Morgunblaðið - 22.01.2011, Qupperneq 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. JANÚAR 2011
✝ Ingimar Hall-grímur Þorláks-
son fæddist á Siglu-
firði 23. júní 1924.
Hann lést á Heilbrigð-
isstofnun Fjalla-
byggðar 13. janúar
2011. Foreldrar hans
voru hjónin Þorlákur
Guðmundsson, f. 22.7.
1894, d. 5.6. 1994, og
Guðrún Jóhanns-
dóttir, f. 6.6. 1897, d.
5.4. 1963. Systkini
Ingimars eru: Jó-
hanna, f. 18.6. 1925, d.
28.2. 2010, Andrés, f. 7.8. 1926, d.
9.4. 1963, Pálína, f. 21.3. 1928, Sús-
anna, f. 17.3. 1929, d. 7.4. 2007,
Sveinn, f. 7.6. 1930, Pétur Þór, f.
21.8. 1932, d. 7.4. 1953, Karl Ás-
mundur, f. 5.1. 1935, Snorri, f. 3.4.
1936, d. 29.11. 2007, Skjöldur, f.
30.3. 1937, d. 1.3. 2003.
Ingimar kvæntist 9.4. 1955 Elsu
Petru Björnsdóttur, f. 25.8. 1926.
Foreldrar Elsu voru Grímlaug Mar-
grét Guðjónsdóttir, f. 26.4. 1899, d.
12.5. 1986, og Björn Björnsson, f.
10.12. 1887, d. 9.7. 1973. Ingimar og
Elsa Petra eignuðust saman 9 börn.
Þau eru: 1) Guðrún Margrét, f. 4.3.
1945, d. 30.4. 1976, maki Björn Jón-
asson, barn þeirra er Rakel, maki:
Thomas Fleckenstein, þau eiga 2
börn. 2) Erla Hafdís, f. 22.5. 1947,
maki Konráð Karl Baldvinsson,
börn þeirra: a) Elsa Inga, maki Ant-
on Pétur Gunnarsson, eiga þau 3
björg Ólafsdóttir. Sambýliskona
Björns er Lukrecija B. Daniels-
dóttir, dóttir þeirra er Danijela
Sara. 8) Birgir, f. 19.6. 1965, sam-
býliskona Pálína Kristinsdóttir,
dætur þeirra: a) Karen. b) Birgitta.
9) Bylgja, f. 12.9. 1968, sambýlis-
maður Guðbrandur Skúlason, börn
þeirra: a) Skúli. b) Guðrún Margrét.
Ingimar átti son fyrir, Baldvin, f.
22.4. 1944, maki Jóna Heiðdal, eiga
þau 3 börn, a) Kristján Óskar, maki
Karen Emilía, eiga þau 2 börn. b)
Róbert Páll, maki Hasna Boucham,
eiga þau eitt barn. c) Margrét, maki
Jón Svanur, eiga þau 3 börn.
Ingimar fæddist og ólst upp á
Siglufirði og bjó þar alla tíð. Eftir
að almennri skólagöngu lauk starf-
aði hann hjá Síldarverksmiðjunni
Rauðku en lærði síðan bakaraiðn og
starfaði sem bakarameistari hjá
Kaupfélagi Siglfirðinga. Ingimar
stundaði sjómennsku, aðallega á
togurum og var einnig stöðvarstjóri
vörubílastöðvar til fjölda ára.
Áhugamál hans voru margvísleg en
aðallega snerust þau um söng og
leiklist. Hann söng í Kirkjukór
Siglufjarðar í 25 ár og var með-
limur í Karlakór Siglufjarðar til
fjölda ára. Á sínum yngri árum var
leiklistin honum huglæg og tók
hann þátt í hinum ýmsu upp-
færslum með Leikfélaginu. Enn-
fremur var hann félagi í Kiwanis-
klúbbnum Skildi á Siglufirði.
Ingimar var virkur í þátttakandi í
félagi eldri borgara og Vorboð-
anum, kór eldri borgara.
Útför Ingimars fer fram frá
Siglufjarðarkirkju í dag, 22. janúar
2011, og hefst athöfnin kl. 11.
börn. b) Baldvin Örn.
