Morgunblaðið - 25.03.2011, Side 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. MARS 2011
✝ Jens Óli Krist-jánsson fæddist
á Akureyri 16. nóv-
ember 1959. Hann
lést á sjúkrahúsi
Akureyrar 16.
mars 2011.
Foreldrar hans
eru Valborg Gunn-
arsdóttir frá
Hauganesi, f. 2.
mars 1939, og
Kristján Halldór
Jensson frá Stærra-Árskógi, f.
1. janúar 1930, d. 30. október
1977. Seinni maður Valborgar
er Sigtryggur Valdemarsson, f.
10. desember 1927. Bróðir Jens
er Gunnar Helgi Kristjánsson, f.
18. júlí 1957, eiginkona hans er
Ingibjörg Tómasdóttir, f. 11.
júní 1950, og eiga þau tvo syni.
Hinn 24. febrúar 2011 giftist
Jens Önnu Guðrúnu Ásgeirs-
dóttur, f. 20. mars 1973, frá
Litla-Felli í Austur-Húnavatns-
sýslu. Foreldrar hennar eru Sig-
rún Guðmundsdóttir, f. 16. des-
ember 1947, og
Ásgeir Axelsson, f.
7. maí 1942. Hún á
ellefu systkini.
Börn Jens og Önnu
Guðrúnar eru Sig-
rún Jenný, f. 14.
júní 1994, og Jens
Kristófer, f. 31. jan-
úar 2002. Fyrir átti
Jens Kristján Hall-
dór, f. 17. sept-
ember 1980, og
Rakel, f. 8. ágúst 1990. Barna-
börn Jens eru fjögur.
Jens lærði múraraiðn en
starfaði við það stuttan tíma.
Upp úr 1983 hóf hann bílstjór-
aferil sinn sem varð hans ævi-
starf. Lengst af starfaði Jens hjá
Samskipum á Akureyri. Fyrstu
æviárin bjó Jens á Hauganesi en
1961 flutti hann með foreldrum
sínum til Akureyrar og bjó þar
alla tíð.
Útför Jens Óla fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 25. mars
2011, og hefst athöfnin kl. 13.30.
Hlýjar kveðjur.
Til þín ég hugsa,
staldra við.
Sendi ljós og kveðju hlýja.
Bjartar minningarnar lifa
ævina á enda.
Þín,
Anna.
Elsku pabbi minn. Ég á erfitt
með það að trúa því að við þurf-
um að kveðjast svona fljótt. Lífið
er rétt að byrja hjá mér en á
sama tíma að enda hjá þér.
Þegar ég fæddist áttum við
litla fjölskyldan heima á Kletta-
stíg. Það var íbúð sem mér þótti
alveg óskaplega vænt um. Þegar
ég var fimm ára ákváðuð þið að
nú væri best að fara að byggja
hús og flytja upp í Urðargil. Ég
ætlaði nú seint að fyrirgefa ykk-
ur það að vilja yfirgefa Kletta-
stíg. Margar góðar minningar á
ég frá þeim stað og þær gleymast
aldrei. Ég hef t.d. mjög sjaldan
verið jafn ánægð og þegar þú
smíðaðir rólu handa mér. Seint
eða aldrei gleymast þeir tímar
þegar við sátum uppi í sófa og
hlustuðum á Kris Kristofferson.
En þótt ég hafi ekki verið sátt við
flutningana held ég að það hafi
verið rétt ákvörðun því að fyrir
mér varstu vitrasti maður í heim-
inum. Ef mig langaði að vita eitt-
hvað þá var það svo einfalt; það
var alltaf hægt að spyrja pabba.
Og pabbi gat lagað alla hluti. Ég
held líka að það séu ekki margir
krakkar sem setjast undir stýri á
flutningabíl fimm ára og læra allt
um trukka á þeim aldri. Þú vissir
allt. Og oft hljómaði setningin
„veistu ekkert hver ég er“ og
þegar mér lá á að fá hlutina þá
kom setningin „það er ekki eins
og það liggi á“. Fólk vill meina að
ég hafi erft ákveðnina og þrjósk-
una frá þér, enda gátum við rök-
rætt svo tímunum skipti og var
mjög athyglisvert að hlusta á
það, segir mamma.
Á 10 ára afmælisdaginn minn,
14. júní 2004, gerðum við eitt al-
veg mjög sérstakt, við skelltum
okkur suður til Reykjavíkur og
fórum á tónleika með Kris Krist-
offerson. Þetta var alveg sérstök
upplifun og mun aldrei gleymast.
