Freyr - 01.10.1998, Blaðsíða 13

Fyrsta stundin á sjó.
sést að veðurfar í heild, öll árin sem
athuganimar stóðu, hefur verið
æðarvarpi mjög hagstætt, þ.e. hlýtt
og fremur þurrviðrasamt, ekki
vindasamt og sólfar um og í
kringum meðaltal. I ljósi þessa
verður að líta á niðurstöðumar.
Ekkert er hægt að fullyrða um hvort
meiri veðurfarssveiflur hefðu haft
áhrif á niðurstöðumar.
Niðurstöður
Niðurstöðumar eru dregnar saman í
2. töflu.
Umfjöllun
I dálkum 3 og 4 í 2. töflu sést fjöldi
eggja alls og meðalfjöldi eggja í
hreiðri. Meðalfjöldi eggja í hreiðri er
3,6-3,8 egg, en miðað við það að
hreiður vom alltaf valin af tilviljun í
tilraunaliðina, þá virðist furðu mikill
munur koma fram á milli aðferða, en
sá munur er tölfræðilega ekki mark-
tækur. Til útskýringar má minna á, að
þegar talað er um að hefðbundnar
tölfræðilegar reikniaðferðir sýni ekki
marktækan mun á milli aðferða, þá er
átt við að sá munur sem fram kom á
milli tilraunaliða sé vegna tilviljunar
og prófun gerð miðað við 5% örygg-
ismörk.
Ungar komu úr 75-81% eggj-
anna, hin hurfu. Mjög vel var fylgst
með svæðinu og er tæpast um annað
að ræða en að mávur eða annar
vargur hafi tekið þau. Veðurfar var
þannig að ekki var talið að um fok
gæti verið að ræða. Ekki var töl-
fræðilega marktækur munur á milli
aðferða.
Að meðaltali komu 14,85-17,05
gr. af dúni úr hreiðri eftir aðferð eða
með öðrum orðum, þurfti 58,7-67,3
hreiður til að gefa 1 kg af fullhreins-
uðum dúni eftir aðferðum. Þó að
mestur dúnn kæmi úr þeirri aðferð
þar sem allt var tekið strax og
minnstur dúnn fengist þar sem
dúnninn lá óhreyfður í hreiðrinu all-
an tímann, þá skal haft í huga að
ekki var tölfræðilega marktækur
munur á milli aðferða. Bent skal á
að jafnvel þar sem allur dúnn var
tekinn strax og fulldúnað var, þá
þarf 58,7 hreiður til að gefa 1 kg af
dúni. I viðtölum við æðarbændur
sem taka dúninn snemma kemur
fram að margir þeirra ná betri nýt-
ingu. Að ekki næst betri nýting á
þessu svæði skýrist af því að mikið
er af mosa og öðrum gróðri í landinu
sem mjög erfitt er að ná úr dúninum
og því rýmar hann talsvert við
hreinsunina. Varðandi rænd eða
yfirgefm hreiður og fjölda fúleggja,
þá reyndist ekki tölfræðilega mark-
tækurr munur á milli aðferða.
Dúnninn var þurrkaður strax að
tínslu lokinni og síðan sendur í
hreinsun. Hreinsunin var fram-
kvæmd með hefðbundnum hætti,
þar sem dúnninn er hitaður alllengi
við 110-120°C, síðan hreinsaður í
dúnhreinsivél og að lokum fjaður-
tíndur fyrst í vél og síðan farin loka-
yfirferð í höndum. Miðað við vigtun
fyrir hreinsun og svo aftur að hreins-
un og fjaðurtínslu lokinni, þá fékkst
eftirfarandi niðurstaða:
Breiðfírska aðferð a), 21,7% nýt-
ing. Breiðfirska aðferð b), 23,5%
nýting. Óhreyft, 24,1% nýting. Allt
tekið strax 27,3% nýting. Ekki var
tölfræðilega marktækur munur á
milli aðferða. Þessar tölur undir-
strika það hversu mikil óhreinindi
dúnninn tekur til sín úr landinu,
þrátt fyrir bestu mögulega meðferð.
Freyr 12/98 - 13