SunnudagsMogginn - 04.09.2011, Blaðsíða 43

4. september 2011 43
hrunið eins og náttúruhamfarir,“ segir
Jón Atli. „Ef við hefðum lent í árekstri og
einhver hefði sagt: þessi árekstur var
óumflýjanlegur. Þá er spurningin um
hversu hratt þú keyrðir farin út af borð-
inu. Hrunið gerðist ekki bara, það varð til
af verknaði manna,“ segir hann.
„Þess vegna er nauðsynlegt að vita hver
gerði hvað,“ segir Halldóra. „Annars hefur
þetta djúpstæð, mótandi áhrif sál þjóð-
arinnar. Við erum þá brotin þjóð sem hef-
ur ekki sett atburðina á réttan stað. Ann-
ars er ekki hægt að halda áfram nema sem
zombí með of háan sársaukaþröskuld,“
segir hún.
Forréttindin í leikhúsinu
„Allar sýningarnar þrjár,“ segir Halldóra,
Þú ert hér, Góðir Íslendingar og Zombí-
ljóðin eru tengdar að því leyti að þær fjalla
um samtímann. Vinnuumhverfið er
reyndar öðruvísi, en þetta verk okkar er
unnið á jafningjagrundvelli. Við erum öll
höfundar verksins og öll erum við leik-
stjórar og leikarar. Það er aðallega þetta
sem aðgreinir það frá hefðbundnu starfi í
húsinu,“ segir hún. „Það eru ákveðin for-
réttindi að geta labbað inn í Borgarleik-
húsið og inn í
það umhverfi trausts sem þar ríkir og
gera tilraunina,“ segir Jón Atli.
„Ég er leikskáld, það verða öðruvísi
tengsl þegar maður vinnur þannig. Að-
koman að verkinu er öðruvísi en þegar við
gerum þetta svona í samvinnu. Þetta er
svolítið eins og að vera í hljómsveit. Ef
þetta væri hljómsveit væri ég tromm-
arinn,“ segir hann og hlær.
Með tilliti til þess að í verkinu eru tekin
fyrir nýframin morð á Íslandi, raunveru-
legt andlát unglings og margt í verkinu má
túlka sem mjög harða gagnrýni á flytj-
endur frétta, framleiðendur frétta og þá
sem móta samfélagsgerðina þá veltir mað-
ur fyrir sér hvort þau óttist ekki aðkast
eða óþægindi frá fólki sem gæti tekið þetta
nærri sér?
„Þetta er gert í kærleika og af þörf til að
skilja heiminn í kringum okkur,“ segir
Halldóra. „Við viljum ekki meiða fólk en
við erum að gagnrýna fjölmiðla. Þetta
snýst ekki um að velta sér upp úr harmi
annarra heldur að halda á honum í smá-
stund. Sjá fólk, ekki fyrirsagnir.
Af því að það er samkomulag í hópnum
um efnisvalið og framsetninguna eru
stoðir fyrir þessu sterkar. Þá verður það
ekki persónulegt því þú veist ástæðurnar
sem liggja að baki. Við höfum valið fullt af
texta og efni sem okkur liggur á hjarta.
Sýningin er aldrei komin, hún er að fæðast
á hverjum degi. Í hvert skipti viljum við
vera næm á það sem er að gerast í sam-
félaginu í kringum okkur þá stundina og
hugsanlega taka það inn í sýninguna. Það
eru forréttindi að fá að vinna svona.
En líka ákaflega krefjandi,“ segir hún.
„Eina spurningin sem heyrist ekki nógu
oft í leikhúsi er af hverju?“ segir Jón Atli.
„Þetta er tilraunaleikhús. Tilraunin getur
ekki mistekist.
Það er aldrei sama niðurstaðan. Mark-
mið okkar er að tengja við salinn en ekki
ýta honum frá okkur.
Það er ekki heldur verið að þvinga neina
niðurstöðu fram. Spurningarnar eru;
hvort við séum til staðar, finnum við
ennþá til, höfum við glatað hæfileikanum
til að vera mennsk?
Og svaf ég meðan hinir þjáðust?“
’
Þetta er gert í kær-
leika og af þörf til að
skilja heiminn í
kringum okkur,“ segir
Halldóra. „Við viljum ekki
meiða fólk en við erum að
gagnrýna fjölmiðla. Þetta
snýst ekki um að velta sér
upp úr harmi annarra
heldur að halda á honum í
smástund. Sjá fólk, ekki
fyrirsagnir.“
Leikararnir fjórir í Zombí-ljóðum, þau Hallur, Jón Páll, Halldóra og Jón Atli, á sviðinu en verkið er mjög gagnrýnið á samtíma okkar og vekur áhorfendur til umhugsunar.
Jón Atli Jónasson og Halldóra Geirharðsdóttir, tveir höfunda og leikara úr sýningunni Zombí-
ljóð í Borgarleikhúsinu en þau segja kærleikann mikilvægastan til að ná merkingunni.
Morgunblaðið/Ernir