Akranes - 01.01.1952, Blaðsíða 18

I * z' - \Áf
8itM*ir-aw?
íiilimljfkkuit
tfff|a!ífe§ew
ftfctapttaim
^ategatjlm ;
qrnið&mmm
liðft'œwafetti
i««fiai?
Mynd. af einu frœgasta skinn handrit í Árnasafni, „Stjórn.“
Handritamálið
— Gullbrúðkaup
Framhald af síSustu síðu
sveipa. Guðlaug hefur gegnt sínum hús-
móðurstörfum með hinni mestu sæmd og
prýði, bæði sem kona og móðir. Hún fylg-
ist vel með á öllum sviðum, enda hefur
hún lesið mikið alla tið, eftir því sem hún
hefur mátt við koma.
Börn þeirra hjóna eru mannvænleg og
vel greind. Hafa þau öll aflað sér stað-
góðrar menntunar fyrir lífsstarf sitt. Þessi
eru börn þeirra Bræðrapartshjóna:
1. Gunnlaugur, skrifstofumaður hjá H.
B. & Co. Kvæntur Elínu Einarsdóttur.
2. Ólafur, útgerðarmaður í Sandgerði.
kvæntur Láru Guðmundsdóttur frá Ól-
afsvöllum.
3. Elisabet, ekkja eftir Richard Krist-
mundsson lækni.
4. Ingunn, gift sænsk-amerískum manni,
Georg Freeherg að nafni.
5. Jón, vélstjóri í Sandgerði, kvæntur
Magneu Magnúsdóttur.
AKRANES óskar gullbrúðkaupshjónun-
um til heilla og hamingju með þetta merka
afmæli og þakkar þeim störfin i þágu
bæjarins.
HEILRÆÐI
Tj'YRIR NOKKUÐ mörgum árum hét
A blað eitt í Ameríku verðlaumnn fyrir
beztar heilbrigðisreglur. Margir vildu
vinna til verðlaunanna, og var þátttaka
mikil. Þessi heilræði fengu hæstu verð-
launin:
1. Kepptu eftir því að hafa ætíð glaða
lund.
2. Gerðu þér það að fastri reglu að reið-
ast ekki og ergja þig yfir smámunum.
3. Dragðu andann djúpt og ætíð með
nefinu.
4. Sofðu aldrei lengur en 8 klukkutíma,
þegar þú ert heilbrigður, og helzt í
köldu herbergi, þar sem bæði loftið og
herbergið er hreint.
5. Borðaðu ekki mikið, en tyggðu mat-
inn vel.
6. Vinna verðurðu daglega og ekki eyða
meiru en þú aflar þér.
★
BENJAMlN FRANKLÍN gaf mönnum
þessi heilræði:
Sparsemi: Borðaðu aldrei svo mikið, að
starf þitt verði þér erfiðara á eftir, og
drekktu aldrei svo mikið áfengi, að þú
verðir kenndur.
Reglusemi: Láttu hverja sýslan hafa
sinn tíma og hvern sinn hlut.
ÁkvörSun: Einsettu þér að gera það, sem
skyldan krefur, og framkvæmdu nákvæm-
lega það, sem þú hefur einsett þér.
Með nefndaráliti hinnar dönsku nefnd-
ar, má ef til vill segja, að málið hafi færzt
einu skrefi nær úrslitum. I álitinu koma
fram mörg sjónarmið, og er nefndin
margklofin í málinu. Eru sum þeirra skyn-
samleg og sprottin af miklum skilningi og
velvilja, enda höfum vér Islendingar um
skeið átt góða talsmenn, meðal menntaðra
og málsmetandi Dana. Þrátt fyrir þetta
er svo gengið frá tillögum þessara mætu
manna, að þær eru óframkvæmanlegar,
og því vart nema „sýndar-tillögur.“
Danir mega vita, að hér er ekki um
neitt að semja annað en, hvenær þeir af-
hendi öll handritin og hvenær verði tek-
ið á móti þeim, eftir að þau hafa verið
ljósmynduð handa þeim. Ef þeir geta ekki
skilað handritunum á þann hátt, verðum
við að bíða rólegir enn um stund, þar til
þeir eignast víðsýnni og vitrari ráðamenn.
Því að sá tími kemur, að öll handritin
verða flutt hingað heim, og sú danska
stjórn, sem það gerir, skoðar það happ
IÖjusemi: Eyddu aldrei tímanum til
ónýtis, vertu sívinnandi að þvi, sem þér
og öðrum er til gagns.
Hreinskilni: Vertu ráðvandur og hreinn
i huga og talaðu samkvæmt því.
Jafnlyndi: Vertu ekki reiðigjarn né
hefnigjam. Stilltu þig, þegar þér finnst
aðrir gera á hluta þinn. Temdu þér glað-
lyndi og jafnaðargeð. Vertu stilltur í mót-
gangi.
Hreinlœti: Forðastu óhreinindi á likama
þinum, á fötum þínum og á heimili þínu.
sitt, og heiður hinnar dönsku þjóðar að
skila slíkmn gersemmn til þeirrar þjóðar,
sem skóp þau, og gaf heiminum slika bók-
menntalega fjársjóðu. Islendingar einir
eru færir mn að rannsaka þessar merki-
legu bækur og upplýsa ýmislegt í sam-
bandi við þær, sem enn er hulið.
Það er ekki hægt að leiða Islendinga af
eins og börn, með hálfri köku í stað heillar.
I þessu sambandi má benda Dönum á
merkisatburð í sögu íslands, sem gefur
þeim hæfilegt tækifæri til að hugsa sig
um, og búa sig undir skynsamlega af-
stöðu til þessa höfuðmáls Islendinga, og
skemmtilega afhendingu af þeirra hendi.
Hér er átt við hið mikla merkisár í sögu
Islands — og raunar norrænna þjóða, —
þegar liðin eru 900 ár frá stofnun biskups-
stóls í Skálholti. Þá ættu Danir að skila
handritunum aftur, og bjóðast til að byggja
yfir þau einmitt i Skálholti. Með slikum
drengskap og dánmnennsku hefðu Danir
í eitt skipti fyrir öll „innlimað“ Island
— þ. e. þjóðina — til ævarandi og óslít-
andi vináttu á milli þjóðanna, þar sem
allt hið fyrra væri að fullu gleymt.
Nú fyrir skömmu tilkynnti Hvidberg
menntamálaráðherra Dana, að danska
stjórnin mundi mjög bráðlega leggja fyrir
ríkisþingið í Kaupmannahöfn frumvarp til
laga rnn afgreiðslu handritamálsins, og
bendir allt til þess, að skriður sé nú loksins
að komast á það mál. Mun þvi fagnað af
öllum hér á landi, þó að ókunnugt sé að
vísu enn, hvað danska stjórnin muni leggja
til. Við vonum í bili allt hið bezta.
0. B. B.
18
AKRANES