Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1905, Qupperneq 94

Páll: „Ég hafði þvi miður ekki efni áþví. Ef ég lœt al-
veg rjúka úr mér, þá kostar það svo fjandi mikið að
verða fullur aftur“.
*
.* * . . .
Jón litli: „Amma mín! Littu á hvað friðarboginn
þarna er fallegur“.
Amman: „Ég er orðin svo sjóndöpur góði minn að
■<g sé hann ekki“.
Jón litli: „Komdu þá með mér, við skulum ganga
;nær honum.
* *
.* .
Presturinn: „7da boðorðið, hvernig er það harnið mitt?“
Barnið: „Presturinn---------skal ekki stela.“
Presturinn: „Þetta er ekki rétt, boðorðið er svona;
Þú skalt ekki stela“.
Barnið: „Hún mamma mín sagði, að ég mætti ekki
segja jní við prestinn“.
* . .*
Marja litla: „Pabbi! maður er kominn, sem vill
Knna þig“.
Faðirinn: „Eg get það ekki, ég á svo annríkt.
Segðu honum að jeg sje ekki heima“.
Marja litla: „Ég má ekki skrökva. Þú verður að
rsegja honum það sjálfur“.
*
* # *
Frökenin: „Það erundarlegt að úrið mitt vill ekki ganga11.
Hann: Mér finst það mjög eðlilegt, ég gjörði slíkt
hið sama, ef ég fengi að vera jafn nálœgt hjarta yðar
•og úrið“.
*
* * .
Stórkaupmaðurinn: „Þér hafið, í blaði yðar í gær,
kallað míg svikara og þrælmenni“.
Bitstjórinn: „Það er ómögulegt að jeg hafi gjört
það, þvíblaðið mitt ftytur aldrei annað en nýjar frjettir11.
______________ Tr. G.
PRENTVILLA í alman. 1904.
iBls. 77 lán til presta, kirkna o.fl. á að vera 129,521—83,678
og þurrabúðarlán 3,300—3,300.
(88)