Vera - 01.09.1986, Blaðsíða 30

AFVOPNUN:
síöasta allsherjarþingi Sameinuðu þjóöanna, sem var
hið 40. í röðinni, lágu 74 tillögur um afvopnun og fer
þeim fjölgandi. Þann 11. febrúar s.l. mælti Guðrún Agn-
arsdóttir fyrir tillögu Kvennalistans um frystingu kjarn-
orkuvopna þriðja þingið í röð. Við það tilefni kom fram
í svarræðu utanríkisráðherra að nokkrar þessara til-
lagna sem lágu fyrir Allsherjarþingi Sameinuðu þjóð-
anna fjalla sérstaklega um frystingu kjarnorkuvopna og
við afgreiðslu þeirra hafa íslendingar ýmist setið hjá
eða greitt atkvæði á móti. Og afhverju spyr maður sig.
Eru íslendingar ekki friðelskandi þjóð? Höfum við ekki
veriö stolt af því að íslenska þjóðin sé ekki gegnsýrð
hernaðaranda og státað af því að allt slikt sé andstætt
því að vera íslenskur? Afhverju sitja íslendingar þá hjá
eða greiða atkvæði á móti tillögum sem lagðar eru fram
í þeim tilgangi að reyna að hindra útbreiðslu vopna sem
eru þess megnug að gereyða mannkyninu?
Á Alþingi íslendinga þann 23. maí 1985 var samþykkt
þingsályktunartillaga um stefnu íslendinga í afvopnun-
armálum þar sem segir meðal annars að Alþingi fagni
hverju því frumkvæði sem fram kemur og geti stuðlað
að því að rjúfa vítahring vígbúnaðarkapphlaupsins. Þar
segir ennfremur aö leita veröi allra leiða til þess að
draga úr spennu og tortryggni milli þjóða heims og þá
einkum stórveldanna og að Alþingi telji að íslendingar
hljóti ætíð og hvarvetna að leggja slíkri viðleitni lið.
Við samningu þingsályktunartillögu þessarar var til-
laga Kvennalistans um frystingu kjarnorkuvoþna ásamt
öðrum tillögum um afvopnunarmál höfð til hliðsjónar.
Tillaga Kvennalistans um frystingu kjarnorkuvopna er
byggð á tillögu Svía og Mexikómanna um frystingu
kjarnorkuvopna sem lögð hefur verið fyrir Allsherjar-
þing Sameinuöu þjóðanna á undanförnum árum og
Konur láta sig friðarmál varða. Það er
kannski ekki svo skrítið því að konur vernda líf
og viðhald því og þess vegna höfum við næma
skynjun á þeirri ógn sem mannlífinu stafar af
síaukinni söfnun tortímingarvopna. Konum um
heim allan ofbýður hervæðingin, vígbúnaðar-
kapphlaupið og ógnarjafnvægi stórveldanna.
Konur í kvennahreyfingum sem annarsstaðar
um heim allan beita sér í þágu friðar. Konur fara
í friðargöngur, halda ráðstefnur, slá upp friðar-
búðum við herstöðvar svo nokkuð sé nefnt. En
ekki bara konur.
Nú er svo komið að almenningur er orðinn virkilega
hræddur við kjarnorku í hvaöa tilgangi sem hún er
notuð og ekki að ástæðulausu þvi að alvarleg kjarn-
orkuslys hafa sýnt almenningi að þeir sem vinna með
kjarnorkuna virðast ekki ráða við hana. Raddir sem
krefjast friðar og afvopnunar eru alltaf að verða hávær-
ari og háværari og má í því sambandi benda á að fyrir
I
►
ú
>
J