Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1876, Blaðsíða 44

FISKÆTA SALMUR
eptir sira Hallgrím Pétursson.
Afbragðs matur er ísan feit,
ef hún er bseði fersk og heit
soðin í sjáfar blandi;
Ifka prísa eg lúðu raf,
lax og silúngur ber þó af
hvers kyns fisk hér á landi;
lángan svángan
maga seður,
soltna gleður,
satt eg greini,
en úldin skatan er iðra reynir.
Morkínn hákarl sem matar kníf,
margra gjörir að krenkja líf,
ríkis-menn opt það reyna;
nm háfinn hugsa húskar meir,
hann í eidinuni steikja þeir,
brjósk er í staðinn beina;
hlýrinn rýrinn,
haida menn
af honum renni
hræðileg feiti;
rauðmaginn bezti réttrinn beiti.
Karfinn feitur ber fínan smekk,
fáum er spáný keilan þekk;
upsinn er alls á milli;
þyrsklíngr sá í þaranum snýst
þrefaldur út úr roðinú brýzt,
frá eg hann margan fylli;
þorskinn roskinn,
rýran, magran,
rétt ófagran
ráð er bezta:
að bleyta f sýru
á borð fyrir presta.
VEÐRAVÍSA.
Fornjóts starfa megir mein,
mela bríngur klóra,
bau'a arfa hjúpur1 hvein
hertur lcrfngum ljóra.
x) baulu arfi — kálfur;
hjúpur baulu arfa = liknabelgur.
HARÐINDA VÍSA.
eftir Hjálmar Jónsson á Bólu.
Ofan gefur snjó á snjó,
snjóurn vefur flóa tó,
tóa grefur móa mjó,
mjóa hefur skó á kló.
SAMENDÍNGAR.
Ef þú hefir alúð
að iðka og tíðka varúð,
þér frá snara þverúð.
þúngri og lángri úlbúð;
mjúka brúka mannúð,
svo manna vinnir ástúð,
því hrekkja þykkju harðúð
hollri spilíir sambúð.