Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1905, Qupperneq 41

mennur bær, er Herning heitir, 5 mílur vestur frá Silki-
3)org, og gæti þar beitið miðstöð beiðaræktunarinnar- Ný-
græddir skógar skýla ökrunum, yatni er náð yfir til á-
-yeitu, hvar sem ]>ví verður við komið, og þó að svo hafi
farið í Danmörku, þrátt fyrir allar landbúnaðarframfarirn-
ar, að borgirnar bafa dregið til sín yfirleitt mannfjölgun-
ina að stórum mun, þá er öðru máli að gegna uin Vest-
nr-Jótland; þar befir á síðustu 30 árum fólkinu tjölgað til
sveita jafnmikið og í öllum öðrum bygðum Danmerkur
samanlögðutn.
Þetla mikla landnám er að þakka traustum félags-
skap og ágætri t'orstöðu, og forgöngumaðurinn var Dalgas
ofursti.
Hann hét fullu nafni Enrico Mylius Dalgas og var
fæddur í Neapel 16 júlí 1828, var faðir hans þar kaup-
maður og danskur konsúll, ættin frönsk en verið í Dan-
mörku frá því á 18. öld. Þegar Enrico eða Hinrik litli
var 7 ára misti hann föður sinn, og hvarf móðir hans þá
heim til Kaupmannahafnar, og ólst sveinninn þar upp.
Dalgas hafði aldur til að ná i Slésvíkurstríðið fyrra
og var þá orðinn t'oringi í stórskotaliðinu. Að því loknu
komst hann í stjórn vegamála á Jótlandi, og hélt hann
þeim starfa eins eftir það, að vegamál höfðu, lögum sam-
kvæmt, að mestu komist undir sveitarstjórnirnar, en það
gjörðist árið 1867, og var hann síðari árin æðsti yfirum-
sjónarmaður allra vegagjörða.
Með þeim hætti gjörðist það að Dalgas lifði að kalla
öll fullorðinsárin á Jótlandi, og það lengst af í Árósum
og varð Jótum svo handgenginn og svo þarfur maður, að
engan telja þeir slíkan á liðinni öld.
Þessi vegastjórn bjó Dalgas einmitt svo vel undir æfi-
starfið. Hann lærði að stjórna, hann var á sífeldu ferða-
lagi og kyntist ótal mönnum og varð einkar vinsæll og
vel metinn, og hann þekti hvern krók og kima í landinu,
sá hvernig jarðvegurinn varísáriðvið vegagröft, og hvern-
ig landinu hallaði og hvar vatni yrði náð upp til að frjóvga
hið þurra og sendna land. Launin við herforingjastöðuna
(35)