Dagblaðið Vísir - DV - 28.05.2005, Blaðsíða 20

Dagblaðið Vísir - DV - 28.05.2005, Blaðsíða 20
20 LAUGARDAGUR 28. MAÍ2005 Helgarblað DV Tíkin Stemma dó á skurðarborðinu en skildi eftir sig tíu munaðarleysingja. Líf þeirra voru undir því komin að hægt væri að finna fósturmæður. En eins dauði er ann- ars brauð og örfá- um stundum siðar voru þeir komnir á spéna hjá tíkunum, Amöndu og Sindy sem tóku þessum boltum fagnandi og sjá nú um að næra þá. Erla Jónsdóttir eigandi Stemmu er tíkunum og eigend- um þeirra afar þakklát. „Það er yndislegt að hafa komið hvolpunum á fósturmæður en þeir hefðu ekki átt rnikla von á að lifa án þess. Jafnvel þó að við héfðum gert allt til að veita þeim elsku og um- hyggju," segir Erla sem syrgir Stemmu sína sárt, en hún lést á skurðarborðinu þegar hvolparnir tíu komu í heiminn. Hvolparnir koma þó ekki í stað Stemmu, sem var af hinu ung- verska kyni Vizlu. Allt var gert til að bjarga lífi hennar en án árangurs, hjartað hætti að slá og skildi hún eftir sig tíu smáa og svanga hvolpa. Sex rakka og fjórar tíkur. Kraftaverki líkast Erla segist hafa verið svo ham- ingjusöm með að öll litlu krílin væru á lífi og ekki var eftir neinu að bíða en sauma og ganga frá þegar áfallið reið yfir. „Ég ætlaði ekki að trúa því að hún Stemma mín væri farin og við hjónin vorum bæði miður okkar. Það er ekkert til að skammast sín fyrir, en við grétum og ég á örugg- lega eftir að útdeila fleiri tárum vegna hennar. Þetta var svo óvænt högg að missa hana, en hún kom með okkur til landsins frá Dan- mörku þegar við flutturu heim þaðan og var tæplega fimm ára gömul," útskýrir Erla og bætir við að heima bíði Bragur, faðirinn og sálufélagi Stemmu, ekki síður sorgmæddur að finna hana hvergi. Erla og Emil höfðu ekki tíma til að leggjast í sorg. Það var lílfsspursmál fyrir hvolpana að finna þeim fósturmóður. Dýra- læknanarnir vissu um einhverjar tfkur sem reynt var að fá til að taka hvolpana að sér en engin þeirra vildi líta við þessum stóru og kröft- ugu hvolpum. Fyrir klára og hreina tilviljun birtist þá á biðstofu lækn- anna Karen Kristjánsdóttir með Cavalier-tík sína sem þurfti að taka nokkra sauma úr en heima átti hún sjö vikna gamla hvolpa sem svo gott sem voru hættir á spena. Af gæsku sinni bauðst hún til að reyna að fá Sindy sína til að fóstra að minnsta kosti tvo. „Emil fór heim og settist við tölvuna og freistaði þess að finna einverjar tíkur sem voru með hvolpa á spena í gegnum spjallrás- ir og auglýsingar á netinu. Hann skrifaði einnig inn tilkynningu og bað um aðstoð. Ég fór heim með Karen og þessi yndislega tík hleypti boltunum litlu að sér og leyfði þeim að sjúga," segir Erla og er Karenu afskaplega þakklát fyrir að leggja þessa auka vinnu á sig fyrir munaðarleysingjana litlu. Bjargvættur í Borgarfirðinum „Emil varð nokkuð ágengt og fann konu í Borgarfirðinum sem ræktar Cooker spaniel og hafði sam- band við hana. Já, svo ótrúlega sem það hljómar þá hafði Amanda, Springér spaniel-tík, nóttina áður fætt fimm andvana hvolpa og var þess vegna full af mjólk. Við biðum ekki boðanna og nokkrum klukku- stundum eftir að hvolpamir fæddust brunuðum við uppeftir og lögðum þá einn í einu á spena hjá henni. Hún tók þeim hverjum á eftir öðrum eins og hún ætti þá, byrjaði að sleikja þá og hreinsa. Með alla átta lá hún alsæl eins og hún hefði fætt þá sjálf og þeir hömuðust við að sjúga," seg- ir Erla þakklát og glöð yfir að hafa komið öllum krflunum sínum á spena innan nokkurra stunda. Síðan eru liðnir nokkrir dagar og allt gekk vel, bæði hvolpamir tveir hjá Sindy og hinir átta í sveitinni hafa þyngst og stækkað en það getur skilið á milli h'fs og dauða að hvolp- arnir fái mjólk og umhyggju hunda- mömmu. Erla segist ekki nógsam- lega getað þakkað eigendum þeirra Amöndu og Sindy, en það muni um hvem dag. Hún er bæði hissa og þakklát