Freyr - 01.02.2003, Blaðsíða 28

Gunnar á Daðastöðum fór til
Ástraliu og Nýja-Sjálands og lærði
þar að nota hunda við fjárgæslu.
Hann hefur flutt inn fjárhunda og
haldið mörg námskeið i notkun
þeirra víða um land. Gunnar er for-
maður Smalahundaræktarfélags ís-
lands. (Freysmynd).
henni sem unglingur fyrir ofan
Hafnaijörö. Áður en ég varð bóndi
fékk ég ijölskylduna með mér að
tína lúpínufræ sem ég svo sáði
með góðum árangi. Ég sá líka, eft-
ir að við fluttum hingað norður, að
lúpínan gæti gert okkur mögulegt
að rækta melana margfalt hraðar
upp. Þrátt fyrir góðan ásetning fór-
um við ekki að nota lúpínu til
ræktunar fyrr en við gátum fengið
ffæ frá Landgræðslunni. Ræktunin
með lúpínunni hefur verið töfrum
líkust. Það er geysilega gaman að
sjá lúpínuna breyta öllu þessu
landi, sem áður voru ófrjósamir
melar, í gott beitiland.
Hér er ég kominn að því sem ég
tel lykilatriði, landbætur em ekki
hvað síst tæknilegt vandamál. Við
höfúm þegar tækni sem er ágæt,
eins og að rækta upp með fræi,
áburði og lúpínu. Það er líka hægt
að planta trjám. En það þarf að
þróa fleiri aðferðir sem duga
bónda með vandamál af þeirri
stærðargráðu sem við höfúm á
Daðastöðum. Númer eitt er að fá
smárafræ og ódýrari leiðir til að
koma birki af stað. Það er margt
tæknilegs eðlis sem mér hefúr
dottið í hug en ekki komið í verk.
Ég er þeirrar skoðunar að það ætti
að eyða meira í tæknilegar lausnir
og minna í margt annað.
Hvers vegna stundum
VIÐ LANDGRÆÐSLU
OG BORGAR ÞAD SIG?
Það gefúr mér meiri ánægju við
búskapinn en nokkuð annað að sjá
ónýtt land verða að góðu landi. Að
sjá hvem melinn af öðmm gróa upp.
Að aka heim að Daðastöðum og
horfa yfir algróið land, sem áður var
flekkótt af melum, lilýjar mér um
hjartarætur. Hvort við höfúm beint
grætt á því er önnur saga. Bændur
verða að bæta landið til að hafa góða
ímynd, það borgar sig til lengri tíma.
Afúrðir fjárins hér hafa aukist, en
það er raunhæfara að rekja það til
þess að fóðrun hefúr batnaó og að fé
í Öxarfirði hefúr fækkað og að það
hafa verið góð grasár undanfarið,
heldur en að þakka landbótunum
meiri afúrðir. Landbætumar skila
sér aftur á móti ótvírætt í bættri
haustbeit. Til ffamtíðar sé ég fyrir
mér að ef landbætur verða stundað-
ar hér áffam, getur það haft úrslita-
áhrif um búsetu á þessari jörð. Bætt-
ir hagar munu þá mjög auðveldlega
geta ffamfleytt þeim fjölda fjár með
góðar afúrðir, sem tækni ffamtíðar
mun krefjast af bændum.
ÍSLAND ER GOTT
LANDBÚNAÐARLAND
í mínum huga er það gmndvall-
aratriði í því hvemig við nálgumst
landgræðslu í þessu landi, hvort
við höfúm trú á landinu sem land-
búnaðarlandi eða hvort við emm
bara fyrst og ffemst að fegra það.
Það var í blöðunum verðkönnun
sem bar saman verð á matvælum í
nokkrum löndum Evrópu. Þar
kom fram að tveir lítrar af kók
kostuðu 88 kr. á Spáni en 230 kr.
á Islandi. Það er alveg það sama í
kókinu á Spáni og Islandi nema
vatnið. Skyldi kókið kosta 88 kr. á
Islandi ef vatnið yrði flutt frá
Spáni? Eða kannski er Island bara
svona vont kókland? Miðað við
kókvísitöluna eru landbúnaðar-
vömr ekki dýrar á Islandi. Fyrst
og fremst verða menn að muna að
þó að landbúnaður hér eigi við
margan vanda að stríða á það við
um landbúnað almennt, bæði hér
og annars staðar. Þegar ég byrjaði
að skrifa niður það sem kom upp í
hugann um erfiðleika bænda er-
lendis sem ég hef unnið hjá, sá ég
fljótt að það var efni í marga fyr-
irlestra og því miður ekki tími til
að fara í það hér. „Basl er búskap-
ur“ segir einhvers staðar, og það
hef ég lært að em sannmæli.
VlLDI HAFA GERT MEIRA
Ég er nokkuð ánægður með
margt sem við höfúm gert, en hefði
engu að síður viljað hafa ræktað
meira og prófað fleiri aðferðir við
ræktun. Fjárhagur sauðfjárbænda
hefúr versnað mjög mikið undan-
farin áratug. Þá unnum við hjónin
bæði við búið og höfðum strák til
aðstoðar á sumrin. I dag vinnur
konan fulla vinnu utan bús og ég
vinn í íhlaupum við annað. Við
höfúm ekki haft strák hér mörg
undanfarin sumur. Að reka þetta bú
og stunda ræktunarstarf á landi
sem er þrisvar sinnum stærra en
Heiðmörkin væri miklu auðveld-
ara ef fólk borðaði meira kindakjöt
Framhald ci bls. 27
124 - Freyr 1/2003