Freyr - 15.05.1972, Blaðsíða 26

fyrstu vikur beitartímans. Hvernig þetta
er hér á landi er ekki vitað, rannsóknir
í þeim efnum skortir, enda sjálfsagt breyti-
legt frá stað til staðar. Hitt er eðlilegt og
sjálfsagt iað gera sér grein fyrir, að nauð-
synlegt er að fyrirbyggja eftir megni þann
annmarka sem kalla má magníumskort.
Hvernig á að fara að því? mun einhver
spyrja.
Því er að svara, að líklegt er að það sé
hér eins og hjá öðrum, að þegar kalíáburð-
iur er notaður í talsverðum mæli á túnin
í gróanda og búféð gengur þar á beit, þá
fái það svo mikið kalí í beitinni, að and-
verkanir valdi nýtingu magníums þótt sá
málmur sé annars nægilegur í grasinu. Á
þessum fyrirbærum er annars auðvelt að
villast ef eiginlegar rannsóknir leiða þetta
ekki í ljós, því að mikið magn lægri köfn-
mmarefnasambanda hafa gjarnan álíka
verkanir og magníumskortur, þ. e. nítrat-
eitranir geta einnig leitt til krampa og
skyndilegra dauðsfalla, en eftir að köfnun-
arefnisáburði hefur verið dreift er gjarnan
mikið magn þeirra efnasambanda í jurtun-
um og breytast þau mjög hægfara í prótein-
sambönd (amínósýrur) einkum þegar kalt
er í veðri.
218
F R E Y R