3) Guðfinna Sigríður,
f. 22.2. 1949, börn
hennar: a) Ingimar,
maki Ingunn Jó-
hanna, eiga þau 2
börn. Ingimar á dótt-
ur fyrir. Faðir hans
var Viktor Þorkels-
son. b) Gunnar, faðir
hans var Sigurður Kr.
Jónasson. 4) Þórdís
Petra, f. 30.9. 1954,
maki Ragnar Ragn-
arsson, börn þeirra
eru, a) Róbert, maki
Selma Barðdal, eiga þau 4 börn.
Faðir Róberts var Óttar Bjarnason.
b) Bettý, maki Einar Þór Hjaltason,
eiga þau 3 börn. c) Erla Ragnheið-
ur, sambýlismaður Ingimundur
Björgvinsson, eiga þau dóttur. Ingi-
mundur á son fyrir. 5) Jóhanna, f.
4.10. 1956, maki Sveinn Jóhann Ein-
arsson, börn þeirra: a) Pétur Örn,
unnusta Heiðrún Eymundsdóttir. b)
Inga Jóna. 6) Sólrún, f. 19.7. 1959,
maki Oddur Óskarsson, börn
þeirra: a) Anna María, sambýlis-
maður Þorvaldur Gröndal, eiga þau
2 syni. b) Magna Júlíana, sambýlis-
maður Helgi Freyr Ólason, eiga
þau 2 syni. c) Davíð Örn. 7) Björn
Þór, f. 18.4. 1961, á hann 5 börn. a)
Haukur, maki Guðlaug Ingibjörg
Albertsdóttir, eiga þau dóttur. b)
Elsa Petra. Móðir þeirra er Selma
Hauksdóttir. c) Birgir Þór. d) Inga
Lill Maríanna. Móðir þeirra er Ingi-
Mín fyrstu kynni af Ingimar Þor-
lákssyni voru þegar ég var sendill í
Verslunarfélaginu í Siglufirði og
hann bakari hjá bakaríi Kaup-
félagsins. Ég kom daglega við í
bakaríinu að sækja brauð og kökur,
aðallega fyrir síldarflotann. Ég átt-
aði mig snemma á því hvenær dags-
ins best væri að koma í bakaríið,
það var um tíuleytið á morgnana, í
kaffitímanum, fá nýbakað brauð og
kaffi og ekki síður vegna þess að
Ingimar Láka hélt uppi fjörinu í
kaffitímanum, sagði endalaust sög-
ur sem voru margar þess eðlis að
unglingurinn sperrti eyrun. Þegar
hann fór á flug voru fáir honum
fremri í frásagnargleði og -list.
Seinna eftir að ég varð tengda-
sonur Ingimars og fór að rifja þess-
ar ferðir í bakaríið og sögurnar upp
við konuna mína var hún ekki alveg
með á því að pabbi hennar hefði
haldið uppi fjörinu með léttum sög-
um og bröndurum. Seinna átti ég
eftir að hlusta oft á Ingimar segja
sögur, alltaf var það af jafnmikilli
gleði, meiddi engan og voru þess
eðlis að hægt var að segja hvar og
hvenær sem er.
Ingimar var mikil félagsvera,
starfaði með Iðnaðarmannafélaginu
meðan það var og hét. Leikari var
hann af guðs náð, lék með Leik-
félagi Siglufjarðar, söng í áratugi í
kirkjukórnum, var einn af stofn-
endum Kiwanisklúbbsins Skjaldar,
svo fátt eitt sé talið, alls staðar var
Ingimar vel látinn og hrókur alls
fagnaðar. Ég hef oft hugsað um
það, að þegar ég fór að venja kom-
ur mínar á heimili þeirra Ingimars
og Elsu voru þau rétt um fertugt,
bjuggu í þriggja herbergja íbúð í
verkamannabústöðunum, áttu átta
börn, þau urðu níu, en alltaf var
nóg pláss fyrir fólk. Ingimar sagði
seinna eftir að þau fluttu í einbýli:
Áður var alltaf nóg pláss fyrir fólk,
en nú er allt fullt af húsgögnum
(sagði nú rusli), og varla pláss fyrir
fólk. Þetta finnst mér lýsa honum
vel, hann lifði lífinu lifandi og vildi
hafa líf í kringum sig. Ingimar hef-
ur átt við veikindi að stríða nokkur
undanfarin ár, Elsa lést l. nóvem-
ber sl., eftir það slokknaði lífslöng-
unin hjá honum, hann stóð sterkur
hennar vegna fram að því og gaf
ekkert eftir. Eftir lát Elsu sátum
við tveir einir nokkra stund í íbúð
þeirra í Skálarhlíð og var það mér
mikils virði.
