SunnudagsMogginn - 27.02.2011, Blaðsíða 30

SunnudagsMogginn - 27.02.2011, Blaðsíða 30
30 27. febrúar 2011 S mátt og smátt er að skapast nokkuð víðtæk samstaða í sam- félaginu um að ákvarðanir í veigameiri málum eigi þjóðin sjálf að taka í atkvæðagreiðslum. Þetta kemur fram í umræðum á Alþingi. Þetta varð ljóst, þegar þingflokkur Sjálfstæðis- flokksins komst sameiginlega að þeirri niðurstöðu að vísa ætti Icesave III í þjóð- aratkvæði, þótt skiptar skoðanir væru innan þingflokksins um efni málsins. Og þetta má marka af þjóðfélagsumræðum almennt. Það er líka að verða nokkuð víðtæk samstaða um að gera eigi breytingar á 26. gr. stjórnarskrárinnar. Að óeðlilegt sé að það vald sé í höndum forseta, hvort mál- um sé vísað í þjóðaratkvæði. Um þetta atriði var hins vegar mikill ágreiningur á Alþingi vorið og sumarið 2004, þegar forseti beitti þessu ákvæði í fyrsta sinn. Nú má telja víst að samstaða sé að verða um að taka þetta vald úr höndum forseta. Hins vegar á eftir að ræða hvaða skilyrði þurfi að vera fyrir hendi til þess að þjóð- aratkvæðagreiðsla fari fram. Í vor eru 14 ár liðin frá því að Morgun- blaðið gaf út í heild fylgiblað með brezka tímaritinu The Economist frá haustinu 1996, þar sem rök voru færð fyrir því, að beint lýðræði ætti að taka við á 21. öldinni af fulltrúalýðræði 20. aldarinnar. Lýð- ræðið er augljóslega í framsókn í heim- inum – þrátt fyrir allt. Athygli vekur á Vesturlöndum, að það eru ekki ofsa- trúarsamtök, sem standa fyrir upp- reisnum í arabaheiminum. Það er ný kynslóð ungra og vel menntaðra araba, sem krefjast lýðræðis. Nú er að því komið að við Íslendingar þurfum að huga að næstu skrefum í þess- ari þróun. Þau snúa annars vegar að því hvers konar breytingar eigi að gera á stjórnarskránni að þessu leyti. Eiga að vera þar ákvæði um að tiltekin, afmörk- uð málefni skuli alltaf fara í þjóðar- atkvæði? Að aukinn meirihluti á Alþingi geti ákveðið að vísa máli til þjóðar- atkvæðis? Að tiltekið hlutfall kjósenda geti óskað eftir þjóðaratkvæði? Allt þetta þarf að ræða á næstu mánuðum. En nú hljótum við líka að spyrja hvernig staðið verði að kynningu Icesave III fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu í apríl. Eðlilegt er að lögin sem slík, sem þjóðin á að taka afstöðu til, verði send inn á hvert heimili eins og fram kom í Morgun- blaðinu í fyrradag, fimmtudag, að gert yrði. Í lögunum og fylgiskjölum þeirra kemur auðvitað fram ákveðin afstaða og túlkun. Hvað um sjónarmið þeirra, sem hafa aðra afstöðu og túlka þær upplýs- ingar, sem fyrir liggja með öðrum hætti? Kynning af þessu tagi kostar fjár- muni. Kostnaður við kynningarstarf Alþingis og ríkisstjórnar er greiddur úr sameiginlegum sjóði landsmanna. Hvað um kostnað við kynningarstarf annarra, sem kunna að hafa aðra skoðun á málinu heldur en meirihluti Alþingis og ríkisstjórn? Svokölluð hlutlaus kynning er ekki til. Áður fyrr leituðu stjórnvöld gjarnan til stofnana á vegum Háskóla Íslands til þess að tryggja hlutlausa miðlun upplýsinga. Nú er svo komið að kennarar við Háskóla Íslands (og að nokkru leyti við aðra há- skóla) eru orðnir svo umfangsmiklir þátttakendur í þjóðfélagsumræðum að ekki er lengur hægt að líta á einstakar stofnanir innan Háskóla Íslands sem hlutlausa fagaðila. Mundi einhver líta á Alþjóðamálastofnun HÍ sem hlutlausan fagaðila