Vera - 01.08.1993, Blaðsíða 19

SYSTRAÞEL
FÖTLUNARINNAR
UMMONNUN
ÁST EÐA STRIT?
VIÐTAL VIÐ DR. RANNVEIGU TRAUSTADÓTTUR
UM RANNSÓKNIR HENNAR Á UMÖNNUNARHLUTVERKI KVENNA
„Nú er ég að vlnna ósýnilegt
starf!” Þannig hugsum við sjálf-
sagt fæstar þegar við erum að
annast um annað fólk. En um-
önnunarstörf eru nánast ósýni-
leg og það eru nær eingöngu kon-
ur sem vinna þau, jafnt á heimil-
um sem á stofnunum.
„Vinna er illa skilgreint hugtak
og það er oft óljóst hvenær konur
eru að vinna og hvenær þær eru að
elska. Umönnunarstörf kvenna
eru yfirleitt ekki talin vera vinna
vegna þess að í huga fólks er
„vinna” eitthvað sem er framkvæmt utan heimil-
is og þegin laun fyrir. Megnið af umönnun
kvenna fellur ekki undir þetta, heldur er litið á
hana sem ást, vináttu eða ræktun fjölskyldunn-
ar. Umönnun er oft álitin birtingarform kven-
legra eiginleika,” segir Rannveig Traustadóttir,
sem nýlega lauk doktorsnámi þar sem hún sam-
einaði tvö aðaláhugamál sín - kvennafræði og
málefni fatlaðra.
Starf með fötluðum
Rannveig kynntist fyrst fötlun þegar hún fékk
sumarvinnu á Kópavogshæli 15 ára gömul. Þá
ákvað hún að fara í Þroskaþjálfaskólann og að
honum loknum vann hún á ýms-
um þjónustustofnunum fyrir
fatlaða auk þess sem hún vann
um skeið á venjulegu dagheimili
til að fá samanburð. Hún kenndi
í fjögur ár við Þroskaþjálfaskól-
ann, en fór svo í ársframhalds-
nám til Danmerkur. Eftir heim-
komuna veitti hún forstöðu dag-
heimilinu Víðivöllum, þar sem
bæði eru ófötluð og fötluð börn.
Eftir að hafa lokið BA-próíi í fé-
lagsfræði og heimspeki við há-
skólann hóf hún nám í stefnu-
19