Ingimar fæddist í Siglufirði, bjó
þar og starfaði alla sína ævi, var
með elstu innfæddu Siglfirðingum
sem þar bjuggu þegar hann lést.
Nú sameinast þessi ástföngnu og
samhentu hjón hjá Guði og góðu
englunum. Við Ásdís vottum öllum
afkomendum Ingimars og Elsu
innilega samúð.
Björn Jónasson.
Kæri tengdafaðir.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Vald. Briem)
Takk fyrir allt.
Þinn tengdasonur,
Oddur.
Elsku besti afi minn. Það er ótrú-
lega mikill tómleiki í hjarta mínu
enn á ný, fyrst amma í nóvember
og svo núna þú, elsku kallinn minn.
Ég er óendanlega þakklát fyrir all-
ar góðu stundirnar sem við áttum
saman á lífsleiðinni. Þú og amma
voruð einstök og það allra besta
sem hægt er að hugsa sér. Þú varst
ólíkur ömmu en saman voruð þið
fullkomin sem heild, ástfangin og
heiðarleg hvort við annað alla tíð.
Minningarnar af Hvanneyrarbraut-
inni eru ótal margar, þú vannst
mikið en þess á milli gafstu þér
tíma fyrir mig þegar ég var hjá
ykkur og við brölluðum margt sam-
an. Þér fannst ekkert eins
skemmtilegt og að setjast niður og
spila á gítar og syngja með, þú
kunnir öll lög og hafðir undurfagra
rödd að mínu mati. Þú varst ein-
stakur og ljúfur varstu alla tíð.
Strákarnir mínir hafa notið þeirrar
gæfu að fá að eiga margar stundir
með þér, það finnst mér ómetanlegt
og fyrir það er ég endalaust þakk-
lát. Þegar ég sagði þeim að þú vær-
ir farinn til Guðs sagði Benedikt
Kári: „Er afi Ingi þá núna að kúra
hjá ömmu Elsu af því hún er líka
hjá Guði?“ Það eru líklega orð að
sönnu. Þeir eiga góðar minningar
um þig elsku afi. Ég veit að amma
hefur tekið á móti þér með opnum
og hlýjum örmum og yljað þér eftir
erfið veikindi síðustu dagana. Ástin
er svo einstök að því leyti að ef um
sanna ást er að ræða getur fólk
ekki hvort án annars verið, eins og
þú lofaðir ömmu þegar hún kvaddi
að þú kæmir fljótt til hennar aftur
stóðstu við það eins og þér einum
er lagið. Ég er sorgmædd en ég
veit að þið vilduð vera saman og
ástin er sterkari en allt annað.
Elsku besti afi, takk fyrir að
vera besti afi í heimi. Þú kyssir
ömmu frá mér og ég hugsa til ykk-
ar með gleði í hjarta og bros á vör.
Að lokum lítið ljóð til þín:
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Þín
Anna María Oddsdóttir.
Fallinn er frá elskulegur afi okk-
ar eftir langvinn og mjög erfið
veikindi. Stutt er síðan amma okk-
ar lést og eru þetta því erfiðir
tímar fyrir okkur og ættingja okk-
ar. En nú eru amma og afi sam-
einuð á ný og það huggar okkur á
þessum erfiðu tímum. Minningar
okkar systra um afa okkar eru
margar og góðar, hann var maður
með stórt hjarta, gott faðmlag og
var mikill söngmaður. Gítarinn
hans var aldrei langt undan og
greip hann oft í hann og söng fyrir
okkur. Hann hafði afskaplega gam-
an af að spila á hljóðfæri og gat
spilað á þau nokkur, meðal annars
hljómborð, sem hann spilaði tölu-
vert á, einnig settist hann bak við
trommusettið í hljómsveit sem
hann var í og spilaði eins og hann
hefði aldrei gert annað í lífinu.
