Teningur - 01.05.1988, Blaðsíða 40

Án titils (1987). Rafmagnsgítar og siiki
svona verk eins og þessi sem ég geri
nú. En þar voru kannski líka pólitískar
ástæður aó baki og nú er annarskonar
tími. Það getur þó verið rétt að vissan
fyrir því að verkin seljist auðveldi
okkur að framkvæma þau. Ég vona
bara aö safnararnir sem kaupa verkin
mín eignist einhverntíma börn sem
vilja læra á gítar.
Þér væri sama um þaö?
Já, alveg sama.
Og þér er líka sama þótt menn setjist í
verkin þín?
Já, já. Gallerírekendurnir eru að vísu
ekki hrifnir af því. En þetta eru yfirleitt
þægilegir stólar. Sjálfsagt er þetta
gamli dadaistinn í mér. Annars var ég
alltaf á móti eyðileggingarþættinum í
Flúxusinu, þegar hljóðfæri voru tætt í
sundur o.s.fr.v.
Ertu hættur aö gera gjörninga ?
Það hefur minnkaö hjá mér. Sá
síðasti var í New York fyrir tveimur
árum. Og þeir verða sífellt meira mini-
malískir: Lítið málverk eftir Olivier
Mosset hékk á vegg fyrir framan
áhorfendur, aðeins skakkt. Eftir stutta
stund kom ég síðan inn og lagfærði
það. Búið. Eitthvað í þessa áttina eru
þeir orðnir. Nú eru gjörningar lítið
iðkaðir, e.t.v. vegna þessarar
endalausu markaðsþenslu, sem er
leitt að sjá því þetta er skemmtilegt
form. Inn í þetta spilar líka, eins og
með vídeólíst og fleira, tímafaktorinn,
fólk nennir ekki að bíða eftir þessu,
það vill frekar labba inn á sýningu sem
það getur séð á þremur mínútum. Þá
er það því miður alltof algengt að
performansar og vídeó séu svo löng
og leiðinleg. Ég er meira fyrir stutta
og skemmtilega gjörninga.
Hvernig fer hann í þig munurinn á
Evrópu og Ameríku?
Ég hef yfirleitt minni áhuga á því
hvaðan listin kemur en hvernig hún er.
En hér í New York er allt svo hreint og
klárt, menn vilja gera svona verk og
gera þau bara refjalaust. í Evrópu
erum við alltaf með menningarhefðina •*
á bakinu sem við losnum aldrei við og
allt það sem við gerum verður alltaf
skoðað í spegli þeirrar sögu. Ég held
að allir heföu gott af því að kynna sér
hina hliðina, evrópumenn að skapa
listaverk án bakþanka og ameríkanar
að vinna í fjarvídd fortíðarinnar. En ef
við lítum á sýningu mína og sýningu
Steinbachs um leið er e.t.v. sýnilegur
munur á afstöðu okkar sem evrópu-
38