Teningur - 01.05.1988, Blaðsíða 17

ÉG ÆTLA AÐ TALA UM VONINA
Ég finn ekki til þessa sársauka sem César Vallejo. Núna þjáist ég ekki sem
listamaður eða maður og ekki einu sinni sem lifandi vera. Ég finn ekki til þessa
sársauka sem kaþólikki eða múhameðstrúarmaður og ekki heldur sem guð-
leysingi. í dag þjáist ég aðeins. Þótt ég héti ekki César Vallejo fyndi ég samt til
þessa sama sársauka. Þótt ég væri ekki listamaðurfyndi ég til hans samt. Þótt ég
væri ekki maður og ekki einu sinni lifandi vera fyndi ég til hans samt. Þótt ég væri
ekki kaþólikki guðleysingi né múhameðstrúarmaður fyndi ég til hans samt. í dag
þjáist ég frá neðsta grunni. í dag þjáist ég aðeins.
Núna finn ég til án nokkurrar skýringar. Sársauki minn er svo djúpur að engin
ástæöa er fyrir honum og hann skortir heldur ekki ástæðu. Hver skyldi vera
ástæða hans? Hvar finn ég það sem er svo mikilvægt að það hefur hætt að vera
ástæöa hans? Ekkert er ástæða hans, ekkert hefur getað hætt að vera ástæða
hans. Fyrir hvern hefur fæðst þessi sársauki, fyrir sjálfan sig? Sársauki minn býr
í norðanvindinum og sunnanvindinum eins og hvorugkynseggin sem sumir
sjaldgæfir fuglar verpa upp í vindinn. Þótt unnusta mín dæi væri sársauki minn
samur. Þótt þeir skæru mig þvert á háls væri sársauki minn samur. Þótt lífið væri
í stuttu máli sagt ööruvísi væri sársauki minn samur. í dag þjáist ég frá efstu
lögum. í dag þjáist ég aðeins.
Ég horfi á þjáningu sveltandi manns og ég sé að hungur hans er víðsfjarri
sársauka mínum; eins og þótt ég fastaöi þar til ég dæi myndi samt spretta í þaö
minnsta grastó á gröf minni. Sama er að segja um ástfangna manninn! Hve blóð
hans ólgar af frjósemi, gagnstætt mínu sem á sér engin upptök og miðlar engu!
Þar til nú hélt ég að öll fyrirbæri alheims væru óhjákvæmilega foreldrar og börn.
En þannig er því varið að sársauki minn er hvorki faðir né sonur. Hann skortir bak
fyrir nóttina á sama hátt og brjóst hans er of stórt fyrir dagrenninguna og þótt þeir
létu hann inn í dimmt herbergi þá bæri hann enga birtu og þótt þeir létu hann inn
í uppljómað herbergi myndi hann engum skugga varpa. í dag þjáist ég hvað sem
á dynur. í dag þjáist ég aöeins.
Úr Poemas humanos
Berglind Gunnarsdóttir þýddi
15