Freyr - 01.01.1976, Blaðsíða 25

Ærnar hans Elíasar eru heimakærar og spakar. — Þær fengust þó ekki tii a8 „sitja fyrir“, fyrr en Elías
rétti að þeim heyvisk.
nýtur?“ „Nei, hann er bara ónothæfur, því
hann gefur ekki góð lömb, en ég má ekki
farga honum, fyrst þeir eru búnir að
dæma hann besta hrútinn.“ Síðan liggur
leiðin inn í bæinn og ekki er alveg ljóst,
hvenær hið formlega viðtal okkar Elíasar
hófst. Tækið fór einhvern tímann í gang,
þegar Elías var að segja mér sögu, sem
mér fannst, að ætti að geymast, þó ekki
komi hún hér.
☆
— Segðu mér jyrst, hvað þú ert húinn
að muna lengi eftir þér með áhuga fyrir
sauðfjárrœkt?
— Ég held, að hann hafi alltaf verið. Ég
man ekki eftir öðru. Hitt er það, að eitt er
að hafa áhuga og annað að geta gert eða
gera eitthvað af viti.
— Það hefur nú lengi legið það orð á, að
hér í þessari sveit og sýslu væru góð hú-
fjárkyn. Heldurðu að það stafi af gamalli
ræktun?
— Já, það held ég. Það voru hér áhuga-
menn um búfjárrækt, eins og t.d. Þorberg-
ur heitinn í Hólum, og það voru ýmsir
bæir í Nesjum, þar sem var áhugi fyrir
þessu og þeir fengu betra fé og meiri af-
urðir, og síðar breiddist þtta út. Það síaðist
svona út áhugi fyrir því hvoru tveggja að
fá meiri afurðir og fá um leið féð betur
gert — og það tókst alveg tvímælalaust að
ná verulegum árangri á tímabilinu kring-
um 1960. Sauðfjárræktarfélagið hérna á
Mýrunum var stofnað 27. október 1940.
Þannig að nú er 35 ára afmæli þess nýlega
liðið. En núna er ástandið þannig, eins og
ég sagði þér áðan, að það er eiginlega eng-
in stjórn í því. Kannski er réttast að orða
það þannig, að það sé stjórnarkreppa í því
núna eins og stendur.
En ef við tölum um upphaf sauðfjár-
ræktarstarfsins, þá var hér nefnilega lengi
F R E Y R
15