Og ekki skemmdi það ferðina að
ég varð 10 ára á meðan á tónleik-
unum stóð.
Já elsku pabbi, það er margt
sem ég gæti rifjað upp hér en
þetta verða mín kveðjuorð. Ég á
eftir að sakna þín hvern einasta
dag. Elska þig.
Þín dóttir,
Sigrún Jenný.
Elsku pabbi minn, ég vil fá þig
aftur heim. Það er leiðinlegt að
hafa þig ekki heima. Ég sakna
þín mjög mikið. Ég veit að þú ert
innra með okkur og passar okk-
ur. Ég veit að þú saknar okkar
líka. Ég fylgist líka með þér. Ég
ætla að vera duglegur að passa
minningarnar okkar.
Það var alltaf svo gaman að
fara með þér í vinnuna og það var
gott að sofa í Scaniunni. Það er
ekki hægt núna nema ég fari með
Gunna frænda. Þú varst mikill
kúrekamaður og hlustaðir mikið
á kúrekatónlist eins og hann Kris
Kristofferson. Þú varst alltaf svo
skemmtilegur og duglegur að
hjálpa mömmu þinni eins og að
setja jólastjörnuna upp og taka
hana niður. Mér finnst leiðinlegt
að þú sért dáinn. Þú varst mikill
Chevrolet-maður og ég ætla að
passa Chevrolettinn okkar vel,
elsku, besti pabbi minn. Ég ætla
að vera duglegur að passa upp á
mömmu og Sigrúnu.
Ég elska þig.
Þinn
Kristofer.
Það er erfitt að setjast niður
og kveðja þig kæri bróðir. Alla
mína ævi hefur þú verið mér við
hlið í blíðu og stríðu og verið mér
til halds og trausts í því sem ég
tók mér fyrir hendur. Heima í
Vanabyggðinni og úti á Hauga-
nesi í gamla daga áttum við góða
daga við prakkarastrik og leiki.
Stundum slógumst við vissulega
en þegar á þurfti að halda stóðum
við saman. Og þú varst ekki bara
bróðir minn, heldur einnig góður
vinur. Óendanlega hjálpsamur
vinur sem var tilbúinn að gera
hvað sem er fyrir stóra bróður,
varst meira að segja tilbúinn að
taka þér frí í vinnu til að hjálpa
við verkefnin mín eins og þegar
ég keypti bátinn og þurfti aðstoð
við að standsetja hann. Þá varst
þú tilbúinn að taka þér frí eins
lengi og þurfti til að báturinn yrði
tilbúinn á réttum tíma. Það virt-
ist líka allt leika í höndunum á
þér, hvort sem það voru reið-
hjólaviðgerðirnar fyrir Níels og
Val, flísalögn, báta- eða bílavið-
gerðir, ekkert var þér ofviða.
Verbúðin okkar er gott dæmi um
þetta, en þar lagðir þú líf og sál í
verkið enda er aðstaðan þar óað-
finnanleg, þú vildir að það sem
yrði gert væri gert eins vel og
mögulegt er. Það voru ófáar
stundirnar sem þú lagðir í þetta
samkomuhús okkar bræðranna.
Það er dálítið undarlegt að vita
að ég eigi ekki eftir að finna þig
þarna niðurfrá, eitthvað að dytta
að húsinu eða bæta aðstöðuna.
Það er líka dálítið skrítið að
hugsa til þess eftir öll þessi ár
sem við höfum unnið saman að
geta ekki haft þig á hinum enda
línunnar til að segja mér hvernig
færðin er á Öxnadalsheiðinni eða
á Vatnsskarðinu.
Ég kem til með að sakna þín
kæri bróðir, sem og við öll hérna í
Tjarnarlundinum. Við kveðjum
þig með nokkrum línum úr laginu
Wonder eftir einn uppáhaldstón-
listarmanninn þinn, Kris Kristof-
ferson:
Í hjarta mér ómar söngur um
lækkandi sól
er hún sest við endaðan dag.
Og sorgin leggst yfir eins og
lífsins lag.
Lífsins sem fjaraði burt.
Yfir mér hangir himinninn
gugginn og grár.
Eins og draumar sem fá
aldrei ræst.
En þegar kærleiksins stjörnur
skreyta hann sem tár
þá fyllist hjarta mitt af minningum
um þig.
Gunnar bróðir og fjölskylda.