í ESB-málum? Mundi einhver líta á Hagfræðistofnun HÍ sem hlutlausan fagaðila um Icesave? Auðvitað ekki. Þess vegna er nauðsynlegt að taka ákvörðun um að kostnaður við kynningu annarra sjónarmiða en meirihluta Al- þingis og ríkisstjórnar verði einnig greiddur úr sameiginlegum sjóði lands- manna. Einn hópur fólks hefur látið sér- staklega að sér kveða í umræðum um Icesave frá upphafi en það er hópur, sem gengið hefur undir heitinu InDefence. Þar er ekki á ferðinni flokkspólitískur hópur heldur samtök einstaklinga, sem hafa leitazt við að leggja mat á Icesave- málið út frá sínum sjónarmiðum en á grunni faglegrar þekkingar, sem til stað- ar er innan hópsins. Hvað gerist ef þessi hópur leitar formlega eftir fjárstuðningi úr sameiginlegum sjóði landsmanna til þess að kynna sín sjónarmið? Yrði þeirri ósk hafnað? Er réttlátt og sanngjarnt gagnvart almenningi í landinu, að hann eigi ekki kost á að kynna sér sjónarmið og rök þessa hóps með sama hætti og rök og viðhorf meirihluta Alþingis? Í sjálfu sér eiga alveg sömu rök við í umræðunum um aðild Íslands að ESB. Ráðherrar, þingmenn og embættismenn eru á þönum hér innanlands og landa í milli til þess að kynna málið út frá sjón- armiði þeirrar ríkisstjórnar, sem við völd situr þessa stundina og þess meirihluta Alþingis, sem samþykkti aðildar- umsóknina. Kostnaður er greiddur úr ríkissjóði. En hvað um sjónarmið og rök hinna, sem andvígir eru og skoðana- kannanir sýna að hafa meirihluta þjóð- arinnar að baki sér? Er eðlilegt að herkostnaður þeirra, sem vilja aðild sé allur greiddur úr ríkissjóði en ekki kostnaður þeirra, sem halda uppi andstæðum sjónarmiðum? Þessar spurningar snúast um lýðræðis- leg vinnubrögð ekkert síður en þjóðar- atkvæðið sjálft. Og það eru hagsmunir allra aðila að þessum málum sé ráðið með sanngjörnum hætti. Þeir sem nú eru í stjórnaraðstöðu og geta þess vegna látið greiða kostnað við að kynna sín sjónar- mið úr sameiginlegum sjóðum verða komnir í stjórnarandstöðu fyrr eða síðar. Þess vegna eru það ekki síður hagsmunir þeirra, þegar til lengri tíma er litið að allrar sanngirni sé gætt á báða bóga. Þeir, sem við stjórnvölinn eru hverju sinni hafa engan einkarétt á ríkiskass- anum þótt þeim hafi verið falið að hafa umsjón með honum í ákveðinn tíma. Þjóðaratkvæðagreiðslur og kynning sjónarmiða Af innlendum vettvangi … Styrmir Gunnarsson styrmir@mbl.is Á tæplega tveggja ára tímabili, frá 1979-81, féllu hvorki fleiri né færri en 28 svört börn eða ungt fólk fyrir morðingja hendi í Atlanta í Bandaríkjunum. Morðæðið vakti að vonum mikinn óhug og ekki síður úrræðaleysi lögreglu sem lengi vel komst hvorki lönd né strönd með rannsóknina. Það var ekki fyrr en vorið 1981 að til rofaði. Lögregla hafði þá grunsemdir um að morðinginn myndi fleygja næsta fórnarlambi sínu í vatn í ríkinu til að má út sönn- unargögn og vaktaði fyrir vikið öll helstu vötn í grennd- inni gaumgæfilega. Sú ráðstöfun bar árangur en að kvöldi 22. maí 1981 heyrði lögreglumaður á vakt við Chattahoochee-ána skvamp undir brú við ána. Í kjölfar- ið sá hann bifreið af Chevrolet-gerð aka í burtu. Lögregla stöðvaði bílinn skammt frá en undir stýri var 23 ára gamall maður, Wayne Williams, sem starfaði sem plötusnúður og umboðsmaður tónlistarmanna. Að- spurður kvaðst Williams vera á leið til bæjarins Smyrna að hlusta