Hann var mjög lengi í kirkjukórn-
um á Siglufirði. Söngur og tónlist
var alltaf stór hluti af lífi afa og
hann gat hlustað á góða tónlist
tímunum saman. Hann hafði sterk-
ar skoðanir á því hvað teldist vera
góð tónlist og voru Pavarotti og
Jussi Björling einir af hans uppá-
haldssöngvurum.
Afi vann alla sína tíð mjög mikið
og þurfti að sjá fyrir stóru heimili.
Hann vann lengi vel í bakaríinu á
Siglufirði og stundum fékk maður
að fara með honum í bakaríið að
sjá hvernig hlutirnir gengju fyrir
sig og auðvitað fengum við okkur
eins og eitt vínarbrauð. Við minn-
umst afa okkar með þykkt, mikið,
hvítt hár, bumbu og bollukinnar,
sem sagt alveg týpískur og elsku-
legur afi. Afi hafði unun af því að
borða góðan mat og hafði gaman
af því að búa sér til hina ýmsu
rétti, sem sumir hverjir voru ansi
skrítnir eins og steikt hakk með
appelsínum og vínarbrauð með
osti.
Afi og amma bjuggu alla sína tíð
í Siglufirði og það er okkur erfitt
að hugsa til þess að fara þangað
nú og hafa enga ömmu né afa til að
knúsa okkur og kyssa. Við eigum
eftir að sakna afa okkar afskap-
lega mikið en vitum það að honum
líður betur núna og þjáist ekki
lengur. Við sendum samúðarkveðj-
ur til Erlu, Guffu, mömmu, Jóu,
Sollu, Bjössa, Bigga og Bylgju,
maka þeirra og allra barna-
barnanna og langafabarnanna.
Megi Guð styrkja ykkur öll.
Bettý, Erla og fjölskyldur.
Elsku afi minn,
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Þegar ég fékk fregnir af því að
þú værir farinn á betri stað skaut
strax upp í huga mér þeim síðustu
stundum sem ég átti með þér í
nóvember síðastliðnum er við
kvöddum þína ástkæru eiginkonu
og mína elskulegu ömmu og al-
nöfnu. Ég mun aldrei gleyma því
þegar ég tók utan um þig í síðasta
sinn og þú sagðir mér að ég minnti
þig á ömmu. Ég varð virkilega
stolt og ég heiti þér því að ég mun
bera nafn elskunnar þinnar með
miklu stolti og virðingu þangað til
minn tími kemur.
Þið voruð mér ávallt lýsandi
dæmi um ást og vináttu í blíðu og
stríðu og ég vona að ég verði eins
lánsöm í framtíðinni og þið voruð
að eiga hvort annað.
Ég kveð ykkur ömmu með sökn-
uð í hjarta, skarð ykkar verður
ekki fyllt en minningarnar lifa.
Ykkar
Elsa Petra Björnsdóttir yngri.
Ingimar H. Þorláksson
✝ Ingveldur Ey-vindsdóttir fædd-
ist 29. júní 1918 í
Útey í Laugardal.
Hún andaðist 31.
desember 2010.
Hún var númer
þrjú í systkinahópi.
Elst var Maren, síð-
an Eiríkur, Ingveld-
ur, Bjarni, Kristín
og Svava. Kristín er
ein eftir af hópnum.
Ingveldur flutti til
Reykjavíkur og lauk
gagnfræðaprófi frá
Ingimarsskóla. Hún giftist Sig-
urði Ólafssyni flugstjóra árið
1946, hann lést árið
2004. Þau áttu 2
börn, þau Sigurð
Ólaf, kvæntan Guð-
rúnu Lilju Ingva-
dóttur, og Katrínu
Guðrúnu, gifta Gísla
Ólafssyni. Barna-
börnin eru 5 og
langömmubörnin 6.
Ingveldur vann
lengst af í versl-
uninni Eros.
Síðustu mánuði
ævi sinnar dvaldi
hún á elli- og hjúkr-
unarheimilinu Grund.
Útför hennar hefur farið fram.
Elskuleg frænka, Inga móðursyst-
ir mín, er dáin á 93 aldursári. Fyrstu
minningar mínar um Ingu og fjöl-
skyldu tengjast Reykjavíkurferðum
okkar á Ljósafossi, en oftast var kom-
ið við hjá Ingu og Sigga, fyrst á Kára-
stíg 7 og svo síðar í Hamrahlíðina.
