Vísir - 24.12.1938, Qupperneq 3

47. blað.
28. ár.
Reykjavík, laugardaginn 24. desember 1938.
Bftir síra Bjarna Jónsson.
Les jólaguðspjallid Lúk. 2. 1-H.
fÉRHVER góð gjöf og fullkomin keniur ofan að og kemur
niður iil vor frá föður Ijósanna. Þannig talar lieilög
ritning. Það er á þessum dögum talað um g j a f i r.
Menn eru spurðir, hvort þeir vilji gefa, hvort þeir vilji hjálpa.
Þeir svara margir með játandi gleði. Hugsum um gjafmildi mann-
anna og gleðjumst. En gleymum ekki gjöfunum fná föður ljós-
anna.
Eg hefi oft spurt börn og unglinga: Átt þú hundruð þúsund
krónur? Eg fæ fljótt neitandi svar. Þá spyr eg: Hve mikið
vilt þú fá fyrir bæði augun þín? Viltu selja þau á 25 þús. krónur?
Hve mikið vill þú fá fyrir hvorn fót, bvora hönd? Niðurstaðan
verður sú, að vér eigum ómetanlegar gjafir, og finnum Iivers
virði þær eru, ef vér ættum að missa eina af þeim.
Það er gjöf að geta gengið, að mega að kveldi leggjast í rúmið
og njóta svefns og hvíldar. Það eru margir, sem eiga ekki lier-
bergi eða rúm. Þeir eru á flótta, heimilislausir, og fara svo margs
á mis.
Hugsum um gjafirnar og þökkum fyrir þær.
Margir leila að gjöfum handa vinum sínum um jólin. Þessa
gjöf handa dóttur minni og þessa banda konunni minni, þessa
banda vini mínum og þessa lumda litla drengnum.
Það eru margar gjafir. En það er til ein gjöf, það er gjöf með
ákveðnum greini, gjöfin, bin fullkomna gjöf. Guð liefir gef-
ið oss gjöfina. Þess vegna liöldum-vér jól. Guð gaf gjöfina, af því
að Iiann elskaði oss mannanna börn. ,,Svo elskaði Guð heiminn,
að hann gaf son sinn eingetinn, lil j)ess að liver, sem á hann trúir,
glatist ekki, heldur bafi eilift líf“. Það er eðli kærleikans að gefa.
Guð er kærleikur. Þess vegna gaf hann. Hvað gaf hann? Hið
besta, gj öfina, son sinn, er varð frelsari mannanna. Þetta er
h i n f u 11 k o m n a g j ö f.
Menn þakka á heilagri jólanótt vinum sínum góðar gjafir.
Þökkum Guði gjöfina, sem er eins fullkomin nú í kvöld, eins og
fyrir þúsund árum, altaf hin besta og fullkonmasta gjöf. Alt
annað hverfur i samanburði við gjöfina. Guði séu þakkir fyrir
sína óumræðilegu gjöf.
Þessi gjöf var send, er Ágústus var keisari. Höll keisarans er í
rústum. Þessar rústir sjást enn í dag á Palatinsku ræðinni i
Rómaborg. En yfir fæðingarstað barnsins, er lagt var í jötu, er
fögur kirkja, og miljónir manna hugsa þangað á þessari jólanótt.
Þegar konungabörn fæðast er það tilkyiít með mikilli viðhöfn.
Það fæddist kommgsbarn. Það var ekki rúm banda móður þess
í gistihúsinu. Alt var svo fátæklegt. En himininn var opinn yfir
hinu lága fjárhúsi. Þegar konungsbarn fæðist má líta marga í
skartklæðum. En hér sjást þreyttir liirðar í snjáðum hversdags-
klæðum. En í kringum þá ljómar dýrðarbirtan. Þeim er flutt
fregnin um þá gjöf, sem þá var fullkomin, og er það enn.
Þá var haldin b i n f v r s t a jólaguðsþjónusta, og þá
var glaðst yfir gjöfinni. Miljónir manna hugsa í kvöld um þessa
j ólaguðsþ j ón us t u.
Þessi guðsþjónusta var lialdin í kirkju, þar sem liátt var undir
loft. Það var bjart í þeirri kirkju. Ljósin voru ekki spöruð. Hvað
fær jafnast á við þá birtu, er dýrð Drottins skín? Það var söfn-
uður í kirlcjunni, og þar sem söfnuður er, þar eru vonir, þar eru
spurningar, þar eru áhyggjur. pannig var þessi söfnuður, ungir
hirðar með bjartar vonir í hjarta, æskudraumar áttu heima lijá
þeim. Þar voru liirðar með áhyggjur á erfiðri næturstund.
Kveikt var á ljósunum. Guðsþjónustan byrjaði. Presturinn
kom i kirkjuna. Sá prestur var sjálfur heilagur og lýtalaus. Hann
kom beint frá ljóssins beimkynnum. Ræða bans var stutt, en
efnisrik. Þar má engu orði sleppa. Tilkynning er gefin út um
bina fullkomnu gjöf. Það er skýrt frá fæðingu barnsins, sem er
bæði frelsari og Drottinn. Þessi jólaprédikun er svo skýr, að vér
kunnuin liana orði til orðs.
Að prédikuninni lokinni er sunginn jólasálmurinn, og það voru
góðar raddir í þeirri söngsveit, því að það voru hinar liimnesku
hei’sveitir, sem sungu.
Út frá þessari jólaræðu bafa verið lialdnar jólaprédikanir ár
eftir ár á mörgum tungumálum, og binn fyrsti jólasálmur var
byrjun lofsöngsins, er hljómað hefir um aldaraðir og einnig nú
i kvöld.
Það var talað og sungið um gjöfina. Það er í kvöld talað og
sungið um bina sömu gjöf.
Eg sé hina uppljómuðu kirkju, og sé menn ganga þangað með
heilagri gleði og lotningu. Híbýli mannanna eru ljósum prýdd,
Ijós jólatrjánna gleðja augu barnanna og varpa birtu á rúm sjúk-
linganna. Eg bevri svo víða jólasálma, og heyri óminn af hinu
eilífa jólalagi.
Gleðjumst yfir liinni lieilögu sögu um bina fullkomnu gjöf.
.Tá, hér er h e i 1 ö g s a g a. Sjáðu litlu lindina, litla lækinn, sem
er orðinn að stóru fljóti. Sjáðu barnið í jötunni og bina fátæku
móður. En sjáðu einnig sigur jólanna. Sjáum það fyrir oss, bvern-
ig jólaboðskapurinn breiðist út um heiminn, frá austri til vesturs,