Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1896, Qupperneq 78

Ralibek: En getur þú sagt rnjei', liver muuur er á
jþjer og asna?
L. M.: Nei.
'Uahbelc: i>að er ekki von; jeg get það ekki heldur.
7> « «
xDömarinn: Þab er ekki á eins mannsföárí áb fremjá
slíkt innbrot og þetta. Hver var með þjer ?---------—þ'ví
svararðu ekki ?
Þjófurinn: Það særir tilfinningu mína, herra dómari.
að þjer skulið gera svo litið úr mjer, að jeg hafi þurft
hjáipar við þetta lítilræði.
& ❖ Hí
Maður nokkur, sem var að taka manntal, spurði gamla,
ógipta piparmey; »Hvað eruð þjer gamlar ?
Hún: 25 hef jeg sumurin sjeð.
Hann: Kjett er það, en hvað hafið þjer svo verið
Æengi blind ?
S: *
$
Hún: Þú hefur vist verið hálfringlaður, þegar þú
sendir mjer brjeíið í gær. Þar var ekki einn einasti staí-
•ur skrifaður.
Hann: Nei, jeg vissi vel hvað jeg gjörði, jeg elska
:þig svo heitt að jeg á engin orð yfir það, og þess vegna
varð jeg að senda þjer blaðið autt.
.A.: Því slærðu ailtaf í sömu hliðina á hestinum.
B.: Af því að jeg hefi rekið mig á það, að efsú hlið-
:in færist áfram, þá fylgist hin með.
$ * *
Kennari vildi gjöra börnunum skiijanlegt, hvaðkrapta-
verk væri: Hvað kallaðirðu það, ef rnaður dytti fyrir
björg og brotnaði ekki ?
Drengurinn: Tilviljun.
Kennarinn: Enn ef hann kastaði sjer aptur fyrir
björg og meiddi sig ekki ?
Drengurinn: Heppni.
Kennarinn: En ef hann í þriðja skipti henti sjer
íram af enn þá hærri björgum og sakaði eigi að heldur ?
Drengurrnn: Æfingu.
-x- -x
Grafskrift á legsteini: Þú Pjetur Sigurðsson, sæt-
dega blundar nú, í lífs upprisu von, átján hundruð og þrjú.
Tr. G.
(72)