Freyr - 01.01.1976, Blaðsíða 40

/
en til írans, þar sem íbúar eru 33 millj.,
skiptir innflutningurinn hundruðum þús-
unda tonna. Mest er flutt inn af ófrystu
kjöti og fé á fæti, en á seinni árum hefur
innflutningur á frystu kjöti aukist.
Þarna er nægilegur markaður fyrir kinda-
kjöt, en verðið, sem þeir greiða fyrir kjötið,
er það lágt, að útflutningur þangað frá ís-
landi er vonlaus. í ár hefur meðalverð á
fersku kjöti, komið á losu.narhöfn, verið rétt
rúmar 200 kr. hvert kg. Ennfremur hafa
verið kannaðir sölumöguleikar á íslensku
dilkakjöti víðar, en niðurstaðan hefur verið
á einn veg. Við getum ekki fengið viðunandi
verð vegna mikils framboðs á ódýru kjöti
frá Ástralíu og Nýja-Sjálandi.
Jafnframt, sem kannaðir voru sölumögu-
leikar á kjöti í Iran og Kuwait, var athugað,
hvort þar væri markaður fyrir aðrar land-
búnaðarafurðir og fisk. Niðurstaðan varð
sú, að helst kæmi til greina að selja ullar-
teppi.
KJÖTNEYSLA.
Hér hafa litlar eða engar beinar neyslu-
rannsóknir farið fram um langan tíma. Af
hagtölum má ráða, hver neyslan er á ein-
stökum matvælategundum, svo sem flest-
um tegundum landbúnaðarvara en alls ekki
öllum. Áætlað er, að 70—75% af því kjöti,
sem við neytum, sé kindakjöt en 15—20%
nautakjöt eða um 10 kg á mann á ári, en
um 5% hrossakjöt, en neysla þess hefur
farið minnkandi og er komin niður í um
2Vz kg á mann á ári. Þá er áætlað, að við
neytum ívið meira af svína- og alifuglakjöti
en hrossakjöti eða sem nemur 7% af heild-
arkjötneyslunni.
Kindakjötsneyslan hefur verið sem hér
segir á hverju fimm ára tímabili síðan 1960:
Kg á íbúa
1960—64 50,0
1965—69 43,2
1970—73 43,6
ÚTFLUTNINGUR LANDBÚNAÐARVARA.
Svo mikið sem nú er geipað um offram-
leiðslu á landbúnaðarvörum og það, að við
séum að framleiða fyrir erlendan markað
okkur til tjóns, er ekki úr vegi að greina
frá því, hver útflutningur okkar af sauðfjár-
og nautgripaafurðum er.
Eftirfarandi tölur sýna, hve stór hundr-
aðshluti þessara afurða, REIKNAÐ EFTIR
VERÐMÆTI (innlendu heildsöluverði hvers
árs), hefur farið á erlendan markað undan-
farin ellefu ár:
Sauðfjárafurðir NautgripaafurSir
FramleiSsluár % 1973-74=100 % 1973-74=100
1963—64 39 182 14 124
1964—65 30 138 12 111
1965—66 27 124 12 106
1966—67 25 115 9 80
1967—68 29 135 6 58
1968—69 34 159 3 31
1969—70 46 215 6 54
1970—71 25 114 12 108
1971—72 18 84 13 114
1972—73 26 119 9 75
1973—74 22 100 11 100
Meðaltal: 29,2% 9,7%
Aftari talnadálkurinn er aðeins til glöggv-
unar og sýnir kannski betur, hvernig fram-
leiðslan hefur sveiflast frá ári til árs.
Athyglisvert er að minnast þess, að á
árunum eftir 1960 var því spáð, að „of-
framleiðsla“ mundi fara ört vaxandi, ef ekki
yrði dregið úr ræktun eða annað gert til
að koma í veg fyrir framleiðsluauka.
í tölunum yfir sauðfjárafurðir eru IÐN-
AÐARHRÁEFNIN ull og gærur reiknaðar
eins og þessar vörur eru verðlagðar til
bænda, en vaxandi hluti þeirra er fluttur út
sem unnar vörur. Þannig eru þær í öllum
opinberum hagtölum taldar með útfluttum
iðnaðarvörum.
30
F R E Y R