á unga og upprennandi söngkonu, Cheryl Johnson. Síðar kom í ljós að símanúmerið sem hann gaf lögreglu var ekki í notkun og við eftirgrennslan fannst hvorki tangur né tetur af Cheryl þessari. Tveimur dögum síðar fannst nakið lík hins 27 ára gamla Nathaniels Carters á floti í Chattahoochee-ánni, skammt frá brúnni, þar sem lögreglumaðurinn heyrði skvampið. Það hafði ekki verið lengur en 48 klukku- stundir í vatninu, að dómi líkskoðara. Þar með var Wayne Williams orðinn efstur á lista yfir grunaða, ekki bara í Carter-málinu, heldur öllum hinum óupplýstu morðmálunum á svæðinu líka. Ekki dvínaði grunurinn þegar Williams féll á lygaprófi. Það sem leiddi til handtöku hans, 21. júní 1981, var hins vegar þræðir og hundahár sem fundust á einu fórnarlambanna en þau voru rakin til heimilis og bifreiðar Williams. Þá fannst blóð úr einhverjum hinna myrtu í bifreiðinni. Skömmu áður hafði Williams boðað til blaðamannafundar við heimili sitt, þar sem hann lýsti yfir sakleysi sínu. Réttarhaldið yfir Williams hófst 6. janúar 1982 en auk fyrrgreindra sönnunargagna kom sitthvað fram sem benti til sektar hans, til að mynda báru vitni að þau hefðu séð hann með sumum fórnarlambanna. Þetta dugði kviðdómi til að sakfella Williams fyrir tvö morð, á Nathaniel Carter og hinum 29 ára gamla Jimmy Payne, á þessum degi 1982. Hann var dæmdur í tvöfalt lífstíðar- fangelsi í ríkisfangelsinu í Georgíu. Williams fór sjálfur í vitnastúkuna og þótti síst hafa hjálpað málstað sínum með því að æsa sig upp úr öllu valdi. Við réttarhaldið var því einnig haldið fram að Williams hneigðist kynferðis- lega til ungra drengja. Ekkert fórnarlambanna hafði þó verið misnotað kynsferðislega. Eftir að Williams hafði verð dæmdur lokaði lögregla í Atlanta 23 morðmálum til viðbótar, þar sem hann er talinn hafa verið að verki. Mikil gleði greip um sig í ríkinu þegar málin töldust upplýst og efnt var til tónleika í minningu hinna látnu og til styrktar fjölskyldum þeirra. Meðal listamanna sem komu fram má nefna Frank Sinatra, Sammy Davis, Jr. og The Jacksons. Furðu sætti að faðir Waynes Williams, sem starfaði sem ljósmyndari í Atlanta á þessum tíma, var um skeið á sviðinu með Sinatra – að mynda. Wayne Williams, sem orðinn er 52 ára, hefur alla tíð haldið fram sakleysi sínu og ýmsir aðrir hafa dregið sekt hans í efa, alltént hafi hann ekki myrt allan þennan fjölda. Árið 2006 opnaði lögregla í DeKalb-sýslu í Georgíu á ný fimm morðmál sem áður voru rakin til Williams en sú rannsókn hefur ekki leitt til sakfellingar. Fyrir fjórum árum féllst saksóknari í Georgíu á að leyfa DNA-rannsókn á hundahárunum sem leiddu til sakfellingar Williams, að beiðni lögmanns hans. Niðurstaðan var ekki óyggjandi en þar sem hún úti- lokaði ekki hund Williams þótti saksóknara ekki ástæða til að taka málið upp að nýju. Við það situr. orri@mbl.is Atlanta- morðinginn dæmdur Wayne Williams kominn í járn, grunaður um fjölda morða. Lögregla dregur upp líkið af Nathaniel Carter í maí 1981. Á þessum degi 27. febrúar 1982 ’ Williams fór sjálfur í vitna- stúkuna og þótti síst hafa hjálp- að málstað sínum með því að æsa sig upp úr öllu valdi.

x

SunnudagsMogginn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: SunnudagsMogginn
https://timarit.is/publication/785

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.