Í dag kveðjum við bróður og
vin, vin sem er að færa sig á
næsta tilverustig. Við slík tíma-
mót vakna margar spurningar
um tilgang lífsins og ein þeirra er
hvers vegna menn eins og Jenni
eru kallaðir frá þessu lífi um mið-
bik æviskeiðsins. Við fáum aldrei
svar við þessari spurningu og því
verðum við öll að hafa styrk til að
lifa með sorginni og söknuðinum.
Besta leiðin til að lifa með sorg-
inni er að minnast með þakklæti
þeirra góðu stunda sem við áttum
með góðum dreng. Jenni lærði til
múrara og vann við það í nokkur
ár áður en hann lagði fyrir sig
akstur á flutningabílum en við
það starfaði hann frá árinu 1982.
Við múrvinnuna fékk hann það
orð á sig að vera vandvirkur,
handlaginn og útsjónarsamur.
Eftir að hann færði sig í
bílstjórastarfið var hann vinsæll
fyrir greiðvikni og hjálpsemi og
var alltaf tilbúinn að snúa við eða
leggja lykkju á leið sína ef hann
gæti aðstoðað einhvern í vand-
ræðum og oft kom þá orðatiltæk-
ið „það er ekki eins og liggi á“,
alltaf hafði Jenni tíma. Hann var
mikið snyrtimenni og gekk vel
um tækin sem honum var falið að
vinna á. Ef eitthvað fór úrskeiðis,
það þurfti að draga bíl eða gera
við þá var hann alltaf með það
sem til þurfti. Þá var hann ná-
kvæmur og sjálfsgagnrýninn í
öllum sínum gjörðum, allt varð að
vera í röð og reglu og ekkert
mátti klikka. Eitt sinn gleymdi
hann að taka olíu á bílinn á Ak-
ureyri og sá hann það þegar hann
var lagður af stað suður, hann tók
olíu í Varmahlíð og borgaði úr
eigin vasa án þess að taka nótu
fyrir þeim kaupum. Hann skrif-
aði aldrei undir neina pappíra
nema lesa þá vel yfir, skipti engu
hvort það voru kaupsamningar
eða fylgiskjöl með vörusending-
um. Við áttum mikil samskipti í
gegnum tíðina og það voru ófá
símtölin sem fóru á milli okkar
um bíla, veðrið, færðina og jafn-
vel konur sem afgreiddu á stöð-
inni eða við hittum á leiðinni en
það fór ekkert lengra. Þegar
Jenna er minnst er ekki hægt að
gleyma áhugamálum hans, en
þau voru bílar og tónlist. Ef sest
var upp í bíl hjá Jenna ómuðu
rokkhljómar frá Rúnari Júl., eða
sveitatónlistin með Johnny Cash
eða Kris Kristofferson og kom
enginn að tómum kofunum ef
ræða átti um þessa heiðursmenn
í tónlistinni. Jenni hafði gaman af
að skemmta sér í góðra vina hópi,
en hópurinn mátti aldrei vera of
stór heldur vel samsettur og oft
fuku orðin „veistu ekki hver ég
er?“ Jenni. Ég og fjölskyldan vilj-
um þakka þær stundir sem við
áttum með „skábróður“ og vini
og biðjum Guð að styðja Önnu,
börnin, barnabörnin og alla að-
standendur í sorginni.
Gunnar, Rósa og fjöl-
skylda Birkilundi 1.
Elsku Jenni, okkar góði og
trausti vinur.
Það er skrítin tilfinning að
setjast niður og skrifa um þig
minningar. Hugurinn er fullur af
yndislegum samverustundum
með ykkur Önnu þinni og Tát-
unni litlu, en við erum þó svo fá-
tæk af orðum.
Þetta er eitthvað svo óréttlátt,
þetta gerðist allt svo hratt, að þú
fékkst ekki einu sinni tækifæri til
að berjast.
Við yljum okkur við ljúfar
minningar síðustu 20 ára, eftir að
þú fannst hana Önnu þína og ég
hann Jonna minn, góðan vin þinn
til margra ára. Útilegurnar í
Vaglaskógi, grillkvöldin í Kletta-
stígnum og í Kringlumýrinni.
Skemmtanirnar sem við sóttum
saman og þá sérstaklega þegar
GCD eða Rúnar Júlíusson félagi
þinn spiluðu fyrir dansi. Heim-
sókn ykkar Önnu og Tátunnar í
sumarbústað tengdaforeldra
minna yfir í heiði fyrir tveimur
árum. Þrasið okkar, þar sem við
vorum ekki alltaf sammála, en
alltaf vinir samt og „höbbðum“
bæði gaman af, eins og þú
„hebbðir“ orðað það. Ég get
endalaust talið upp.
