Morgunblaðið - 22.01.2011, Page 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. JANÚAR 2011
✝ Unnur GuðrúnDavíðsdóttir
fæddist í Reykjavík
9. maí 1948. Hún
andaðist 15. janúar
2011. Foreldrar
hennar voru Davíð
Ágúst Guðmunds-
son, f. 23. október
1917, d. 17. apríl
1974, og Anna Páls-
dóttir, f. 7. júní
1918, d. 10. maí
1961. Systkini Unn-
ar eru: Guðmundur
Davíðsson, f. 1940,
Páll Davíðsson, f. 1943, Magnús
Gestur Davíðsson, f. 1945, Ásgeir
Þór Davíðsson, f. 1950. Sam-
mæðra Ólafur Helgi Helgason, f.
1955. Samfeðra Bergljót Davíðs-
dóttir, f. 1952, Ragnheiður Ólafía
Davíðsdóttir, f. 1954, Helgi Jón
Davíðsson, f. 1955, María Svein-
fríður Davíðsdóttir, f. 1957, Davíð
Ágúst Davíðsson, f. 1961, Jak-
obína Valgerður Davíðsdóttir, f.
1963.
Unnur giftist Sveinlaugi Hann-
essyni 26. mars 1970. Börn Unnar
og Sveinlaugs eru: Hannes, f.
1971, Guðni Steinn,
f. 1973, Anna, f.
1988, unnusti henn-
ar er Kristberg
Jónsson, f. 1974.
Unnur ólst upp
frá 11 ára aldri hjá
frænku sinni Stein-
unni Steinarsdóttur
og Guðna Sig-
urjónssyni eða þar
til hún giftist Svein-
laugi. Unnur vann
við ýmis störf, að-
hlynningu á Arn-
arholti, við nám í
Húsmæðraskóla Reykjavíkur, af-
greiðslustörf hjá Tollgæslunni í
Reykjavík, en hennar æðsta starf
var húsmóðurstarfið, hlúa að
börnum og eiginmanni. Unnur og
Sveinlaugur bjuggu sín fyrstu ár í
Reykjavík eða til 1981 en þá fluttu
þau í Voga á Vatnsleysuströnd
þar sem þau bjuggu síðan. Unnur
hafði mikinn áhuga á ættfræði,
andlegum málefnum og tónlist.
Útför Unnar fer fram frá Kálfa-
tjarnarkirkju á Vatnsleysuströnd
í dag, 22. janúar 2011, og hefst at-
höfnin kl. 14.
Elsku mamma okkar, við vitum að
þú horfir á okkur og fylgist með
okkur sem engill af himni ofan og
verður rosa stolt af okkur hvað sem
við gerum. Við munum ávallt minn-
ast þín hvar sem við erum og förum.
Hvert sem við horfum þá sjáum við
minningu um þig.
Það er voða sárt að sakna. Núna
ertu í guðs höndum, þar ertu hjá
foreldrum þínum og þeim nánustu
sem munu hugsa vel um þig þar, en
við hérna niðri munum aldrei
gleyma hversu frábær kona og móð-
ir þú ert búin að vera.
Kveðja,
þín ástkæru börn,
Anna Sveinlaugsdóttir,
Hannes Sveinlaugsson og
Guðni Steinn Sveinlaugsson.
Elsku Unnur mín, þú ert farin frá
okkur, þú sem varst fastur punktur í
lífi okkar fjölskyldunnar. Ég sem
hélt að ég yrði alltaf til staðar ef eitt-
hvað kæmi upp á. Ég lofaði að halda
í hönd þína og vera þér við hlið
ávallt, þannig treystum við hvor á
aðra í blíðu og stríðu. En ég þakka
öllum þeim sem komu að og hjálp-
uðu, það er okkur dýrmætt, Guð veri
með þeim öllum. Að fá ekki lengur
símtal að morgni, eða kíkja til þín og
þú til mín að degi, er skrýtið. Þú
sem reyndist mér stundum sem
móðir, systir, vinkona, frænka og
trúnaðarvinkona, varst mér svo
margt sem ég fæ aldrei fullþakkað.
Okkar kynni, vinátta og tryggð
hefur varað í 33 ár sem aldrei bar
skugga á. Þú varst ekki allra, Unnur
mín, en þeim sem þú treystir varstu
trygg og heil í gegn. Þú varst ein-
stök, ljúf og góð, og vildir öllum vel.
Börnin þín, sem voru það dýrmæt-
asta sem þú áttir og passaðir eins og
gull, missa mikið. Sveinlaugur mað-
urinn þinn missir eiginkonu og sálu-
félaga í gegnum lífið, sem er mikið.
