Dagblaðið Vísir - DV - 28.05.2005, Blaðsíða 16

16 LAUGARDAGUR 28. MAÍ2005
Fréttir DV
Foreldrar Sæunnar
með börnin
Dóttir Sæunnar og Magnúsar er fjögurra
ára gömul og sonur þeirra aðeins eins árs.
Sólveig og Páll, foreldrar Sæunnar, hafa
fengið tímabundið forræði yfir börnunum.
Var það gert með samþykki Magnúsar, sem
sér ekki ástæðu tO að berjast fyrir forræðinu.
Þegar dómur fellur munu Sólveig og Páll svo
fá fullt forræði yfir börnunum.
„Nú verðum við bara að horfa fram á veg-
inn og koma börnum Sæunnar á legg," sagði
Páll í viðtali við DV skömmu eftir morðið.
„Því þó að dóttir okkar sé látin lifir hún enn í
þeim."
Foreldrar Sæunnar
Sólveig og Páll eru með
börnin og fá forræði
þegar Magnús verður
dæmdur.
* g

Eiginmaður og ástmaður
mættust
Frá sjónarhorni sínu fyrir
utan blokkina gat Magnús séð
inn í stigaganginn og hurðina að
íbúð þeirra Sæunnar. Skyndilega
sá hann mann koma út úr íbúð-
inni. Hann kipptist við og gekk
rakleitt inn í húsið. Á stigagang-
inum mættust þeir, læknanem-
inn og Magnús. Læknaneminn
bauð góða kvöldið án þess að
vita hverjum hann væri að heilsa
og hélt í átt að bílnum sínum.
Hann varð þó fljótt var við að
honum var veitt eftirför.
„Ég tók upp símann og þóttist
vera að tala við vin minn, var
voða hávær og vonaði að hann
léti mig eiga sig,“ sagði lækna-
neminn í samtali við DV.
í dómsalnum í gær var lækna-
neminn beðinn að staðfesta að
Magnús væri maðurinn sem
hann hitti á ganginum. Þeir
horfðust þá í augu og greina
mátti spennuna sem enn er á
milli þeirra. Aðeins nokkrum
mínútum áður en þeir hittust á
ganginum hafði læknaneminn
notið ásta með Sæunni í rúmi
Magnúsar.
„Þarna munaði mjóu"
Þegar Magnús kom heim seg-
ist hann samstundis hafa spurt
Sæunni hver það hefði verið sem
kom út úr íbúðinni. Sæunn svar-
aði því til að þetta hefði bara ver-
ið einhver sem vildi fá að hringja.
Magnús segist ekki hafa tekið svar
eiginkonu sinnar trúanlegt. Af-
brýðisemin og vanlíðanin bloss-
uðu upp.
Hann fór því næst inn í svefn-
herbergið þar sem eins árs sonur
þeirra lá sofcmdi í rimlarúmi sínu.
Hann hafði sofið vært allt kvöld-
ið; meðan læknaneminn var í
heimsókn hjá Sæunni og líka þeg-
ar Sæunn dró andann í síðasta
sinn.
Magnús segist hafa hallað sér í
hjónarúminu og reynt að hvílast
eftir erfiðan dag. Læknaneminn
var kominn heim til sín en Sæunn
var frammi á gangi að skrifa sms-
skilaboð. Hún sendi læknanem-
anum það fyrsta klukkan hálftvö.
„Þarna munaði mjóu. Þetta
var tæpt," skrifaði hún og og
skömmu síðar sendi hún læknin-
um önnur skilaboð:
„Þetta var frábært," stóð í
skilaboðunum.
Læknaneminn svaraði aldrei.
Hann sagðist ekki hafa verið bú-
inn að ákveða hvort hann mundi
hitta Sæunni aftur auk þess sem
hann grunaði að Sæunn væri ekki
sú sem skrifaði skilaboðin. „Hún
skrifaði alltaf sms með séríslensk-
um stöfúm, þessi voru öðruvísi,"
segir hann. Hann segir Sæunni
hafa sagt sér frá sambandi henn-
ar og Magnúsar. „Þetta var þrúg-
andi samband og ég skynjaði að
það væri mikill léttir yfir henni
yfir því að vera að losna."
Síðustu stundir Sæunnar
Erfitt er að segja hvað gerðist í
raun næst. Eins og áður er Magn-
ús Einarsson einn til frásagnar.
Hann sagði fyrir dómi í gær að
skyndilega hefði Sæunn verið
komin upp í rúm til hans. Hún
hefði verið í miklu uppnámi.
Magnús gerir því reyndar
skóna í öllum sínum ffamburði
að Sæunn hafi verið í miklum
sjálfsmorðshugleiðingum síðustu
daga lífs síns. Þessu mótmælir
Sigurgeir sem var daglega í sam-
bandi við hana:
„Hún var öll að koma til,"
sagði hann í samtali við DV.
„Byrjuð að brosa aftur, byrjuð að
borða aftur og á uppleið," segir
yfirþví að vera að
losna."
i
Sigurgeir sem telur Magnús ein-
göngu mála þessa mynd af Sæ-
unni til að hylma yfir þann
hroðalega verknað sem hann
vann.
Magnús segir að Sæunn hafi
sest á rúmið gegnt honum. Hún
hafi verið með bláa þvottasnúru
um hálsinn, bundna í lykkju.
Hann segir Sæunni hafa sagst
ekki vilja „lifa lengur" og beðið
sig í sífellu um að hjálpa sér að
deyja. Hann segist hafa setið
stjarfur á móti henni og ekki vit-
að hvað hann ætti að taka til
bragðs.
Sæunn hafi skyndileg brostið í
grát og sagt honum allt af létta af
sambandi sfnu við Sigurgeir.
Einnig hvað gerst hefði aðeins
nokkrum klukkutímum áður í
sama rúmi og þau sátu nú á.
Hann segir hræðslutilfinninguna
sem hann lýsti svo oft hafa gripið
sig sem aldrei fyrr og þegar Sæ-
unn bað hann í síðasta sinn að
hjálpa sér að deyja hafi hann
gripið snöggt í þvottasnúruna og
hert fast að.
Missti líkið úr höndum sér
Magnús segir Sæunni ekki
hafa streist á móti en er aðeins
einn til frásagnar. Líf hennar
Qaraði út og nokkrum mínútum
síðar lá Sæunn Pálsdóttir látin í
rúmisínu.
Magnús segist ekki hafa gert
sér strax grein fýrir hvað hann
hafði gert. Það hafi hvarflað að
honum að bera hana út í bíl og
keyra hana á sjúkrahús en hann
hafi verið máttlaus, misst hana úr
höndum sér og ekki vitað hvað
hann ætti að gera. Á gólfinu
myndaðist blóðpollur sem Magn-
ús þreif upp. Fyrir dómi sagði
hann það hafa verið ósjálfráð við-
brögð.
. Það var svo ekki fýrr en rúm-
um tuttugu mínútum seinna sem
Magnús hringdi loks til að biðja
um hjálp. Ekki í lögregluna held-
ur í prest sem hafði verið með
Magnús og Sæunni í hjónabands-
ráðgjöf. Það var svo presturinn
sem hringdi á lögregluna.
Skömmu seinna komu sjúkra-
flumingamenn og héraðslæknir
sem úrskurðaði Sæunni Pálsdótt-
ur Iátna.
Faðir hennar kom hlaupandi
skömmu síðar. Það eina sem
Magnús gat sagt var: „Fyrirgefðu,
fyrirgefðu!"
andri@dv.is