Freyr - 01.10.1999, Blaðsíða 6

yfirleitt trú um að þeir hafi ekki
efni á að byggja nýtt fjós og byggja
þess í stað mjaltabás utan á eldri
byggingar og sérstaka geldneyta-
kofa. Það endar síðan með því að
menn verða alltaf í vonlausri að-
stöðu til gegninga þar sem þeir
hafa þegar kostað of miklu til til að
hægt sé að henda íjárfestingunni.
Menn verða að átta sig á því að það
er engin lausn að byggja mjaltabás
við básafjós og slíkt þekkist ekki
annars staðar. Menn virðast hafa
steingleymt að hugsa um skipu-
lagningu á vinnunni og vinnuhrað-
ann því það fer alltof mikill tími í
að binda og leysa kýr til að geta
mjólkað þær í stað þess að hafa þær
lausar, enda taka mjaltir í mjaltabás
á minni búum iðulega lengri tíma
heldur en að mjólka þær á básum.
í flestum ijósum erlendis er bónd-
inn í mjaltagryfjunni allan tímann
sem mjólkað er og þarf ekki að vera
sífellt á ferðinni. Þar er mjög
auðvelt fyrir einn ntann að mjólka
80-100 kýr. Þar verður þó að taka
með í reikninginn að í sumum
tilfellum er notuð tækni sem gæti
aldrei gengið hér, í það minnsta ekki
með íslensku kúnum. T.d. eru kýr
sums staðar mjólkaðar aftan ffá en
íslensku kýmar em of nástæðar að
aftan til að það sé hægt. Með því
styttist mjaltagryfjan og afköstin
aukast og það þýðir að sjálfsögðu að
mjaltir taka styttri tíma.“
Eins og að reka
fyrirtæki
Misjöfnum sögum fer af afkomu
kúabænda en Arnar segist ekki geta
kvartað. „Við höfum vissulega fjár-
fest töluvert en alltaf getað séð
fram úr hlutunum og aldrei verið
hrædd við að prófa. Við höfum þó
gætt þess að fara ekki of geyst í
hlutina. Það er eins með þetta og að
reka fyrirtæki, ef menn skipuleggja
sig vel og gera þetta vel þá verður
afkoman ágæt í þessu. Það er hins
vegar ekki hægt að lifa af því að
vera með 15-20 kýr, þá eru menn
ekki að sinna fullu starfi.“
mjög hrifinn af þessu og hugsaði
með mér að það væri alveg jafngott
að taka að sér innflutninginn sjálfur
eins og að láta vélasalana hér
heima gera þetta en þeir voru ekki
með slíkt tæki. Við keyptum vagn-
inn sem var á sýningunni og siðar
hafði ég samband við framleiðend-
þegar hann er búinn að setja það
upp í sínu eigin fjósi. „Eitt aðal-
áhugamálið hjá mér er hönnun
fjósa með tilliti til velferðar grip-
anna og að reyna að hagræða vinn-
unni sem best.“
Arnar hefur verið mjög duglegur
við að sækja sýningar erlendis og
Fjölskyldan í Gunnbjarnarholti. Arnar ásamt komi sinni, Berglindi
Bjarnadóttur, og börnum þeirra; Auði Olgu, Margréti Hrund og Eiríki.
urna aftur og við tókum að okkur
umboðið fyrir þá. Síðan þá hefur
þetta hlaðið utan á sig en það má í
raun frekar segja að þetta sé áhuga-
mál en að það sé einhver dauðans
alvara á bak við þetta.“
Arnar hefur selt tæplega tíu
vagna og hefúr auk þess flutt inn
fjósvélar og steinbita með góðum
árangri. Einnig er hann að flytja
inn sérstakt gjafakerfi sem hann
ætlar að reyna að markaðssetja hér
6 - FREYR 11/99
kynna sér nýjungar í landbúnaðin-
um. „Það háir okkur verulega í
framleiðslunni hvað við erum illa
upplýstir. Það er því nánast lífs-
nauðsynlegt að menn kynni sér
hvað er að gerast annars staðar.
Mér finnst menn t.d.oft tregir og
erfiðir sjálfum sér í byggingarmál-
um og menn hafa eyðilagt mikið
fyrir kúabúskap með endalausum
viðbyggingum í stað þess að
byggja frá grunni. Menn telja sér