blaðið - 03.06.2006, Blaðsíða 28

28 I VIÐTAL
LAUGARDAGUR 3. JÚNÍ 2006 blaöiö
Við megum vera djarfari
Vigdís Hrefna:„Ég held aö þaösé nauðsynlegt að staldra við öðru hverju, skipta um umhverfi og endurmeta líf sitt."
Þeir eru fjölmargir sem lagt
hafa leið sína í íslensku óperuna
undanfarnar vikur til þess að sjá
uppfærslu Leikfélags Akureyrar
á söngleiknum Litlu hryllingsbúð-
inni eftir Howard Ashman. Þeim
er líklega ofarlega í huga hin
barnslega Auður sem er svo ákaf-
lega elskuð af piltinum Baldri.
Auður á um tíma í tygjum við of-
beldisfullan tannlækni og hverfur
að lokum í gin plöntunnar ógur-
legu sem engu eirir. Ljúfa stúlkan
Auður nær að heilla okkur flest
upp úr skónum með einlægni
sinni og undurfagurri söngrödd
og sum okkar deila eflaust ljúfum
draumi hennar um agnarlítið hús
umkringt ekta skjólgirðingu og
rólegt fjölskyldulíf uns yfir lýkur.
Það er ung og efnileg leikkona,
Vigdís Hrefna Pálsdóttir, sem fer
með hlutverk Auðar í uppfærslu
Leikfélags Akureyrar á Litlu
hryllingsbúðinni. Blaðamaður
hitti Vigdísi Hrefnu á stílhreinu
kaffihúsi í miðborg Reykjavíkur
og spurði hana út i leiklistina og
lífið.
Vigdís Hrefna stormar brosmild inn
úr votviðrinu í rauðri kápu með átta
mánaða gamla dóttur sína í fanginu.
Hún heilsar glaðlega og pantar sér
sódavatn meðan rigningin lemur
rúðurnar.
Ég byrja á því að spyrja Vigdísi
út í bakgrunn hennar og fjölskyldu
hennar sem er upp til hópa mikið
leikhúsfólk en eins og kunnugt er
þá er hún dóttir Páls Baldvins Bald-
vinssonar. „Ég hef haft áhuga á leik-
list frá því ég var krakki. Foreldrar
mínir voru mjög duglegir að fara
með mig að sjá sýningar og það má
segja að ég hafi að nokkru leyti alist
upp í leikhúsinu. Foreldrar mínir
tóku þessum mikla áhuga mínum
mátulega alvarlega til þess að byrja
með en svo þegar þau sáu að ég var
ákveðin í því að fara út í þetta þá
stóðu þau þétt við bakið á mér. Eg
hef alltaf fengið fullan stuðning frá
þeim í öllu sem ég hef tekið mér fyrir
hendur og er leiklistin þar engin
undantekning. Ég var aldrei efins
um að þetta væri það rétta. Námið
var vissulega erfitt og krefjandi en
ég var alltaf viss um að þetta væri
það sem ég vildi leggja fyrir mig,“
segir Vigdís Hrefna.
Hún útskrifaðist úr Leiklistar-
skólanum vorið 2002 og hefur síðan
þá tekið að sér fjölbreytt verkefni.
„Haustið eftir að ég útskrifaðist lék
ég í Grettissögu í Hafnarfjarðarleik-
húsinu og fór svo í Þjóðleikhúsið þar
sem ég var þar til ég fór í fæðingar-
orlof síðasta haust. Þar lék ég t.d. í
Mýrarljósi, Norðri, Edith Piaf, Jón
Gabríel Borkmann og fleiri verkum.
Svo fór ég norður til Akureyrar í upp-
hafi þessa árs til þess að vinna hjá
Leikfélagi Akureyrar við uppfærsl-
una á Litlu hryllingsbúðinni.“
Búðfull af hryllingi
Flestir þekkja til sögunnar góðu um
fögru stúlkuna Auði, vandræðalega
piltinn Baldur, tannlækninn óða
og plöntuna ógurlegu. Tónlistin
er mörgum afar kær og flestir geta
raulað fyrir munni sér nokkrar
hendingar úr þekktustu lögunum.
Verkið er Vigdísi Hrefnu afar kært
af ýmsum ástæðum. „Mér þykir
alveg sérstaklega vænt um Hryll-
ingsbúðina. Ég þekkti verkið mjög
vel áður en æfingar hófust og hef
hlustað mikið á tónlistina í gegnum
tíðina. Pabbi setti hana upp á sínum
tíma með Sigurjóni Sighvatssyni hér
í Reykjavík og ég sá fjölmargar sýn-
ingar þegar ég var lítil. Systir mín
fæddist svo nóttina eftir frumsýn-
inguna hjá pabba þannig að verkið
er nokkuð samofið fjölskyldusög-
unni,“ segir Vigdís Hrefna.
Fyrir skemmstu kom Leikfélag Ak-
ureyrar færandi hendi til höfuðborg-
arinnar og hóf sýningar á Litlu hryll-
ingsbúðinni en hún hafði þá gengið
vikum saman fyrir fullu húsi á Ak-
ureyri. Vigdís Hrefna dvaldi fyrir
norðan í nokkurn tíma. „Mér leið
mjög vel á Akureyri en það var líka
voða gott að koma aftur heim,“ segir
Vigdís Hrefna. Maðurinn minn, Örn
Úlfar Höskuldsson, og dóttir mín
Úlfhildur Ragna, komu með mér og
við áttum góðan tíma fyrir norðan.
