Freyr - 01.01.1976, Side 11

FREYR
BÚNAÐARBLAÐ
72. árgangur
Nr. 1—2, jan. 1976
Útgefendur:
BÚNAÐARFÉLAG ÍSLANDS
STÉTTARSAMBAND BÆNDA
Útgáfustjórn:
EINAR ÓLAFSSON
HALLDÓR PÁLSSON
ÓLI VALUR HANSSON
Ritstjóri:
JÓNASJÓNSSON
Heimilisfang:
BÆNDAHÖLLIN, REYKJAVÍK
PÓSTHÓLF 7080, REYKJAVÍK
ÁskriftarverS kr. 1000
árgangurinn
Ritstjórn, innheimta, afgreiðsia og
auglýsingar:
Bændahöllinni, Reykjavík, sími 19200
Ríkisprentsmiöjan Gutenberg
Reykjavík — Sími 38740
EFNI:
Hvernig á að búa á íslandi?
Stóðhestastöð
Búnaðarfélags íslands
Búfræðingar og kandidatar
vorið 1975
Val eftir alhvítum lit og
afurðasemi áa
Um sauðfjárrækt
Tapar kraftfóður gildi við
langvinna geymslu?
íslenskt sauðfé reynist vel í
Noregi
Frá tilraunastarfseminni
Frá Fóðureftirliti ríkisins
Molar
Hvernig á að búa á íslandi?
Það er fráleitt að láta sér detta í hug að svara þessari
spurningu viðhlítandi og í öllum atriðum. — Slíkt dytti
sjálfsagt þeim einum og trúbræðrum þeirra í hug, sem
nú reyna af fremsta megni að koma þeirri skoðun inn
hjá fólki, að hér eigi helst engan landbúnað að stunda.
Það má hins vegar velta ýmsum þáttum þessarar
spurningar fyrir sér, eins og t.d. því, við hvað á bústofn
að búa hér á landi? Eigum við t.d. að sækjast eftir að
búa með svín og hænsni eða annan þar búpening, sem
verður að mestu að ala á innfluttu fóðri, keyptu fyrir
torfenginn gjaldeyri og jafnvel tekinn frá munni hungr-
aðra og vannærðra í öðrum löndum? Þessu er auðvelt
að svara neitandi, slíkan búskap er ekki ástæða til að
stunda nema að því marki, sem þarf til að fullnægja
þeirri hlutfallslega litlu eftirspurn, sem hér er fyrir slíkar
afurðir.
Búskapur á íslandi hlýtur að meginhluta að grundvallast
á þeirri ræktun, sem hér er möguleg, ræktun hvers konar
jurta til manneldis svo sem frekast er kostur og neyslu-
venjur leyfa, ræktun annars gróðurs til prýðis og nytja
og þar á meðal skógrækt, þar sem skilyrði henta.
En fyrst og fremst verður ræktun okkar þó „fóSur-
ræktun“, og meginbúskapur okkar því það búfjárhald,
sem á henni byggist. í þessari ,,fóðurræktun“ verður að
leggja að jöfnu öflun nægs og góðs vetrarfóðurs og
ræktun beitilands, hvort sem er með fullræktuðu landi
eða öðrum hagabótum.
Það á ekki síður að vera takmarkið með ræktuninni
og fóðurverkuninni, að innlent fóður fullnægi að sem
allra mestu leyti næringarþörf búfjárins og það þannig,
að afurðageta stofnanna nýtist að fullu.
Fullyrða má, að það má ná langt í þessum efnum.
Til þess eru margar leiðir, sem of langt yrði að telja. En
gild rök hafa verið að því leidd, að hér megi framleiða
úr grasi og grænfóðri og svo þeim ,,úrgangs“-efnum,
sem koma frá sjónum og falla til í sláturhúsum, megnið
af því kjarnfóðri, sem við notum.
Á sama hátt hefur verið bent á, að til þessarar fram-
uenðslu getum við notað innlenda orku raforku eða
Framh. á bls. 24.
1
F R E Y R