Tónlistin - 01.12.1944, Blaðsíða 43

TÓXLISTIN
73
menntaður í „músíkinni“. Fyrir tilstilli
I. tenórs fékk ég lánað harmóníum og
tók þegar að „experimentera4' eftir eyr-
anu og framdi meðal annars þrjú lög,
sem karlakórinn hefir þegar sungið (guð
veri mér syndugum líknsamur!). Frá því
í okt.-nóv. 1943 til júní 1944 hefi ég
alls frumstolið 24 smálögum ! Síðara hluta
síðastliðins vetrar komst ég yfir „Flljóm-
fræði“ Sigfúsar Einarssonar og hefi með
harmkvælum komizt á hundavaði eina
umferð yfir hana, en samt hefi ég drýgt
samstígar fimmundir! Ég samdi lögin
einkum i þeim tilgangi, að æfa mig í radd-
setningu í vöntun annarra verkefna, en
ýmsir kórfélagar vildu Iáta gefa þetta út.
en ég var ]ió nógu „gáfaður" til þess að
þagga niður slíkt hjal. Nú langar mig að
fá að vita. hvaða leið ég á að fara til
þess að fá fljótlega leiðrétt þau lög, scm
máske eru þess virði, að nostrað sé við
])au.--------Það er annars leiðinlegt, að
ríkið skuli ekki stofna eitt feitt emhætti
handa einhverjum hinna stóru postula til
þess að vera hinum „míkróskópísku“
postulaefnum eins og mér innan handar
og tína eitthvað upp úr ruslinu hjá okk-
ur, ef eitthvað ætilegt kynni ]iar að finn-
ast. En slíkt emhætti þyrfti að vera mjög
vel launað. Hvert eigum við smælkin hús-
villt að snúa okkur?
Ég j'rði vitaskuld með sjálfum mér
harla glaður, ef eitthvað af lögum mín-
um skyldi reynast frambærilegt, eftir að
hafa bakazt i sterkum hreinsunareldi. Ég
var satt að segja hálfhræddur um, að þetta
væri illa gerjað pottbrauð við hliðina á
hinum ýmsu dýrindis andans krásum og
auðtuggna og auðmelta ,.biksemad“, sem
horið hefir verið á horð fyrir þjóð mína
að undanförnu. Þegar ég fór að ,,fikta“
við þessa st'arfsemi. val\ti ekkert sérstak-
lega fyrir mér annað en það, að fylla
upp tómstundir minar, ég gerði þetta mér
til hugarhægðar, cn svo varð þetta ,,fix
Idé“ eða nokkurskonar ,,komplex“, ég
varð eins og „bidt af en gal Komponist“,
og árangurinn sést væntanlega síðar.
Ég hefði aldrei sýnt nokkurri sál þessi
„explósíonspródúkt“ mín, ef ekki hefði
viljað svo til, að Skafti Pétursson (blæ-
fagur 1. tenór kórsins) heyrði mig spila
eitt þessara laga án ]iess ég vissi, að
hann væri nærri. Hann varð óður og upp-
vægur, og áður en ég áttaði mig, var
kórinn farinn að æfa lagið. Söngstjór-
inn hvatti mig eindregið til þess að halda
áfram, og ég hefi jafnan látið hailn heyra
lögin eftir hendinni. Fortilaður kórsitls,
Asgeir Gunnarsson, mjög fallegur bassa-
bariton, örfaði ntig einnig á ýmsa lund.
Af ]>essu má ráða velvilja kórsins í
í minn garð.
Skarphéöinn Þorkclsson,
Höfn í Hornafiröi.
Ég vil fyrir engan mun missa af „Tón-
listinni", því að ég ann hljómlist og hefi
leikið á harmoniku síðan eg var tíu ára
gamall, en er nú hættur því og leik i *
]>ess stað á stofuorgel; það ætti að vera
til á sérhverju heimili, þvi að orgelið set-
ur fagran svip á heimilið, og söngurinn
eykur ánægju og lifgar sálarlíf rnanna.
Kristján Jónsson,
Hlíðarcnda, Gcirscyri,
Patrcksfiröi.
Óskandi væri mjög, að „Tónlistin" gæti
haldið áfram að koma út og ])yrfti ekki
að hætta, eins og fyrri hlöð um sama
efni. En ég veit, að hér er við ramman
reip að draga. Vonandi fjölgar þeint samt
óðum, sem sjá náuðsyn þess að gefa út
vandað og fjölbreytt timarit um hljóm-
listarmál.
Bjarni Bjarnason,
Brckkubœ í Hornafiröi.
Ég las mér til mikillar ánægju síðasta
hefti af „Tónlistinni“ (1943). Eitt af því,
sem vakti athygli okkar, var bréf skálds-
ins á Sandi, þar sem hann minnist m. a.
á kvæðið „Ekkjan við ána“ og spyr, hvi
ekki sé komið ennþá lag við þfetta kvæði,
sem þjóðin hafi nú lært í nærri hálfa öld.
Ég skal nú til gamans geta þess hér, til
þess að sýna hvað íslenzk alþýða þráir
að syngja uppáhaldsljóð sín, að hér hef-
ir þetta kvæði verið sungið undir lagi