Svanir - 01.05.1939, Side 43

39
nú á dögum þykja erfitt að koma heim efni í stór hús
í klyfjaburði á hestum, eins og í húsið hér í Hvammi 1890
og Sveinatunguhúsið 1895. Byggingarefni, einkum stærri
viðir, voru oft og tíðum fluttir í flota upp eftir ánum, Hvítá
og Norðurá, upp að Sólheimatungu, Haugum eða Munað-
arnesi. f Hvammshúsið voru allir máttarviðir fluttir þann-
ig upp að Sólheimatungu. Ætlaði að ganga erfiðlega að
koma stærstu trjánum þaðan heim, því að þau þóttu varla
klyftæk. Eftir því sem akbrautin komst lengra upp eftir
héraðinu, léttist ferðin. Enda fóru þá ýmsir hér að kaupa
flutning af bændum niðri í héraðinu á vegarenda o. s. frv.,
og svo eftir að bílarnir komu til sögunnar, var samið við þá
um flutning. Nú er svo komið, að bíll gengur allt árið frá
Borgarnesi að Sveinatungu 3—4 sinnum í hverri viku.
VI. Sími og útvarp.
Landsíminn var lagður 1906. Þá var sett ein landsímastöð
í dalinn, í Sveinatungu. Landsímanum var nú ekki tekið
vel af öllum. Stóð um byggingu hans all-mikill styr, sem
kunnugt er. En smátt og smátt lærðist fólkinu að meta
símann, eftir því sem hann varð útbreiddari og stöðvum
fjölgaði og hægt var að ná símasambandi við fleiri staði.
Símastöðin í Sveinatungu var flutt að Króki um 1921—’22.
Nú er landsímastöð auk Króksstöðvarinnar í Forna-
hvammi, Dalsmynni, Hreðavatnsskálanum (sumarstöð), og
einkastöðvar í Hvammi og á Háreksstöðum. Er nú í undir-
búningi að koma á einkasímakerfi um allan dalinn á flesta
bæi sveitarinnar.
Útvarpinu hefir verið vel tekið af almenningi. Eru út-
varpsviðtæki á 17 bæjum í dalnum. Síminn og útvarpið eru
voldug menningartæki, sem miða að því að færa fólkið nær
hvert öðru, draga úr fjarlægðinni, veita öryggi og létta
lífsbaráttuna. Þetta tvennt er ómetanlegur fengur fyrir
dreifbýlin. Þeir, sem stýra þjóðarskútunni, ættu að stuðla
að því, að þessi tæki gætu orðið sem ódýrust, svo að sem
flestir geti notið þeirra.