fyrir hve margir hundaeig- endur hafa haft samband við þau og vottað samúð sína og boðist til að aðstoða þau. „Það er smyrsl á sárin að finna þennan hlýhug og samhjálp en hundaeigendur skilja hvað það er mikið áfall að missa hund. Aðrir kunna að gera grín af því hvað við tökum það nærri okkur að missa tík- ina en þeir þekkja ekki þá tilfiiningu og væntumþykju sem maður ber til hunda sem em hluti fjölskyldunnar og eins og bömin okkar. Það er líka sárt að fylgjast með Brag, hvemig hann sperrist upp þegar einhver kemur en þá býst hann við Stemmu inn úr dyrunum. Þegar við höfum farið út að ganga eins og við höfum alltaf gert þá verður hann hálf ringlaður. Þau vom vön að koma um „Það er smyrsl á sárin að finna þennan hlýhug og samhjálp, en hunda- eigendur skilja hvað það er mikið áfall að missa hund. Aðrir kunna að gera grín að því hvað við tökum það nærri okkur að missa tikina en þeirþekkja ekki þá tilfinningu og væntumþykju sem mað- ur ber til hunda sem eru hluti fjölskyldunnar og eins og börnin okkar." leið og þau sáu mig fara í útigallann, svo ekld sé minnst á gleðina þegar þau heyrðu í tauminum. Nú hreyfir hann sig ekki en skimar um allt eftir Stemmu og tekur síðan strikið upp á loft til að ná í hana þegar hún birtist ekki. Ég efa ekki að þetta sé lflca erfitt fyrir hann," útskýrir Erla. Sorg og söknuður Stemma átti hvolpa síðast fyrir tæpu ári og fjölluðum við um það hér á DV. Það kom mörgum á óvart að svo skammt skyldi líða á milli gota hjá henni en vaninn er að hvfla tflcur lengur. Erla segir að það sé von að menn spyrji, það hafi aldrei stað- ið til að para Stemmu svona snemma. „Hún var búin að fara á eitt lóðarí og þá fór Bragur burt af heimilinu á meðan. í þetta skiptið lóðaði hún óvenju snemma og við urðum þess ekki vör. Hún hefur hreinsað sig svona vel auk þess sem hann hefiir séð um það lflca. Hún sýndi heldur enga tilburði í þá áttina en vanalega leynir það sér ekki þegar hún lóðar. Hegðun þeirra beggja verður þannig," útskýrir Erla en hún var í mestu rólegheitum með þau saman úti í göngutúr þar sem þau hlupu frjáls. Áður en hún vissi af hafði hann skellt sér á hana og allt stóð fast. Erla segist ekki hafa trúað sín- um eigin augum en það var ekkert hægt að gera. Þau fóru sínu fram og það var ekki aftur tekið. Fæðingin hófst svo á tilskildum tíma og allt gekk vel í byrjun. „Eftir tvo fyrstu hvolpana hætti hún fljót- lega að rembast, lagðist niður og fór að sinna þeim. Inni í henni sprikkl- aði allt og við töluðum við dýralæki. Okkur var sagt að koma strax og Stemma fékk kalk og samdráttar- sprautu og fór að rembast aftur en það fór á sama veg. Læknamir skoð- uðu hana vel og sá að það var enginn í fæðingaveginum en töldu að það lægi hvolpur þvert fyrir. Stemma leyfði að vesenast væri í henni og það var greinlegt að hún var í „bamsnauð" og skynjaði klárlega að hún þyrfti að fá hjálp. Við horfðum síðan á eftir henni þessari elsku inn í skurðstofuna og biðum frammi, til- búin að taka við hvolpunum," segir Erla sem vissulega var smeyk við keisarann en honum fylgir alltaf áhætta. „Ég bað þess að allt gengi vel en h'f Stemmu og heilsa var það sem skipti máli. Dýralæknarnir vita ekki nákvæma dánarorSök en báðu um að fá að kryfja hana. Þá kannski finnst hvað var að,“ bætir hún við og segir að þau syrgi hana sárt en það litlu krflin sem hún dó fyrir leiði hug- ann frá Stemmu um sinn. Erla bend- ir á að got sé alltaf áhætta, fram hjá því sé ekki horft. „En en svona er lífið og við verum að taka þessu. En allir heimsins hvolpar fylla ekki skarðið sem Stemma skildi eftir sig en það breyt- ir því ekki að við munum gera allt sem í okkar valdi stendur til að koma þeim á legg og erum ákaflega þakk- lát fyrir þessa einstöku hjálp sem okkur barst frá tflcunum og mærðum þeirra."
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.