Dagblaðið Vísir - DV - 07.07.2006, Blaðsíða 33

I
PV Helgin
FÖSTUDAGUR 7. JÚLÍ2006 45
ana," segir hann hlæjandi. „Nú finn
ég fyrir óskaplegri sköpunarþrá og
er til dæmis með hugmynd að fugla-
skoðunarhúsi á fjörubakkanum sem
gæti verið eins og hænurass í roki,
fjaðrir í allar áttir. Þar gæti fólk far-
ið inn í fuglinn og skoðað fuglalíf-
ið þaðan. Eins vil ég búa til eitthvað
úr náttúrunni og sé til dæmis fyr-
ir mér stóran hvalasporð sem stæði
upp úr stórri tjörn og vatn gæti leikið
um sporðinn. Þetta og fleira dreymir
mig um að gera á þessari lóð. Eg er
aiveg heillaður af umhverfinu hérna,
gamla bænum og húsunum sem
mynda þennan gamla kjarna. Þetta
er eins og að koma hundrað ár aftur
í tímann. Hér reikna ég lika með að
geta leikið mér á baklóðinni án þess
að vera fyrir neinum og hugmynd-
irnar fara vel hér í náttúrunni með
sjóinn í bakgrunninn. Mér flnnst líka
óskaplega góð tilfinning að horfa
hérna út á sjóinn og vita að sjóniínan
er beint á Norðurpólinn. Sennilega
er þetta eitthvað í okkur eyjarskeggj-
um að vilja vera við hafið, helst á út-
nesjum og helst sem nyrst. Þetta er
eitthvað í eðlinu."
Passað upp á karakterinn
Erlendi féllust aldrei hendur
eftir að hann ákvað að festa kaup
á brunarústunum við Brimslóð 8,
heldur hófst galvaskur handa.
„Ég var að vonast til að fá leyfi
til að rífa þetta því það var svo sem
ekkert vit í að gera þetta upp, en
það fékkst ekki leyfi fyrir því. Ég
náði heldur ekki samkomulagi við
bæinn um vinnustofu en ég keypti
endann á húsinu við hiiðina og bjó
þar meðan framkvæmdir stóðu yfir.
Hér var allt brunnið nema stoðirnar
sem voru það eina sem hægt var að
byggja eitthvað á. Það fór hálft ár í að
þrífa húsið og lykthreinsa það áður
en nokkuð annað var gert. Húsið
er í raun nýbygging því ég taldi mig
ekki þurfa að gera það alveg í upp-
runalegri mynd. Það er ekki nema
12% upprunalegt fyrir utan grunn-
inn sem þurfti þó að gera mikið fyr-
ir. Ég hef hins vegar reynt að gera
húsið upp eins og þessi hús voru á
sínum tíma. Þetta hús var allt pan-
elklætt að innan og búið að breyta
því margsinnis. Á tímabili voru tvær
íbúðir í húsinu. Tryggingafélagið og
jafnvel húsafriðunarnefnd vildu að
þetta yrði allt klætt innan með gifsi,
það eru þeirra viðgerðir í dag, en þá
er bara allur karakter farinn. Hér
nota ég gömlu viðina sem voru heil-
ir og geri þá sjáanlega."
Skemmtilegt og óvenjulegt
mannlíf
Húsið eins og það er orðið í dag
er hreint yndislegt. Ég fæ leiðsögn
um húsið og missi málið af hrifti-
ingu, svo fallegt er það. Þegar hús-
bóndinn býður mér gistingu í lok-
rekkju sem hann hefur hannað á efri
hæðinni er ég endanlega fallin. Það
þarf ekki að orðlengja að betri næt-
ursvefn hef ég ekki fengið um ára-
„Nú fínn ég fyrír óskap-
legrí sköpunarþrá og
er til dæmis með hug-
mynd að fuglaskoð-
unarhúsi á fjörubakk-
anum sem gæti verið
eins og hænurass í roki,
fjaðrir í allar áttirf
bil, enda andinn í húsinu og gamla
hverfinu engu líkur.
Mannlífið er líka dýrðlegt, það
fæ ég að upplifa daginn eftir. Syst-
ir Erlendar sem býr á Blönduósi og
hefur verið honum innan hand-
ar við breytingarnar lítur inn ann-
að slagið. Telma litla í næsta húsi
kemur og biður um ís og að laun-
um fær Erlendur fallegan blómvönd
sem hún hefur tínt handa honum.
Kisan hans Erlendar sem er ekki
nema þriggja ára, er kettlingafull
og á von á sér innan tíðar, en hún
hefur nú þegar eignast 21 kettiing.
Listafólk hvaðanæva að hefur fest
kaup á húsum í hverfinu og margir
sem ætla að stunda þar listsköpun,
hvort sem er myndlist, kvikmynda-
klippingar eða ritstörf, en fjaran og
kyrrðin er óneitanlega inspírasjón
fýrir listamennina. „Þetta er eins og
í Grjótaþorpinu í gamla daga," segir
Erlendur dreyminn, en móðir hans,
Laufey, var einmitt þekkt persóna í
Grjótaþorpinu í Reykjavík.
Budda með bleika
barnavagninn
Erlendur saknar þó þeirra sem
eru horfnir af vesturbakkanum á
Blönduósi, ekki síst Ingibjargar, sem
var einn af skemmtilegu persónu-
leikunum í gamla þorpinu.