Eftir að við Jonni fluttum til
Danmerkur varð sambandið
stopulla, en alltaf þegar við hitt-
umst var það eins og við hefðum
hist í gær.
Við áttum með ykkur Önnu
þinni og Tátunni yndislegt kvöld
núna í febrúar, tæpri viku eftir að
þú greindist. Kvöldið áður en við
héldum heim á leið til Danmerk-
ur drukkum við með ykkur kaffi
og spjölluðum mikið um sjúk-
dóminn. Það varst ekki þú, að
geta ekki talað um hlutina eins og
þeir voru, svo þetta voru mjög
svo opnar umræður um hvað
væri hægt að gera til að vinna á
þessu.
Fyrir þetta kvöld er ég óend-
anlega þakklát.
Ég set Rúna Júl. í spilarann,
kveiki á kerti og hugurinn fyllist
af yndislegum minningum um
góðan og traustan vin.
Ég trúi því, að pabbi þinn hafi
tekið vel á móti þér, með Rúna
Júl. spilandi og syngjandi á hlið-
arlínunni.
Elsku Anna mín, Tátan litla,
Kris litli, Rakel, Kristján og fjöl-
skyldur, Valla, Sigtryggur,
Gunni Helgi, Gunni Sigtryggs og
fjölskyldur, ykkur sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur og
bið algóðan guð að styrkja ykkur
og leiða í gegnum sorgina.
Elsku Jenni minn, takk fyrir
allt og góða ferð, sjáumst síðar.
Kolbrún Ævarsdóttir og Jón
Pétursson (Kolla og Jonni).
Jens Óli. Hvað getur maður
skrifað um svona snilling? Ég
heyrði fyrst talað um Jenna þeg-
ar hann, Ingi Rúnar og Gunni
Sigtryggs fóru að þvælast með
pabba í Scaniunni. Seinna, þegar
ég var farinn að keyra vörubíl hjá
pabba, kynntist ég honum sem
vini, og þvílíkur vinur. Alltaf var
hann tilbúinn að hjálpa eða leið-
beina ef ég þurfti á því að halda.
Margar stundir áttum við saman
á Klettastígnum og í Suburban-
inum og var þá oft glatt á hjalla.
Tilsvörin hjá honum: „Það er
ekki eins og það liggi á“ og „það
væri hól að segja að þú sért hálf-
viti“ munu lifa með mér alla tíð.
Eins er það minnisstætt er ein-
hverjir voru að setja út á akst-
urslag hans, þá svaraði hann
jafnan: „Ég lærði að keyra hjá
Sigtryggi Valdimarssyni og Pétri
Jónssyni og þeir vita nákvæm-
lega hvernig á að keyra stóra
bíla.“
Eftir að hann kynntist henni
Önnu sinni og ég Kollu minni átt-
um við margar ógleymanlegar
stundir saman. Eftir að við Kolla
fluttum til Danmerkur urðu sam-
verustundirnar færri, en alltaf
var reynt að koma við í Urðar-
gilinu þegar við vorum á Íslandi.
Ég fékk oft fréttir af Jenna í
gegnum pabba og veit ég að
pabbi á eftir að sakna þess mikið
að geta hringt í Jens vin sinn
þegar hann vantar smáaðstoð.
Anna mín, Kristján, Rakel,
Sigrún Jenný, Kristófer og fjöl-
skyldur, missir ykkar er mikill en
minning um góðan dreng mun
lifa.
Ég kveð góðan vin með orð-
unum sem hann sagði svo oft:
„Blessi þig.“
Jón Pétursson (Jonni).
Kæri Jenni, sendi þér hinstu
kveðju fyrir hönd fjölskyldunnar.
Kynni okkar hafa varað í 10 ár,
eða allt frá því við fluttum í Urð-
argil og urðum nágrannar. Þá
strax tókst vinskapur með dætr-
um okkar og síðan sonum og við
foreldrarnir fylgdum svo á eftir.
