Vera - 01.04.2004, Qupperneq 39

hafa við hana samfarir. Hinir tveir komu síðan naktir inn í
herbergið og höfðu þeir allir kynmök við hana, ýmist sam-
tímis eða hver á eftir öðrum og skipuðu henni líka að sjúga
sig. Hún segist hafa legið eins og lömuð og lokað augun-
um á meðan þeir komu fram vilja sínum því hún treysti sér
ekki til að veita mótspyrnu. Hún taldi sig ekki geta ráðið
við þá þrjá í þessum ham en eftir einhverja stund bað hún
um að fá að fara á salerni. „Ég ætlaði að hringja í 112 og
láta símann bara vera á, en þá spurði einn þeirra hvort ég
væri með síma. Ég þorði ekki annað en viðurkenna það því
ég óttaðist að ef síminn færi að hringja hefði ég verra af.
Ég afhenti honum símann og hann setti númerið sitt inn í
símann minn og bað jafnframt um símanúmerið mitt. Ég
þorði ekki annað en gefa honum það."
Þegar hér var komið sögu segist hún hafa sýnt veruleg-
an mótþróa, öskrað og æpt og er hissa á því að ekki hafi
heyrst til sín en mennirnir sögðu lögreglunni síðar að
bróðir húsráðanda og kærasta hans hafi verið sofandi í
annarri íbúð á sömu hæð. Það finnst henni ólíklegt. Þegar
hún var á salerninu íhugaði hún að reyna að hlaupa út, því
útihurðin var beint á móti salernisdyrunum en þá stillti
einn mannanna sér fyrir dyrnar. Húsráðandinn spurði
hana hvort hún vildi ekki bara vera hjá sér yfir nóttina og
sagði að ef hún færi út myndu hinir tveir bíða eftir henni.
Hún sagði honum að það kæmi auðvitað ekki til greina.
„Ég vildi komast sem fyrst út og þegar mér tókst það hljóp
ég í næstu götu þar sem ég vissi að vinkona mömmu bjó.
Meðan ég beið eftir að þar væri opnað hringdi ég í 112 og
kom lögreglan fljótt á staðinn. Ég fór því ekkert inn í hús-
ið enda kom vinkona mömmu ekki til dyra heldur maður
sem ég þekkti ekki og hann ekki mig. Það var mér áfall því
ég hafði treyst því að þarna gæti ég fengið skjól."
Staðfest áfalls- og kreppueinkenni
Lögreglan bauðst til að keyra hana á Neyðarmóttökuna og
á leiðinni þangað hringdi síminn. Hún sá að það var mað-
urinn sem hafði stimplað nafnið sitt í símann hennar svo
hún afhenti lögreglunni símann og sagði að þetta væri
einn þeirra sem nauðgaði henni. Lögreglumaðurinn leit á
símann en slökkti á honum í stað þess að svara. Fannst
henni það undarlegt þar sem hún var búin að segja lög-
reglunni hvað hafði komið fyrir og þarna hefði gefist tæki-
færi til að tala við manninn.
Henni fannst gott að koma á Neyðarmóttökuna þar
sem hún hitti lækni og hjúkrunarfræðing sem skoðuðu
hana og rannsóknarlögreglumann og sálfræðing sem töl-
uðu við hana. Hún sýndi sterk einkenni sem gefa til kynna
að hún hafði orðið fyrir miklu áfalli. ( skýrslu læknis koma
fram lýsingar á tilfinningalegu ástandi hennar, hún er
sögð hafa talað samhengislaust, verið eirðarlaus, með
í RANNSÓKNARGÖGNUM LÖGREGLUNNAR ER LJÓST AÐ
UM HÓPNAUÐGUN VAR AÐ RÆÐA ÞVÍ MENNIRNIR VIÐ-
URKENNA ALLIR AÐ HAFA HAFT SAMRÆÐI VIÐ KON-
UNA OG FUNDIÐ AD HÚN HAFI VERIÐ HRÆDD
grátköst, óttaslegin og í hnipri. Kreppuviðbrögð hennar
voru hjartsláttur og niðurgangur. Að lokinni skoðun fór
hún heim með leigubifreið en fór til yfirheyrslu á lögreglu-
stöðina klukkan ellefu morguninn eftir. Um nóttina hafði
lögreglan farið að umræddu húsi en ekki getað vakið hús-
ráðanda, hann var svo færður til yfirheyrslu á lögreglu-
stöðina morguninn eftir. Réttargæslumaður konunnarfór
fram á að hann yrði settur í gæsluvarðhald en því var hafn-
að. Hinir mennirnir tveir voru ekki kallaðir til yfirheyrslu
fyrr en viku seinna og þá í stutta skýrslutöku. Lögreglan
hafði svo ekki samband við þá aftur fyrr en þremur mán-
uðum seinna.
í rannsóknargögnum lögreglunnar er Ijóst að um
hópnauðgun var að ræða því mennirnir viðurkenna allir
að hafa haft samræði við konuna og fundið að hún hafi
verið hrædd. Þegar þeir eru spurðir hvort þeim finnist eðli-
legt að þrír karlmenn hafi kynmök við eina konu á sama
tíma segja þeir að þeim finnist það, ef allir séu því sam-
þykkir, en jafnframt kemur fram að þeir minnist þess ekki
að hafa leitað samþykkis konunnar. (seinni skýrslutökunni
viðurkennir einn mannanna að honum finnist ekki eðlilegt
að þrír karlmenn hafi kynmök við eina konu á sama tíma.
Lokaði sig af og gat ekki verið innan um fólk
Eftirköst þessa atburðar höfðu veruleg áhrif á líf konunnar.
Hún lokaði sig af í marga mánuði og bjó við stöðugan ótta.
Hún fór ekki til dyra ef bankað var eftir klukkan tíu á kvöld-
in og var stöðugt á verði ef síminn hringdi eða ókunnur
bíll kom upp á húsinu. Henni fannst mest öryggi í því að
vera heima hjá sér og fór ekki út nema um hábjartan dag-
vera / 2. tbl. / 2004 / 39