Vera - 01.04.2004, Blaðsíða 38

Hópnauðgun
sem sakskóknari vill ekki gera að refsimáli
- rætt við konu sem höfðar skaðabótamál
á hendur þremur nauðgurum
»Karlmenn nauðga og komast upp með það, er niðurstaða Guðrúnar M. Guðmunds-
dóttur mannfræðings sem rannsakað hefur málið. Auðvelt er að staðfesta það með töl-
um en af 224 nauðgunarmálum sem færð voru á málaskrá lögreglu á árunum 1997 -
2001 voru 200 látin niður falla. Af þeim 24 málum sem fóru fyrir dómstóla var aðeins
sakfellt í 14,10 málum var áfrýjað til Hæstaréttar sem staðfesti sakfellingu í sjö en
sýknaði í tveimur.
Vitað er að mun fleiri nauðganir eiga sér stað en þær sem koma til kasta lögreglu og
telur Guðrún að tíu sinnum fleiri konum sé nauðgað en snúi sér til lögreglu. Það er því
athyglisvert að heyra af málinu sem hér verður greint frá, þar sem konan sem varð fyr-
ir nauðgun af hendi þriggja manna hefur sýnt mikinn kjark og ekki látið bugast við af-
neitun dómskerfisins. Ríkissaksóknari hefur í tvígang hafnað því að taka málið upp en
samþykki hans er skilyrði fyrir því að hægt sé að höfða refsimál. Það þarf sterk bein til
þess að standa með sjálfri sér eftir slíka afgreiðslu en konan ákvað að höfða skaða-
bótamál á hendur ofbeldismönnunum þremur. Það er fyrsta einkamál af þessu tagi og
mun vera rekið fyrir Héraðsdómi Reykjavíkur á næstu mánuðum. Viðmælandi okkar er
ekki tilbúin að viðurkenna að þótt hún hafi farið í heimahús með þremur mönnum sé
ekki talið sakhæft að þeir skuli hafi nauðgað henni. Henni finnst að dómskerfið þurfi
að senda þau skilaboð út í samfélagið að slíkt athæfi sé refsivert.
4»
Elísabet Tildrög málsins voru þau að konan var í matarboði hjá vin-
Þorgeirsdóttir konu sinni og fór eftir það á krá í miðbæ Reykjavíkur. Þar
hitti hún fólk sem hún kannaðist við og sat við borð með
því og fleirum þangað til staðnum var lokað um kl. þrjú og
voru mennirnir þrír þar á meðal. Eftir lokun var rætt um að
öllum væri boðið í partý í heimahúsi. Fylgdi konan hópnum
en lenti í leigubíl með mönnunum þremur og varð viðskila
við hitt fólkið sem hafði ætlað að útvega bjór á krá í ná-
grenninu og koma svo. Ekið var að húsi í Breiðholti sem
einn mannanna hafði til umráða og bjóst konan við að hitt
fólkið kæmi á eftir, en svo varð ekki. Hún var ekki ölvuð,
hafði drukkið nokkra bjóra um kvöldið en mennirnir helltu
drykk í glas sem þeir héldu að henni en hún þáði ekki. Þeir
sögðu að ekki mætti reykja í stofunni, það þyrfti að gera í
öðru herbergi. Hún fór þangað til að reykja og var um leið
að spjalla við einn mannanna. Allt í einu var eins og hann
yrði reiður og tók hana kverkataki. Hún brást við með því að
spyrja hvað væri eiginlega að honum og þá bað hann hana
fyrirgefningar en skömmu seinna gerði hann þetta aftur og
skipaði henni að fara úr fötunum. Hún segir að á þeirri
stundu hafi farið í gegnum hug sinn það sem hún hafði
heyrt í þætti hjá Oþruh Winfrey en þar var konum sem
lenda í ógnunum af hálfu karlmanna ráðlagt að hlýða skip-
unum þeirra frekar en að streitast á móti, því þá gætu þær
átt von á svo grófu ofbeldi að þeim gæti stafað hætta af.
Nauðguðu henni þrír í einu
„Mér var hugsað til dóttur minnar sem á enga að nema
mig," segir hún. „Ég vildi gera allt til að komast lifandi frá
þessu. Ég vissi ekki hvað hann myndi geta gert fyrst hann
hafði tekið mig kverkataki." Hún fór úr buxunum en þassaði
að hafa símann í jakkavasanum og maðurinn byrjaði að
38/2. tbl. / 2004/ vera