Alltaf fannst mér bæði notalegt og
hressandi að koma til þeirra, að hluta
til eins og ég væri kominn til útlanda,
þar sem útvarpið var stillt á BBC eða
einhverjar aðrar erlendar stöðvar og
Inga töfraði fram úr eldhúsinu svolít-
ið öðruvísi góðgæti en maður átti að
venjast. En líka fann maður sig eins
og heima hjá sér, viðmót Ingu og
hinna á heimilinu var þannig, að
manni gat ekki annað en liðið vel.
Unglingarnir, Lilli og Æja, tóku
frænda sínum úr „sveitinni“ líka af-
skaplega vel, gáfu honum innsýn í
nýjasta popp og bíó. Síðar, þegar
pabbi og mamma áttu ásamt öðrum,
sumarhús við Þingvallavatn, Bakka-
sel, var það fastur liður í mörg ár, að
Inga og Siggi og Stína og Palli kæmu
og dveldu í 3 til 4 sumardaga. Þetta
voru sannkallaðir sæludagar, þar sem
morgunverðarhlaðborð, veiði, skoð-
unarferðir á stóra mótorbátnum,
kvöldveislur, bridsspil og spé með
söng og gleði voru helstu verkefnin og
þau voru sko engum þungbær. Þá,
eins og alltaf, smitaði léttleiki Ingu
alla í kring, það var jafnvel hægt að
þola það að hafa misst stóra fiskinn og
alveg hægt að spila af sér.
Enn síðar, í janúar 1995, fengum
við hjónin Ingu og Ingu föðursystur
mína til að vera viðstaddar skírn
yngsta sonar okkar, sem fékk, til
heiðurs þeim og mömmu, nafnið
Svavar Ingi.
Þannig er ljóst, að Inga hefur verið
mér og mínum mikill hamingjuauki
og allar minningarnar um hana góðar
og ber að þakka.
Stefán Böðvarsson.
Ljúfar minningar koma í hugann
þegar ég minnist Ingu mágkonu
minnar. Hjá henni átti Svava, konan
mín, athvarf meðan hún jafnaði sig
eftir fæðingu Stefáns, frumburðar
okkar. Það var ekki farið svo til
Reykjavíkur að ekki væri komið við
hjá Ingu og hennar ágæta manni, Sig-
urði Ólafssyni flugstjóra.
Ógleymanlegir voru þeir dýrðar-
dagar, sem við áttum saman með
þeim ásamt þriðju systurinni, Stínu,
og Palla, manni hennar, í Bakkaseli,
en svo nefndist sumarbústaður við
Þingvallavatn. Þetta var rúmgóður
bústaður og honum fylgdu 2 bátar og
tilheyrandi aðstaða. Þarna dvöldum
við 5-7 daga á hverju sumri og það
varð að fastri hefð, að við værum sam-
an þessa daga. Það var hlutverk okk-
ar karlanna að stunda veiðina, en
systurnar sáu um matreiðsluna, enda
aldar upp við silung úr Laugarvatni.
Við lifðum því í vellystingum prakt-
uglega. Hver dagurinn öðrum betri.
Væri eitthvað að veðri, var upplagt að
taka í spil eða spjalla saman. Nátt-
úrufegurð er þarna mikil og dýrð mið-
nætursólar einstök þegar þannig
viðrar. Þarna er ekki bara fallegt þeg-
ar vel veiðist!
Sú hefð komst á, að Inga og Stína
sáu um matarveisluna kvöldið áður en
farið var heim.
Þarna var ekkert til sparað og ekki
gert endasleppt eins og fram kemur í
eftirfarandi vísu:
Í Bakkaseli er kvöldkaffið svo geysilega
gott,
og glaðleg augu múslinganna skína.
Og Dubonet í ábæti er afskaplega flott
og enginn ljómar bjartara en Stína.
Já, þetta voru bjartir dagar, sem
gott er að minnast.
Og þannig eru líka allar minningar
um þessa frábæru konu.
Við Adda flytjum ástvinum innileg-
ar kveðjur.
Böðvar Stefánsson.
Ingveldur
Eyvindsdóttir