Jólagjöfin - 24.12.1922, Blaðsíða 65

Jölagjöfin.
63
inn í veitingastofuna, lá Geronimo endilangur á bekknum.
Hann virtist jafnvel ekki verSa þess var, aS Carlo kom inn.
María setti fram mat og drykk fyrir báSa. Hvorugur sagSi
nokkurt orö, á meðan máltiðin stóð yfir. Þegar María tók disk-
ana af borðinu, rak Geronimo skyndilega upp skellihlátur og
spurði haiiá: Hvað hefirðu hugsað þér að kaupa fyrir þá?
— Fyrir hverja?
— Og segðu það bara. Nýjan kjól eða eyrnagull?
— Hvað á hátin við? Hún sneri sér að Carlo.
í sömu andrá heyrðust dynkir í vöruvögnum og háværar
raddir. María þaut niður. Fáeinum mínútum síðar komu þrir
ökumenn inn í veitingastofuna; þeir tóku sér sæti við borðið.
Gestgjafinn gekk til þeirra og heilsaði þeim. Þeir bölvuðu
vonda veðrinu.
— í nótt fáið þið snjó, sagði einn þeirra.
Annar sagði frá byl, er hann hafði hrept í skarðinu fyrir
tíu árum í miðjum ágústmánuði, og hafði þá legið við, að hann
yrði úti. María tók sér sæti hjá þeim. Vinnumaðurinn tók
sér einnig sæti hjá þeim og spurði eftir foreldrum sínum,
er bjuggu niður í Bormio.
Nú kom enn þá einu sinni fólksflutningavagn. Bræðurnir
gengu niður.
Geronimo söng. en Carlo hélt á hattinum fyrir framan sig
og gestirnir gáfu ölmusur. Geronimo var alveg rólegur á svip.
Hann spurði oft: Hve niikið? og hneigði sig dálítið fyrir svari
Carlos. Carlo reyndi að átta sig á því, sem við hafði borið.
En hann hafði allan tímann að eins óljósa tilfinning fyrir því,
að eitthvað ofboðslegt hafði gerst, og að hann var alveg varn-
arlaus.
Þegar bræöurnir gengu aftur upp riðið, heyrðu þeir öku-
inennina skvaldra saman og hlæja. Sá yngsti þeirra hrópaði
til Geronimo’s: Syngdu eitthvað fyrir okkur Hka, við skul-
um samnarlega borga, — er það ekki? sagði hann og sneri
sér að félögum sínum.
María kom þar að í þessu, með eina flösku af rauðvíni;
hún sagði: Biðjið hann ekki í dag; hann er í vondu skapi.
Geronimo svaraði engu, en gekk fram á mitt gólfið og
byrjaði aö syngja. Þegar söngnum var lokið, klöppuðu öku-
mennirnir.
— Komdu hingað, Carlo! kallaði einn þeirra, við ætlum
einnig að kasta peningum í hattinn þinn, eins og gestirnir
gerðu þarna niðri! Og hann greip fáeina aura og hóf þá til
kasts og ætlaði að fleygja þeim í hattinn, sem Carlo rétti fram.
En þá greip blindi maðurinn nm handlegg ökumannsins og