Árbók VFÍ/TFÍ - 01.06.2008, Qupperneq 314

Mynd 3. Láréttar þrýstipípur og greiningar að hverflum, neðri beygjur eru lengst til vinstri á mynd.
Samtals voru 165 einingar fluttar á svæðið til uppsetningar. Einingar af neðra geymslu-
svæði voru fluttar með vagni gegnum aðkomugöng stöðvarhússhvelfingar og niður í
göng á milli lóðréttra fallganga og stöðvarhússhvelfingar. Þessi göng, ein fyrir hvora
fallpípu, greindust síðan í þrennt þannig að greinar voru lagðar frá þrýstipípu inn að
hverjum sex hverfla stöðvarinnar (mynd 3). Fyrst voru fremstu einingarnar, næst hverflum,
fluttar á sinn stað. Þvi næst voru greinistykki (e. Bifurcator) sett saman og rafsoðin en þau
komu í þremur hlutum vegna stærðar. Eftir að greinistykki voru rafsoðin var einingum
næst stöðvarhúshvelfingu stillt upp og þau rafsoðin saman. Þannig voru allar greinar inn
á hverfla tilbúnar áður en járnbending meðfram þeim og innsteyping hófst. Eftir að búið
var að steypa inn greinar að hverflum og greinistykki var haldið áfram með láréttan kafla
í átt að lóðréttum fallpípum á sama hátt, þ.e.a.s. stálpípueining var flutt á staðinn, hún
stillt af og rafsoðin við aðliggjandi einingu og síðan steypt inn. Eftir innsteypingu var
sementsgraut dælt gegnum göt á stálfóðringunni, annars vegar milli stáls og steypu en
hins vegar milli steypu og bergs. Að lokum var götum í stálfóðringu lokað með stáltöppum.
Við neðri enda á lóðréttum fallpípum eru beygjur sem komu hvor á svæðið í fjórum
hlutum. Beygjurnar þurfti að stilla af, rafsjóða og steypa inn áður en hægt var að slaka
niður fyrstu lóðréttu einingunni. Beygjueiningar voru festar upp í stálgrind, beint undir
lóðréttum fallgöngum, og stilltar þannig af en stálgrindin var steypt inn með beygjunni.
Níu metra langar einingar í lóðréttar fallpípur voru geymdar á efra geymslusvæði og
vógu þyngstu einingarnar um 45 tonn. Einingarnar voru fluttar með tengivagni gegnum
tæplega tveggja kílómetra löng aðkomugöng inn í lokahvelfingu. Þar voru einingar
hífðar af vagni og á veltigrind sem gekk á sporum inn í hvelfingu ofan við hvor fall-
göngin. Hverri einingu var snúið í lóðrétta stöðu eftir að hún hafði verið keyrð yfir lóð-
réttu göngin. Þá var stálvír frá spili lagður yfir blökk á stálramma ofan við lóðréttu göngin
og festur við pípueininguna. Fyrstu einingunni var slakað niður um 400 m og ofan á
innsteypta neðri beygju sem áður er getið. Næstu einingu var slakað ofan á fyrstu
eininguna og svo koll af kolli. Mynd 4 lýsir fyrirkomulagi í lokaskúta við flutning og
slökun pípueininga niður lóðrétt fallgöng.
Eftir að einingum var slakað niður og þær höfðu verið stilltar af voru þær rafsoðnar við
næstu einingar fyrir neðan. Að því loknu var hægt að losa stýrieiningu frá efsta pípu-
hlutanum og vinna við innsteypingu á viðkomandi pípuhluta hófst. Að jafnaði var hver
pípueining steypt inn um leið og hún hafði verið rafsoðin á fullnægjandi hátt við næstu
einingu fyrir neðan og áður en næstu pípueiningu fyrir ofan var slakað niður.
3 1 21 Arbók VFl/TFl 2008