Lífið var ekki alltaf dans á rósum, en
með þrautseigju vannst þú alltaf. Þú
varst sterk, þótt veikindi settu mark
sitt á þig í mörg ár. Það átti enginn
von á þessu, það eru allir vanmátt-
ugir Unnur mín. Ég kynnti þig fyrir
Stellu vinkonu okkar sem ég var bú-
in að þekkja frá því ég var 11 ára,
með ykkur tókst órjúfanleg vinátta
til síðustu stundar. Stella var þér
dýrmæt, hjálpleg og góður styrkur á
allan hátt. Síðustu förina fórst þú
með Rex, vin þinn, í göngu sem var
orðin fastur liður tvisvar á dag.
Hann sat hjá þér og passaði þig.
Allar dýrmætu minningarnar,
sem eru margar ljúfar og góðar, ætl-
um við að geyma með okkur fjöl-
skyldunni. Við höldum áfram eins og
við töluðum um, og hjálpumst að. Þó
að stóri hlekkurinn hafi slitnað, þá
reynum við að púsla lífinu saman.
Ég bið góðan Guð og alla góðu engl-
ana sem fylgdu þér alltaf að passa
þig og varðveita fjölskylduna þína.
Við hjónin þökkum þér, Unnur mín,
samveruna hér. Börnin okkar og
barnabörn syrgja þig Unnur mín,
með þakklæti fyrir allt sem þú varst
okkur öllum.
Þín alltaf,
Anna, Erlingur, Lilja og fjöl-
skylda, Pálmi og fjölskylda.
Mig langar í fáum orðum að minn-
ast minnar kæru nágranna- og vin-
konu, Unnar Davíðsdóttur.
Þegar ég fluttist fyrir fjórum ár-
um suður í Voga, þá hafði ég misst
eiginmann minn rúmu ári áður, og
tilveran því oft á tíðum hálfdapur-
leg.
Kynni okkar Unnar hófust fljót-
lega eftir að ég flutti, en hún bjó
ásamt eiginmanni sínum gegnt mér í
götunni. Mér hefur oft orðið hugsað
til þess undanfarna sorgardaga, hví-
lík himnasending hún Unnur mín
var inn í tilveru mína á þessum tíma,
því að með okkur tókst strax einlæg
og fölvskalaus vinátta. Samveru-
stundir okkar nánast daglega og
stundum oft á dag eru mér einhverj-
ar dýrmætustu minningar seinni
ára, því að Unnur var í raun alveg
einstök manneskja. Með sinni þægi-
legu framkomu var Unnur vinur
sem gott var að hafa í kringum sig,
drekka kaffi með, sinna handavinnu,
fara í berjamó, eða, ef á þurfti að
halda, bara eiga kyrrðarstund.
Unnur reyndist mér allatíð ein-
staklega hjálpleg og umhyggjusöm,
alltaf boðin og búin, og með henni og
hundinum mínum honum Rex tókst
alveg sérstök vinátta, sem hún sýndi
í verki með því að fara iðulega með
hann í göngutúra og stundum tvisv-
ar á dag.
Föstudaginn 14. janúar kom mín
kæra vinkona til að ná í Rex í göngu-
túr og við ætluðum svo að fá okkur
kaffi á eftir. Mín elskulega vinkona
kom aldrei til baka þann dag.
Ég bið guð að blessa minningu
minnar kæru Unnar og sendi eig-
inmanni og fjölskyldu mínar inni-
legstu samúðarkveðjur.
Arndís Jónasdóttir.
Unnur Davíðsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku tengdamamma mín,
þú ert búin að vera frábær
tengdamamma. Sólskinið blasti
við í brosi þínu. Í hjarta þínu
sáum við sólskin sem lýsti
endalaust. Okkur leið mjög vel í
kringum þig. Það var mjög
mikil músík í hjarta þínu. Okk-
ur þykir svo vænt um þig. Meg-
ir þú fara til Jesú og Guðs og í
engla hendur, en þér verður
aldrei gleymt. Við elskum þig
alltaf. Þú ert okkar vernd-
arengill sem lýsir yfir okkur
þegar okkur líður illa.
Elskum þig.
Þinn tengdasonur,
Kristberg Jónsson.
