blaðið - 06.05.2006, Síða 26

26 I FJÖLMIÐLAR
LAUGARDAGUR 6. MAÍ 2006 blaöiö
Blaðið íárog dag
Blaðið á ársafmæli í dag. Þegar það hóf
göngu sína voru menn mistrúaðir á hvort
ísland bæri annað fríblað, en nú ári síðar
hefur það náð nokkurri fótfestu og metn-
aðarfullar fyrirætlanir eru um framhaldið.
Andrés Magnússon, sem verið hefur blaða-
maður á Blaðinu frá upphafi, lítur yfir far-
inn veg.
Frumkvöðlarnir, Karl Garðarsson, Sigurður G. Guðjónsson og Steinn Kári Ragnarsson, halda á fyrsta eintaki Blaðsins í prentsmiðju
Morgunblaðsins, aðfaranótt 6. maf 2005.
Skömmu upp úr ársbyrjun
2005 fæddist sú hugmynd, að
hleypa af stokkunum nýju
dagblaði á Islandi til þess að keppa
við þau þrjú blöð, sem fyrir voru á
markaðnum: Morgunblaðið, Frétta-
blaðið og DV. Hugmyndin fólst í því
að feta í fótspor Fréttablaðsins og
gefa út fríblað, sem dreift yrði frá
upphafi í 80.000 eintökum og hefði
einungis tekjur af auglýsingasölu.
Það voru þeir Sigurður G. Guð-
jónsson, Karl Garðarsson og Steinn
Kári Ragnarsson, sem allir höfðu
nýverið gengið úr vist hjá Norður-
ljósum, sem ákváðu að sameina
krafta sina á fjölmiðlamarkaðnum á
nýjan leik. „Við höfðum velt ýmsum
möguleikum fyrir okkur frá því um
haustið, m.a. umsvifum á sjónvarps-
markaði, en það er hins vegar afar
fjárfrekt fyrirtæki, þannig að við
fikruðum okkur fljótlega yfir í að
ræða útgáfu á fríblaði", segir Karl
Garðarsson.
Dagskrá eða dagblað?
Upphaflega var markið raunar ekki
sett jafnhátt og raunin varð. „Við
vorum nú bara að hugsa um dagskrá
vikunnar eða eitthvað á þá leið,“ játar
Karl. En eftir því sem hugmyndin
var rædd frekar komumst menn á
þá skoðun, að fara bara alla leið og
stofna dagblað. Þeir félagarnir lásu
Fréttablaðið í nokkrar vikur, töldu
auglýsingar og reiknuðu tekjur.
Ekki voru allir bjartsýnir á hug-
myndina, töldu vart rúm fyrir
annað fríblað á markaðnum, sem
væri auk þess ærið þröngur fyrir,
eins og rekstarvandi DV bæri glöggt
vitni um. En frumkvöðlarnir létu
þær hrakspár ekki á sig fá og töldu
vel hægt að reka enn eitt dagblaðið
ef vel væri á spöðum haldið. Með
aðhaldssemi í rekstri mætti gefa
út blað með ódýrari hætti en áður
þekktist. Þeir voru ekki heldur sann-
færðir um að markaðurinn væri jafn-
mettaður og margir vildu vera láta.
Á þessum tíma hafði Fréttablaðið
þegar þokað Morgunblaðinu af
stalli sem útbreiddasta blað lands-
ins. Sú velgengni hafði í för með sér
meiri auglýsingasölu, en í stað þess
að hækka auglýsingaverðið í sam-
ræmi við eftirspurn, eins og upphaf-
lega hafði verið ráð fyrir gert, var
ákveðið að stækka blaðið hratt og
örugglega. Þar réði sjálfsagt nokkru
metnaður til þess að keppa við Morg-
unblaðið í síðufjölda, en einnig var
aðalkeppinautnum með þessum
hætti haldið við efnið á auglýsinga-
markaði. Ekki verður annað séð en
að sú herkænska hafi skilað umtals-
verðum árangri.
