Dagblaðið Vísir - DV - 13.03.2006, Blaðsíða 12

12 MÁNUDAGUR 13. MARS 2006
Fréttir DV
--- ,■11 JHf «
NÓTTIN
VARSAMT
RÓLEG
Þegar vaktin var að klár-
ast sagði Arnar Rúnar
Marteinsson aðalvarð-
stjóri að nóttin hefði ver-
ið með betra móti, þrátt
fyrir fjölbreytt verkefni i
bíl 103, sem blaðamaður
og Ijósmyndari DV fengu
að sitja í.„Þetta er búið
að vera rólegt og gengið
stórslysalaust."
Föstudagar eru yfirleitt
rólegri en laugardagar
og minna um ölvun í
Reykjavík. Þrír voru tekn-
ir fyrir ölvun við akstur
þessa nótt sem er heldur
lítið miðað við venjulega.
Lögreglumenn reyna þó
alltafað gera hvað þeir
geta til að sporna við ölv-
unarakstri en veiðin get-
urstundum verið dræm.
Það sem stóð upp úr eftir
vaktina hjá lögreglu-
mönnum var ungi maður-
inn á Sæbrautinni sem
reyndi að flýja:„Það var
kallað á aðstoð iþvi máli
og við vissum ekki hvað
þetta var. f þeim málum
er brugðist fljótt við,"
sagði Arnar.
Þegar góðkunningi lög-
reglunnar kom til tals eft-
ir að hafa leitað til lög-
reglunnar eftir meint fót-
brot sagði Arnar:„Það er
þannig að menn sem við
erum vanalega að hafa
afskipti afleita oft til
okkar efeitthvað bjátar á
hjá þeim."
f bíl 103 urðum við varir
við margt sem varðar
samskipti lögreglumanna
og viðskiptavina þeirra.
Lögreglumenn fengu hót-
anir á milli þess sem þeir
beittu tækni sálfræðinnar
á þá sem i bílnum voru.
Arnar sagði hótanirnar
fylgja starfinu:„Það eru
margir viðkvæmir fyrir
því þegar fjölskyldum
þeirra erhótað en taka
það síður inn á sig þegar
þeim er hótað sjálfum.
Það erþó persónubundið
eftir mönnum." Þegar
blaðamaður spurði Arnar
hvort lögreglumenn væru
sálfræðingar götunnar
sagði hann:„Þetta er góð
líking hjá þér. Menn eru
þó mismunandi góðir sál-
fræðingar en þurfa að
takast á við ýmislegt i
þessu starfi," sagði hann
áður en við kvöddumst
með handabandi.
gudmundur@dv.is
Mikið var að gera hjá Lögreglunni í Reykjavík um helgina. Blaðamaður og
ljósmyndari DV slógust með lögreglunni í för á næturvakt A - aðfaranótt
föstudagsins. Arnar Rúnar Marteinsson, aðalvarðstjóri á vaktinni, segir
hana hafa verið í rólegri kantinum. Útköllin voru þó fjölbreytt. Allt frá
byssumönnum um miðja nótt, húsleit vegna fíkniefna og sjálfsvígstilraun
til handtöku á manni sem hafði stokkið út úr lögreglubíl á ferð.
„Ég er góðkunningi
lögreglunnar og þeir hafa
alltaf reynst mér vel efég
erkurteis við þá.“
Reykjavik er ekki lengur
lítil saklaus borg
Arnar setur okkur á bíl 103 - stöðvar-
bílinn á Hverflsgötunni. Skömmu eftir að
við höfum heilsað Arnari með handa-
bandi er sagt: „Strákar! Við erum að fara í
útkalk Ætlið þið að koma með?"
Við göngum út með þremur lögreglu-
mönnum. Stökkvum upp í bíl og brun-
um af stað.
Stefnan er tekin beint á hótel nálægt Þjóðleikhúsinu. Þar
höfðu menn verið með óspektir og þóttu ofbeldisfullir. Maður-
inn sem hringdi tekur á móti okkur. Veifar höndunum og segir
að mennirnir séu farnir út í myrkrið. Hann segir þá hafa reynt
að brjóta rúðu í anddyrinu en ekki tekist. „Þegar við komum á
staðinn eru þeir yfirleitt farnir," segir bflstjórinn á 103.
Við keyrum um miðbæinn og bíðum eftir næsta kalli. Það
snjóar töluvert og lögreglumennirnir tala um að í veðri eins og
þessu fari fólk fyrr heim. Það klæði sig lflca oftast betur. Klukkan
23.35 keyrum við fram á Tryggva „Hring"
Gunnlaugsson.
Hann er á hjólinu
sínu og ætlar yfir
gatnamótin á
Lækjargötu. Það
þekkja allir lög-
reglumenn
Tryggra og eru
ánægðir með að
hann skuli vera
edn't á hjólinu. Vió
keyrum upp á stöð.
Klukkan 23.00 á föstudagskvöld
mættu blaðamaður og ljósmyndari
DV á lögreglustöðina við Hverflsgötu.
Ætlunin var að fylgja lögreglunni
heila nótt á vakt eftir sláandi fréttir af
hnífstungum og slagsmálum um síð-
ustu helgi. Aðalvarðstjöri lögreglunnar á A-vakt, Amar Rúnar
Marteinsson, tók vel á móti okkur og lagði línumar fyrir verk-
efni næturinnar.
Við komum upp á Hverfisgötu og okkur er
boðinn kaffibolli. Við setjumst fram f sófa og
horfum á sjónvarpið með enn fleiri lögreglu-
mönnum. „Vfljið þið sjá stöðina strákar?" spyr
einn þeirra. Við jánkum og höldum af stað tfl
að skoða okkur um. Endum skoðunarferðina á
fangaklefunum á Hverfisgötu. Þeir eru látlaus-
ir. Nýbúið að mála þá, steinsteyptur bekkur og
teppi. Á ganginum er skrýtin lykt. Eins og af
samanblönduðu kaffi og pissi. Það var ein
geymsla í notkun af þeim sextán sem eru á
stöðinni.
Klukkan er eitt og næsta verkefni bíður.
„Hann er svolítið valtur," segir fangavörður-
inn og á við ölvaðan mann á sjötugsaldri sem
við áttum að koma heim fyrir nóttina. „Svona
menn þurfa ekki að vera hér yfir nóttina," er
sagt við okkur.
Við leggjum af stað upp í Skipholt. Inni í
bfl er mikið fjör í bland við megna áfengislykt af manninum. Lögreglumennimir
spyrja hvemig fylleríið hafði verið: „Ég man síðast eftir mér uppi í Bogahlíð. Þar var
ég að djúsa með vini mínum. Svo veit ég ekkert." Þeir halda svo uppi samræðum
við hann. Maðurinn var hress miðað við aðstæður og fer með kvæði eftir Bólu-
Hjálmar fyrir lögreglumennina. Þegar við komum upp í Skipholt segir hann við
okkur að hann hafi siglt um heimsins höf í fjögur ár og að því loknu kveður hann.