Það er margt sem
kemur upp í hugann
þegar ég hugsa, mest
áberandi er öll vænt-
umþykjan og hlýjan
sem skín í gegn í minningunum og
hvað þú fylgdist vel með þínum,
hringdir bara til að athuga hvað ég og
mínir voru að brasa og fylgdist vel
með því sem var að gerast í kringum
mig og það var gott að finna það. Ég
sakna þess að heyra ekki þegar ég
svara í símann: „Já, ert þetta ekki þú
sjálf?“ og þegar þú sagðir. „Hvað ert
þú að gera?“ og ég svaraði og þá kom
hjá þér „nú, já, þá er ekki hægt að
plata þig í að skreppa í ferðalag með
mér“. Eða í Zetornum þá var minn
staður að sitja á miðstöðinni vinstra
megin við stýrið og fylgjast með því
sem þú varst að brasa.
Þegar þú bauðst til að þvo lumm-
urnar mínar og það var svo mjúkt og
gott og það voru oft fleiri óhreinar
lummur sem þú bauðst til að þvo þeg-
ar við vorum kannski öll systkinin og
kannski líka einhverjir sumarkrakkar
með í fjárhúsinu! Og það var ósjaldan
sem þú spurðir: „er þér kalt á lumm-
unum, ræfilsdruslan mín, á ég að
hlýja þér?“ Og gott að skríða upp í
Erlendur Björgvinsson
✝ Erlendur Björg-vinsson fæddist á
Hlíðarenda í Breiðdal
4. júlí 1924. Hann lést
á Uppsölum í Fá-
skrúðsfirði 27. des-
ember 2010.
Erlendur var jarð-
sunginn frá Heydala-
kirkju 3. janúar 2011.
fangið og láta þig halda
utan um sig og hlýja.
Og þegar þú eða
mamma voruð að lesa
fyrir okkur og við lág-
um öll spennt og hlust-
uðum og þið náðuð vel
athygli okkar.
Og pabbi, þegar við
fórum saman að kaupa
lottó einn laugardaginn
og fórum af stað fyrir
hádegi í góðu veðri og
festum bílinn í snjó-
skafli, þú fékkst mig til
að setjast undir stýri á
meðan þú fórst út til að moka og við
vorum langt fram á kvöld og var kom-
inn skafrenningur og svo varð bíllinn
bensínlaus og við löbbuðum út á
Gljúfraborg og mig minnir að Kjartan
í Snæhvammi hafi skutlað okkur að
sækja bensín. Svo vorum við búin að
snúa bílnum þegar mamma og Sibba
komu labbandi út eftir til að leita að
okkur og við sögðum þeim að við vær-
um bara að skoða okkur um í blíðunni.
Og þú varst svo mikill dýravinur og
var svo umhugað um að dýrin hefðu
það gott og þeim væri sýnd virðing.
Og þú vildir að maður setti sjálfan sig
í spor dýranna, þau gætu ekki kvart-
að en þau fyndu til eins og við.
Þú hafðir gaman af að hafa okkur
með þér t.d. þegar ég fékk að fara
með þér að stilla riffilinn þinn og þú
kenndir mér að skjóta í mark. Og
þegar við systur vorum að fara á böll
eða að máta kjóla var best að spyrja
þig um álit á dressum og það sparaði
manni marga klukkutíma fyrir fram-
an spegilinn. Þú varst alltaf hreinskil-
inn og heiðarlegur í ráðleggingum og
óheiðarleiki og ósanngirni voru þér
ekki að skapi og þú varst sannur vinur
vina þinna. En líka örugglega ekki
gott að bregðast þér því þú vildir heið-
arleg samskipti.
Allar stundir okkar hér
er mér ljúft að muna.
Fyllstu þakkir flyt ég þér
fyrir samveruna.
(Har. S. Mag.)
(Tekið úr minningabók
pabba úr Reykholti.)
Elsku pabbi, takk fyrir rúntinn á
aðfangadag og verst að við skyldum
ekki sjá neinar rjúpur á ferð okkar um
dalinn þinn. Nú ert þú farinn og ég
veit að það verða fagnaðarfundir hjá
ykkur mömmu og fleirum.
Ég veit að þið eigið alveg örugglega
eftir að kíkja til mín og viltu segja
mömmu að ég verði alveg róleg með
gardínurnar. Guð geymi ykkur.
Rósa Elísabet.
Meira: mbl.is/minningar
Elsku besti afi minn. Það sem kem-
ur upp í hugann þegar ég hugsa um
þig er þegar ég var lítil og þú sagðir
mér sögur um fjölskylduna. Einnig
þegar þú varst að leggja sjö stokka
kapal og ég var alltaf að benda þér á ef
þú gast eitthvað í kaplinum.
Þú varst frábær afi.
Og afi minn, ég skal muna að láta
alla loka hliðinu fyrir þig svo engar
skepnur komi í garðinn þinn.
Og ég skal passa hann Kormák
okkar.
