Freyr - 01.01.1976, Blaðsíða 13

Hrafn nr. 802, frá Holtsmúla. Knapi Friðrik Stefánsson.
Á árunum 1952—1953 kynntist ég nokkuð
hrossaræktarstarfi í Þýskalandi og ræktun
stærri hrossakynja. Þar var allt stóðhesta-
hald á vegum ríkisins og valdið algjörlega
í höndum ríkisráðunauta um það, hvaða
hestar voru notaðir í landinu til undaneldis.
Ríkið rak stórar kynbótastöðvar, þar sem
allt var í senn, stóðhestar, hryssur og trippi.
Þau hross, sem ekki voru svo notuð í eigin
ræktun, voru seld 2—4 vetra gömul. Tamn-
ing trippanna til reiðar og dráttar hófst
strax á 2. vetri. Þar var kynjum blandað
saman, þungum og léttum, og fenginn
þannig milliþungur hestur og blóðblöndun
hagað eftir ákvörðun ráðunauta með nota-
gildi þeirra fyrir hestamenn og bændur í
huga. Þá var akstur í hestvögnum stundað-
ur mikið sem íþróttagrein, og virtist sem
hefðbundnar venjur liðins tíma væru þar að
fjara út. En stóðhestahaldið var frábrugðið
því, sem hér var siður.
Eftir að ég varð ráðunautur, velti ég því
fyrir mér, hvort ekki væri hjálp að svipuðu
fyrirkomulagi hér, og sótti það fastar á hug
minn, er ég hafði starfað í nokkur ár. Fannst
mér sem þörf væri fyrir eitthvað nýtt. Fyrst
talaði ég um hugmyndina um stóðhesta-
stöð á fundum út um land. í ársbyrjun 1972
fór ég á fund landbúnaðarráðherra, sem tók
málinu um stóðhestastöð vel en vildi fá
umsögn og álit bændasamtakanna. Lagði
ég því eftirfarandi erindi fyrir Búnaðarþing
1972:
F R E Y R
3