Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1967, Side 28

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1967, Side 28
10 TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ISLENDINGA En þá er eins og einhver rödd og mund hann endurveki: Tak þú sæng og gakk, þú lifir enn, — þú aðeins féllst í blund — og ávaxta og margfalda þitt pund.“ Hann stendur upp. Mót austri er ganga hafin, mót austri og sól — en skip-brots sagan grafin. Páll lætur getið, að kvæði sitt sé ort „með hliðsjón af kvæði eftir Þorvald Pétursson“, son dr. Rögn- valds Péturssonar. Þorvaldur orti á ensku fleiri góðkvæði, svo sem „Við Öxará“, er dr. Sigurður J. Jóhannes- son sneri á íslenzku, og tekið er upp í ritgerð hans „Framtíðarbókmennt- ir íslendinga í Vesturheimi“ (Tíma- rii Þjóðræknisfélagsins 1951). Prýðilegt er einnig kvæði Páls S. Pálssonar „Holskeflan“ (Norður- Reykir), sem er allt í senn: tákn- rænt, hugsun hlaðið og meitlað um ljóðform. Skyldi það því lesið í heild sinni. Páll Bjarnason yrkir langt kvæði „Hafið“ (Fleygar), sem vafalaust er ort eftir að hann flutti til Vestur- strandarinnar, en hann var árum saman búsettur í Vanvouver, B. C. Af síðasta erindinu fá lesendur nokkra hugmynd um það, hverjum tökum skáldið tekur viðfangsefni sitt, en bein lýsing og íhugun hald- ast þar í hendur: Við fótastól þinn stend ég, haf, og stama lofgjörð mína; og öll mín hugsun heillast af að horfa á kvikmynd þína. Þig aðeins hæðir mannlegt mál; þar mætast afl og gifta. En við það stækkar sérhver sál að sjá þig hami skifta. Frú Jakobína Johnson hefir, eins og kunnugt er, lengstum ævinnar verið búsett vestur á Kyrrahafs- strönd (í Seattle, Washington). Fer þá að vonum, að þess gæti að nokk- uru í kvæðum hennar, og verður það sérstaklega sagt um hjartnæm og móðurleg ljóð hennar til Step- háns sonar hennar „Blíði, bjarti morgunn“ og „Þegar vindurinn blæs“, sem bæði eru í bók hennar Kerfaljósum; sverja þau kvæði sig, um ljóðræna fegurð, í ætt til ann- arra kvæða skáldkonunnar. Step- hán, sem var háskólanemi, fórst á 20. aldursári með kafbát í Kyrra- hafi 1945 (Smbr. inngangsritgerð séra Friðriks A. Friðrikssonar að Kertaljósum). Ekki er því að undra, þó að Ijóð móður hans um hann séu djúpum söknuði þrungin, en minn- ingin og friðarástin falla þar einnig í sama farveg. Sami ljóðræni blærinn og næm- leiki tilfinninganna einkennir kvæði Jakobínu „Jöklarnir horfnir“ (Kertaljós), sem ort er á skipsfjöl á leið frá ættjarðarströndum eftir heimferð hennar þangað, og er þess vegna beinni sjávarlýsing heldur en ofannefnd kvæði hennar, sérstak- lega fyrsta erindið: Jöklarnir horfnir, — hafið eitt til sagna. Hægt skríður „Gullfoss“, lágar öldur rísa.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.