Þín verður meðal annars minnst
fyrir einstakan dugnað, varst
ekki að bíða með hluti og alltaf
með einhver verk í gangi og ekk-
ert verk vafðist fyrir þér. Það
voru ófáar ferðirnar sem gengn-
ar voru yfir til þín með einhverjar
græjur sem ekki virkuðu. Þegar
gengið var með þær til baka voru
þær eins og nýjar. Garðklippur
sem voru við það að ryðga í sund-
ur, sláttuvél, hlaupahjól og reið-
hjól er bara brot af því sem öðl-
aðist aftur notagildi í höndunum
á þér. Þú varst traustur og
öruggur í því sem þú tókst þér
fyrir hendur. Það var því ekki
erfitt fyrir Unni að fá leyfi til að
aka með þér til Reykjavíkur. Oft-
ar en einu sinni fengu hún og Sig-
rún Jenný að fara með þér í flutn-
ingabílnum, borða í Staðarskála
og gista með þér á gistiheimilinu
niðri við höfn. Þeim var svo skutl-
að í Kringluna þar sem þær voru
á meðan þú varst að vinna, síðan
komstu á trukknum og sóttir
þær. Minningar um samveru-
stundir sem munu veita yl.
Ég á eftir að sakna þess að
heyra ekki í sláttuvélinni frá hús-
inu hjá þér á sumarkvöldum, vit-
andi það að þú stendur ekki við
vélina. Í þínum huga var það ekki
kvenmannsverk að slá, en Anna
fékk að raka, enda var það kven-
mannsverk. Ég gef þér það loforð
að ganga yfir til Önnu þegar
sláttuvélin fer í gang í sumar.
Sumarkvöldin enduðu oft á
pottaferð, þá var kveikt á Bo eða
Kris Kristofferson og ómaði
söngur þeirra um götuna. Oft
komu þá Kris og Tómas Orri
hlaupandi frá þér og náðu í sund-
skýluna, síðan sátuð þið kallarnir
í pottinum langt framyfir hátta-
tíma. Minningar um pottaferð-
irnar munu varðveitast í huga
Tómasar Orra, einnig ógleyman-
legar ferðir síðustu þriggja ára
niður í Bót. Þar fengu þeir að
vera tímunum saman, snerust í
kringum þig og Gunna bróður
þinn. Hámuðu í sig besta harð-
fisk í heimi, sátu uppi á lofti og
horfðu á sjónvarpið, hjóluðu um
allt í þessum ævintýraheimi
ungra stráka.
Elsku Anna, Sigrún Jenný,
Kris og aðrir aðstandendur, við
sendum ykkur innilegar samúð-
arkveðjur.
Heiða Kristín, Árni, Unnur,
Tómas Orri og Rut.
Jens Óli
Kristjánsson
✝
Elskuleg eiginkona mín og móðir okkar,
JÓHANNA ALFA VÍGLUNDSDÓTTIR,
Skólavegi 13,
Vestmannaeyjum,
lést á Sjúkrahúsi Vestmannaeyja föstu-
daginn 18. mars.
Útförin fer fram frá Landakirkju í Vest-
mannaeyjum laugardaginn 26. mars kl. 14.00.
Gústaf Sigurlásson,
Ásta Gústafsdóttir,
Sigurlás Gústafsson.
✝
Elskuleg eiginkona mín, dóttir okkar og
tengdadóttir,
ANNA BJÖRK MAGNÚSDÓTTIR
læknir,
sem lést á heimili sínu mánudaginn
21. mars, verður jarðsungin frá Dóm-
kirkjunni mánudaginn 28. mars kl. 15.00.
Blóm vinsamlegast afþökkuð en þeim sem
vilja minnast hennar er bent á Krabbameinsfélagið.
Martin Johansson,
Sigfríður Hermannsdóttir, Magnús Jónsson,
Ingrid Johansson, Roland Johansson.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
MARGRÉT ÓLAFSDÓTTIR
leikkona,
andaðist á Landspítalanum við Hringbraut
fimmtudaginn 24. mars.
Útförin verður auglýst síðar.
Steindór Hjörleifsson,
Ragnheiður Steindórsdóttir, Jón Þórisson,
Steindór Grétar Jónsson, Margrét Dórothea Jónsdóttir.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÞÓRÐUR STEFÁNSSON
frá Hnappavöllum í Öræfum,
sem lést föstudaginn 18. mars, verður jarð-
sunginn frá Hofskirkju í Öræfum, laugar-
daginn 2. apríl kl. 14.00.
Sigrún Bergsdóttir,
Guðmundur Bergur Þórðarson,
Stefanía Ljótunn Þórðardóttir, Heiðar Björgvin Erlingsson
og barnabörn.