Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1910, Side 96

handa heimilinu, og það læt ég vera. Annar bað mig
að lána sér peninga til að borga með vexti í bank-
ann, og svo kom sá þriðji og bað mig um 50 kr. lán,
til þess að hann gæti »opinberað«.
Árið 1907 var fenginn hafnfræðingur frá Noregi
er Smith hét, til þess að skoða hafnarstæði við Reykja-
vík. Hann var oft á gangi kringum höfnina til þess
að skoða ýmislegt sem snerti það mál. Eitt sinn
mætir G. honum og segir: »Eg sá yður vestur við
dráttarbraut, hvernig lýst yður á hana?«
S. »Ágætlega«.
G. »Já! þér hafið séð hvernig hún dregur skipin
upp, en þér haflð ekki séð hvernig hún dregur okkur
upp, viðskiflamennina sína.
Margt broslegt er haft eftir gamla Coghill þegar
hann var við hrossakaup hér á landi, en margt af
því var nokkuð gróft og blótsamt, sem hann þó meinti
ekkert ilt með. Sýnishorn af því er þessi saga:
Coghill keypti eitt sinn hest af presti, sem honum
þótti hann hafa prettað sig á hestakaupinu, og ekki
sagt frá göllum, en hann gleymdi strax hvað prestur-
inn hét, svo hann kallaði hann ætíð síra andskota.
Bóndinn (kendur og kátur, í veizlu sonar síns):
»Borðið þér nú, prestur góður, duglega þangað til
að þér springið; þér megið vera viss um það, að eg
gel vel unt yður pess«.
Nýlegastóð í útlendu blaði, líklega fremur, sem spaug
en sannleiki, að skip hafi verið sent frá Evrópu til
vesturstrandar Afriku með 14 trúboða, 400 smálestir
púður og 1000 tunnur af brennivíni og rommi.
Húsfreyjan: »Hvað má ég bjóða þér, Pétur? brenni-
vínsstaup, eða 1 hjór, eða toddy?«
(86)