Teningur - 01.05.1988, Blaðsíða 11

BIKARINN SVARTI
Nóttin er bikar af illu. Yfirborðið ristir
lögreglublístur líkt og titrandi prjónn.
Heyrðu mig, gálan mín, af hverju er aldan sú enn þá svört
og ég að fuðra, fyrst þú ert farin?
Úti í skugga jarðar liggja bríkur líkbaranna.
Og heyrðu mig, gálan mín, þú kemur aldrei aftur.
Hold mitt, það syndir, syndir
bikar myrkranna og enn setjast sorgir að mér,
og holdiö syndir þar um
líkt og í hjartafenjum konu.
Stjarnkol... þurrt af núningi
finn ég leirduftið falla í mig
yfir gagnsætt lótusblómið.
Og heyrðu. Þetta hold sem er eintóm skynjun
það lifir fyrir þig. Og hafðu það, kona!
Þess vegna, svarti bikar! núna fyrst þú ert farin
kúri ég mig í duftið,
og þuklar um hold mitt frekari löngun til drykkjar.
Úr Los heraldos negros
Sigfús Bjartmarsson þýddi