Afi minn þú varst.
En er þú hvarfst allt varð svart.
Um leið hjartað brast.
Þú horfinn varst.
(Friðbjörg H. Bjarkadóttir)
Ég mun alltaf sakna þín, elsku afi
minn, og viltu skila kveðju til ömmu
og Bjössa og kisa gamla.
Friðbjörg Helga Bjarkadóttir.
Þá hefur Erlendur frændi minn,
bóndi í Fellsási í Breiðdal, lokið veg-
ferð sinni hérna megin grafar. Lindi,
eins og hann var oftast kallaður, var
fæddur og uppalinn á Hlíðarenda,
einn 10 systkina, sem nú eru öll látin.
Amma mín Sigurbjörg, bjó með 5 son-
um sínum á Hlíðarenda í mínu barns-
minni. Þegar ég var 8 ára, yfirgaf faðir
minn móður mína, og fluttist hún þá
snauð til ömmu og sona hennar á Hlíð-
arenda frá Gilsá. Þar var okkur tekið
vel og hefði ég ekki viljað skipta á því
að alast þarna upp, við nokkurn annan
stað. Jörðinni var áður skipt upp í tvö
býli, en þeir bræður áttu sínar skepn-
ur, og allir hjálpuðumst að við öll bú-
verk, við voru 15 í þessari stórfjöl-
skyldu þegar flest var. Okkur leið vel.
En búið bar ekki framfærslu svo
margra, og menn fóru á vertíðar og í
allskonar vinnu til að komast af.
Í kringum 1950 festi Lindi frændi
kaup á Ford-vörubíl, 42 módel, 2,5
tonna, sem var algeng stærð vörubíla
þá. 1955 keypti hann svo nýjan Chevr-
olet-vörubíl, 5 tonna, og gerði hann út
í nokkur ár. Seldi hann svo og gerðist
bóndi, keypti jörðina Fellsás, og bjó
þar til æviloka. Við þrír bræður og
móðir mín fluttum þangað með hon-
um. Hún var bústýra hjá honum
þangað til hann kvæntist. Hann var
einna fyrstur til að framleiða mjólk til
sölu í Breiðdal.
Frændi hugsaði vel um okkur þeg-
ar við vorum að komast á legg. Tók
mig með sér á vertíð til Vestmanna-
eyja þegar ég var 15 ára, kom mér í
vegavinnu, tók mig með sér á
skemmtanir og útihátíðir þeirra tíma.
Veiðiskapur var okkur í blóð borinn,
stangveiði af þörf til matar, og skot-
veiði. Hann útvegaði oft skotfæri,
enda voru rjúpnaveiðar drjúg tekju-
lind fyrir heimilið.
Fljótlega eftir að við fluttum í Fell-
sás fór ég alfarið til sjós, stofnaði fjöl-
skyldu á Akranesi, en hélt sambandi
við frændfólkið eftir getu. Heimsótti
Linda frænda og fólkið hans í sumar,
okkur báðum til mikillar ánægju.
Eitthvað minntist frændi á þegar við
kvöddumst að kannski sæjumst við
ekki aftur en við urðum ásáttir um að
forlögin réðu.
Við hjónin kveðjum góðan dreng og
traustan vin. Hvíldu í friði.
Stefán Lárus Pálsson
✝
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR ÞORSTEINSSON
löggiltur skjalaþýðandi,
Drekavöllum 42,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju í Hafnarfirði
þriðjudaginn 25. janúar kl. 15.00.
Ásthildur Kristín Þorkelsdóttir,
Margrét S. Guðmundsdóttir, Þórir I. Friðriksson,
Þorkell Þ. Guðmundsson, María E. K. Kjartansdóttir,
Steinar Guðmundsson, Katrín Heiðar,
Ósk Guðmundsdóttir, Lars J. Imsland,
Dögg Guðmundsdóttir, Ólafur Þ. Rafnsson
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
STEINUNN JÓNSDÓTTIR
frá Suðureyri
við Tálknafjörð,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð miðviku-
daginn 19. janúar.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju föstudaginn
28. janúar kl. 13.00.
Sérstakar þakkir færum við öllu því frábæra starfsfólki í Sunnuhlíð sem
annaðist hana.
Svanhildur Jóhannsdóttir,
Bryndís Jóhannsdóttir, Þorgeir Þorvaldsson,
Jón Jóhannsson,
Jónína Jóhannsdóttir, Guðmundur Valtýsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför föður
okkar, afa og bróður,
VALS EMILSSONAR.
Emil Valsson,
Guðmundur Valsson,
Aron Ingi Guðmundsson.