„Ingibjörg var kölluð Budda
og krakkarnir mínir voru ákaflega
hrifnir af henni. Hún var stór og
mikil og keyrði ekki bfl en átti bleik-
an barnavagn sem hún notaði þeg-
ar hún fór að versla í kaupfélaginu.
Hún var mjög vel gefin og orðhepp-
in en hafði aldrei gifst, að eigin sögn
vegna þess að hún var of stór fyrir
karlmenn. Hún var hrókur alls fagn-
aðar í miklu Rússapartíi sem var
haldið hér og stóð í tvo daga sam-
fleytt. Þar voru dansaðir rússneskir
dansar og ekkert slegið af.“
Erlendur segist einhvern tíma
hafa stungið upp á að hún giftist sér
en Budda mældi hann út og taldi að
hann væri ekki maður fyrir hana.
„Það myndi ekki endast nema fram
að háttatíma," sagði hún og þar með
var sá ráðahagur úr sögunni.
Amerískur Laxnessaðdáandi
Það er mikill gestagangur hjá
Erlendi þessa helgi og í grillið
um kvöldið mætir meðal annarra
bandarískur rithöfundur frá Massa-
chusettes. Hann er nýkominn af
hestamannamóti, en dreymir um
að verða frægur rithöfundur eins
og Laxness og hefur þegar gefið út
eina bók. Bók númer tvö, sem verð-
ur gefin út innan tíðar, er innblás-
in af Sjálfstæðu fólki, en hann gefur
mér áritaða fyrstu bókina sína, Pris-
oners of flight, sem trúlega enginn
á íslandi kannast við. Kannski fær
hann samt Nóbelinn einn góðan
veðurdag.
Erlendur á von á krökkunum sín-
um í heimsókn fljótlega en hann er
stoltur faðir sex barna. Yngsti strák-
urinn, Finnbogi, hefur verið föð-
ur sínum innan handar við endur-
byggingu hússins en er nú að vinna
með systur sinni, Ágústu Evu, sem
við þekkjum best sem Sylvíu okkar
Nótt. Erlendur er að vonum mont-
inn af stelpunni sinni, sem hann
segir ákaflega aktíva og duglega en
megi jafnframt ekkert aumt sjá, svo
og öllum börnunum sínum.
Þá á Erlendur Maríu sem er BA
í ferðamálafræði, Sunnu sem býr í
Kaupmannahöfn og Svein sem rek-
ur fýrirtæki í Reykjavík. Eina dóttur
á Erlendur á Grænlandi sem heitir
Eva María, en hún býr í Narssasuaq.
Barnabörnin eru fjögur þannig að
ríkidæmi Erlendar er mikið.
Höfrungar og selir en engar
hafmeyjur
Hann segist aldrei fá nóg af nátt-
úrufegurðinni. „Hér eru nokkur
hundruð kríur á eyrinni og þegar
þær fljúga upp allar í einu mynda
þær svo falleg mynstur. Þær fléttast í
tvo hópa, annar vængurinn flýgur út
með ánni og hinn út með sjónum.
Það er óskaplega fallegt. Þær eru hér
í laxalúsinni í ósnum þar sem laxinn
gengur upp í ána. Hér er líka mikið
af sandlóu sem vappar í kringum
mann ef maður leggst í sandinn og
gæsirnar verpa hér milli húsa. Á vet-
urna verða til kynjamyndir á sjón-
um þegar snjókrap myndast á ánni.
Þá flýtur það niður í sjó þar sem ald-
an tekur við því og lemur þáð upp
í fjöruna. Þá myndast oft íshraukar
sem eru margra mannhæða háir og
úr verða miklar kynjamyndir," segir
listamaðurinn og fær glampa í aug-
un. „Ég horfi á hrefnur, seli og höfr-
unga af svölunum frá mér svo þetta
er bara yndislegt."
Aðspurður hvort ekki sé mögu-
leiki á hafmeyju upp á steinana í
allri þessari fegurð aftekur Erlendur
það ekki með öllu. „Maður lifir allt-
af í voninni,” segir hann sposkur." En
hvað sem öllum hafmeyjum líður er
framtfðardraumurinn að setja hér
upp garð með eigin listaverkum, þar
sem fólk er velkomið að koma og
njótaogmig langar í framtíðinni að
vera með gestavinnustofu. Mögu-
leikarnir hér á vesturbakka Blöndu
eru óendanlegir og vonandi að stað-
urinn nái að blómstra og dafna og
laða að gesti og gangandi, til ánægju
fyrir þá og ekki síður íbúana."
edda@dvjs
Gamla þorpið á vesturbakk-
anum Þarer mannlífíð fagurt
og þar er að fínna gamla kirkju
og áfengisverslun að
ógleymdu bakarii og hóteli.
Innanstokks Erlendur erþekktur tréútskurð-
armaður og sýndi I gamla daga undir nafninu
Finnbogi Magnússon. Húsið hans erfulltaf
dýrgripum sem hann hefur sjátfur smiðað.
Á vinnustofunni í
húsinu Erlend dreymir
þó um að byggja nýja
vinnustofu á lóðinni.
Áður voru tvær fbúðir f húsinu Þar
sem vinnukonuherbergið var,
hannaði Erlendur geymslu og þessa
fallegu lokrekkju.
Útsýnið af svölunum út á
sjóinn Erlend dreymir umað
gera höggmyndir á lóðinni við
sjóinn en afsvölunum sér hann
oft hrefnur, seli og höfrunga.
Gamla kirkjan Ibúum vesturbakk-
ans þykir sérlega vænt um gömlu
kirkjuna og vilja gjarnan að hún
verði gerð upp og notuð.