Húsfreyjan - 01.04.1968, Blaðsíða 30

Rúmfatnaður
Rekkjuvoðir
Rekkjuvoðir eða lök, eins og þær eru oft-
ast nefndar nú, verða að vera liæfilega
stór í livert rúm, svo að þau liggi slétt og
strengd og fari vel á dýnunni í rúminu.
Efnið þarf að vera sterkt og draga vel í
sig raka, svo að þægilegt sé að liggja á
því. Ennfremur þarf efnið að þola suðu-
þvott, svo að tryggt sé, að óhreinindi gangi
úr rúmfatnaðinum og sýkingarhætta stafi
ekki frá honum. Efni í lök eru mjög oft
með einskeftuvend, en þaö er sterkasta
vefnaðargerðin (sbr. 1. tbl., bls. 28). Þar
sem slitið bitnar jafnt á uppistöðu og ívafi
í efnum með einskeftuvend, þá er mikil-
vægt að jafnvægi sé í efninu, þ. e. a. s. að
bæði uppistöðu- og ívafsþræðir séu jafn-
sterkir og að álíka margir þræðir séu á
hverjum sm á báða vegu í efninu (sjá 2.
mynd).
Margs konar efni eru framleidd, ætluð í
rekkjuvoðir og mismunandi að gæðum,
sum úr fínum þræði, önnur grófari. Það
geta allt verið góð efni, en ganga þarf úr
skugga um það, að efnið sé ofið úr jöfn-
um þræði, jafnvægi sé í efninu og ekki of
mikil steining. Sterkustu efnin eru kölluð
„stout“ og tvistur og fást þau livoru
tveggja ýmist bleikt að óbleikt.
„Dowlas“ er efni, sem ekki er eins sterkt
og „stout“, en það er mjög mikið pressað
og sýnist því sléttara áferðar en ella á
meðan það er nýtt.
Efni, sem kallast „medium“ og „mada-
polame“, eru þynnri efni en „dowlas“, og
því ætti einungis að framleiða þau úr
góðu bómullargarni.
Áður voru „stout“ og „dowlas“ þau efni,
sem mest voru notuð í lök, en í seinni tíð
er farið að framleiða þynnri efni, sem að
vísu eru lieldur dýrari, af því að í þau
er notað betra liráefni. En þau era þá létt-
ari í þvotti en grófari og þyngri efni, og
26
HÚSFREYJAN