Teningur - 01.05.1988, Blaðsíða 37

BRÚN
Konan erfullkomnuö.
Hennar dauöi
líkami brosir sigri,
blekking grískrar þarfar
flæöir í fellingum skikkjunnar,
hennar beru
fætur sýnast segja:
vió náðum hingað, því er lokið.
Hvort barn hringar sig dáiö, hvít naðra,
við sína litlu
mjólkurkönnu, nú tóma.
Hún hefur lagt
þau inn í líkama sinn aftur, sem blöð
rósar lokast þegar garðurinn
storknar og ilminum blæðir
úr sætu djúpi hálsa náttblómsins.
Tunglið sér ekki ástæðu til sorgar
starandi úr sinni valnahettu.
Það er vant þessu líku.
í sortum þess brestur og sogar.
Þýðing: Friörika Benónýs