En um leið og Fréttablaðið belgd-
ist út sveigði það af settri leið. Upp-
haflegt markmið hafði einmitt
verið að gefa út einfalt blað, í fastri
stærð, sem væri auðlesið og lesendur
næðu „að klára yfir kornfleksdiski“,
svo vitnað sé í stofnanda þess og hug-
myndafræðing, Gunnar Smára Eg-
ilsson. En eftir því sem Fréttablaðið
stækkaði fór sú ráðagerð frekar út
um þúfur.
Formúla Fréttablaðsins
Einmitt þar töldu stofnendur Blaðs-
ins, að svigrúm hefði skapast á
markaðnum: lesendur hefðu enn
ríka þörf fyrir einfalt og aðgengilegt
dagblað, þar sem lesa mætti helstu
fréttir á skömmum tíma og finna af-
þreyingu þegar rýmri tími gæfist.
Stefnan var því sett á að gefa út
dagblað, þar sem áhersla væri lögð
á snarpar og líflegar fréttir, í bland
við fjörlegt innblaðsefni. Til þess að
halda kostnaði niðri skyldi notfæra
sér örar tækniframfarir í útgáfu,
taka flestan búnað rekstrarleigu,
úthýsa þeim verkefnum, sem ekki
voru bráðnauðsynleg innan dyra
og svo framvegis. Þannig var til
dæmis allur skrifstofuhúsbúnaður
keyptur úr búi Búnaðarbankans á
hálfa milljón og komið fyrir í leigu-
húsnæði í Kópavogi, þar sem tekið
var til við að leggja drög að nýju
dagblaði.
„Við renndum blint í sjóinn,“ segir
Karl, sem var framkvæmdastjóri
hins nýja blaðs, en gegndi einnig
ritstjórn þess fyrsta misserið. „Ég
hafði aldrei stigið fæti inn á blaðarit-
stjórn, hvað þá meir og þó ég þekkti
auðvitað fréttahliðina vel hafði ég
ekki hugmynd um tæknihliðina
eða verklag við blaðaútgáfu. En með
góðu fólki blessaðist þetta nú samt
allt.“
Þröngur kostur
Þetta reynsluleysi varð þess vald-
andi að fyrstu skrefin voru erfið
og sums staðar rákust Blaðsmenn
á veggi í byrjun. Menn voru mistrú-
aðir á tiltækið og þó Árvakur væri til
í að prenta Blaðið hafði fyrirtækið
ekki áhuga á að dreifa því, þannig
að valið stóð milli Islandspósts og
Pósthússins, sem bæði gerðu ágæt
tilboð í dreifinguna, en íslands-
póstur varð fyrir valinu að lokum.
Sá böggull fylgdi þó skammrifi, að
Islandspóstur hóf ekki dreifingu
fyrr en klukkan tíu á morgnana og
hann gat ekki dreift Blaðinu nema á
virkum dögum. 1 upphafi þótti það
þó engin frágangssök.
Þegar hér var komið við sögu
litu rekstraráætlanir prýðilega út
og raunar er gaman að geta þess
að eftir árslanga útgáfu hafa þær
staðist furðuvel. „Þær urðu líka að
standa,“ segir Karl Garðarsson. „Við
höfðum nánast ekkert svigrúm til
annars. Við beinlínis urðum að gera
þetta eins ódýrt og unnt var, enda
segir sig nánast sjálft að á 300.000
manna markaði er ekki hægt að
stofna nýjan fjölmiðil með mikilli
yfirbyggingu. Þetta er harður mark-
aður og það kom raunar á daginn að
hann var harðari en við bjuggumst
við.“
Fyrsta Blaðið kom út hinn 6. maí
2005 og það gerðist með átakaminni
hætti en menn þorðu að vona. Mitt
í góðærinu reyndist erfitt að full-
Vaxtalaus greiðslukjör í allt að 24 mánuði
(visa/euro) Engin útborgun
Sjóntækjafræðingur með réttindi til
sjónmælinga og linsumælinga
GLERAUGNAVERSLUN
Gleraugað
í bláu húsunum við Faxafen Sími: 568 1800