga mjög hægt fyrir sig.“
Þarf ekki gríðarlega mikið samhent átak til að
laga allt það sem þú hefur verið að ræða í þessu
viðtali?
„Jú, draumur minn er að hópur hagsmunaaðila
marki stefnu til tíu ára í senn og setji markmið
sem hægt er að ná. Ég hef trú á að hægt sé að laga
margt í kerfinu ef við náum sátt um sameiginlega
sýn. Ef við samþykkjum forgangsröðun til
menntamála og nokkuð dýrt menntakerfi þá
verðum við að samþykkja mælingu á því og hver
ávinningurinn er.“
En hvað með árangur skóla, skiptir máli
hvaða skólar eru bestir?
„Að mínu mati skiptir það máli. Ekki bara til að
segja foreldrum að þeir hafi valið góða skóla fyrir
börnin sín heldur líka til að styrkja þá skóla sem
eru ekki jafngóðir. Ef við opinberum ekki hvernig
staðan er í lélegu skólunum getum við ekki rétt-
lætt aukið fjármagn til þeirra. Ég er til dæmis
bundin trúnaði um það hvaða skólar eru bestir í
Reykjavík og hverjir eru verstir. Það hjálpar ekki
lökustu skólunum. Og það er ekki til hagsbóta
fyrir nemandann.“
Stolt af Hönnu Birnu
Hvaðan sprettur áhugi þinn á menntamálum?
„Ég hef alltaf haft skoðanir á þeim en varð ekki
pólitísk fyrr en ég kom heim úr meistaranámi í
námssálarfræði. Þá áttaði ég mig á því að hér voru
menntamálin svo til eingöngu á hendi hins opin-
bera. Valdið var hjá stjórnmálamönnum sem
þýddi að ég þurfti að taka þátt í pólitík til að hafa
áhrif. Ég fann að í skólamálum átti ég samleið með
Sjálfstæðisflokknum vegna stefnu flokksins um
valfrelsi einstaklingsins. Ég held reyndar að
skólapólitík Sjálfstæðisflokksins hafi verið föst í
viðjum umræðu um einkarekna skóla of lengi, en
sem betur fer er það að breytast. Og ég hellti mér
út í pólitíkina, vann fyrst í Háskólanum í Reykja-
vík, svo í menntamálaráðuneytinu og samhliða
fór ég að skipta mér af málefnastarfinu. Eitt leiddi
af öðru og nú er ég að klára mitt fimmta ár sem
borgarfulltrúi.“
Nú er Sjálfstæðisflokkurinn í minnihluta í
borgarstjórn. Hvernig gengur samstarfið við
Besta flokkinn og Samfylkinguna?
„Ég hef orðið fyrir miklum vonbrigðum með
þennan meirihluta. Ég hélt sannast sagna að Besti
flokkurinn myndi koma með nýjar hugmyndir
eða halda áfram að þróa stefnu Hönnu Birnu
Kristjánsdóttur um samvinnu allra flokka. Það
varð ekki. Ég er stolt af þeim breytingum á stjórn-
málum sem Hanna Birna leiddi og ég er viss um að
sagan mun dæma þær sem stór skref í átt að nýj-
um vinnubrögðum.
Meirihlutinn talar um að breyta stjórnkerfinu
og sameina skóla en hefur enga stefnu að leið-
arljósi. Þar af leiðandi gengur það verkefni illa.
Meirihlutinn nýtir sér ekki að við í borgarstjórn-
arflokki Sjálfstæðisflokksins erum tilbúin til sam-
starfs. Við fáum að koma að einstökum verk-
efnum en fáum ekki að leggja okkar af mörkum til
að skapa nauðsynlega heildarmynd. Meirihlutinn
er í fastur í gömlum hjólförum. Ég er sannfærð um
að borgarmálin gengju betur ef allir flokkar ynnu í
sameiningu, sátt ríkti um það hvaða skref ætti að
taka og stefnan væri ljós. Þá myndum við öll verða
að slaka á vissum pólitískum markmiðum og gera
málamiðlanir, en í staðinn fengju borgarbúar ró-
legri og átakaminni stjórnmál og sýnilegur árang-
ur yrði meiri. Á erfiðum tímum eigum við einmitt
að vinna á þennan hátt.“
Morgunblaðið/Kristinn