Ég var að vinna svo mikið að ég
hafði ekki tíma fyrir mikið annað
en að sinna fjölskyldunni og æfa.
Við náðum samt að skella okkur á
skíði í hinu frábæra skíðasvæði Ak-
ureyringa, Hlíðarfjalli, sem var al-
veg hrikalega gaman.“
Vigdís Hrefna segir samstarfið
hafa gengið ákaflega vel fyrir norðan.
„Leikstjórinn,
Magnús Geir, er góður drengur
og hefur náttúrlega unnið þrekvirki
fyrir norðan. Leikhópurinn er sam-
rýmdur og þéttur. Hann er skipaður
bæði nýútskrifuðum leikurum eins
og Guðjóni Davíð og Jóhannesi
Hauki og reynsluboltum á borð við
Þráinn Karlsson og Andreu Gylfa-
dóttur. Þetta er allt yndislegt fólk“
segir Vigdís Hrefna.
Lognmollan á förum
Eðli og tilgangur íslensks leikhúss
hefur töluvert verið í umræðunni
síðustu misserin. Margir telja að leik-
húsið takist ekki af nógu miklum
krafti á við samtíma sinn og lítið sé
um samfélagsgagnrýni á fjölunum í
dag. Ég spyr Vigdísi Hrefnu að því
hvort henni fyndist þessi gagnrýni
sanngjörn. „Mér finnst að íslensk
leikhús mættu setja upp miklu rót-
tækari sýningar og líka stuðla betur
að íslenskri leikritun, fá ungskáldin
í frekara samstarf. Það hefur ríkt
töluverð lognmolla hér - ekki bara
í leikhúsinu heldur í samfélaginu
öllu. Ég held hins vegar að það sé að
breytast. Fólk er í auknum mæli að
taka afstöðu t.d. í virkjanamálum.
Það sýnir sig vel í því hversu vel bók
Andra Snæs, Draumalandið, hefur
selst. Fólki stendur ekki á sama og
sýnir það í verki. Ég myndi segja
að ég væri pólitísk. Foreldrar mínir
kenndu mér að horfa gagnrýnum
augum á umhverfi mitt og ég reyni
að temja mér það í daglegu lífi. Ég
held að leikhúsið verði að taka af-
stöðu og vera óragt við að ögra áhorf-
endum. Þá á ég ekki bara við í pól-
itískum skilningi heldur líka ögra
okkur sem manneskjum," segir Vig-
dís Hrefna og greinilegt er að hún
hefur sterkar skoðanir á þessum
málum. „Einn daginn finnst manni
allt vera ómögulegt í íslensku leik-
húsi en svo fer maður á eina sýningu
sem rífur mann upp úr lognmoll-
unni og hefur áhrif á mann. Þá fyll-
ist maður eldmóði og vill sjálfur fara
að gera einhverja snilld.
Hilmar Jónsson, leikstjóri, sagði
einu sinni við mig að 90% af því sem
við gerðum væri drasl, það væru þau
10% sem eftir stæðu sem gerðu þetta
starf þess virði að sinna því.
Ég held að það sé töluvert til í því.
Það er ekki oft sem maður sér sýn-
ingu sem breytir lífi manns - ekki
frekar en bók sem maður les eða bíó-
mynd sem maður sér sem hefur slík
áhrif á mann. En þegar það gerist er
það náttúrlega frábært. Mér finnst
að við megum vera djarfari við að
fara alla leið og prófa nýja hluti.
Maður má ekki gleyma sér í þægi-
legheitunum,“ segir Vigdís Hrefna
og blikkar Úlfhildi dóttur sina sem
lætur fara vel um sig í nýmóðins
barnastól við hlið hennar.
Útrás til Skotlands
Vigdís Hrefna er alin upp í Þingholt-
unum og býr þar enn með sambýlis-
manni sínum og dóttur. Þau hyggja
þó á útrás með haustinu. „Ég er að
fara í frekara nám. Við fjölskyldan
erum að fara að fly tja út til Glasgow í
haust. Ég mun stunda meistaranám
í Musical Theatre við Royal Scottish
Academy of Music and Drama og ég
hlakka mikið til að fara í nám aftur.
Ég fór út um daginn til að þreyta
inntökupróf sem gekk bara vel. Ég
þurfti að fara í dansprufu, syngja
nokkur lög, fara með Shakespeare
einleik og flytja lítið spunaverk. Ég
er ekki alveg búin að mynda mér
skoðun á Glasgow,“ segir Vigdís
Hrefna hugsi. „Ég veit ekki alveg
hvers ég á að vænta af borginni. Ég
þekki Edinborg betur og þar kann
ég afskaplega vel við mig. Hún er
miklu auðmeltanlegri en Glasgow
með öll sín gömlu hús og sína töfra.
En Skotarnir eru alveg frábært fólk
og það verður gaman að kynnast
þeim betur. Maðurinn minn verður
heimavinnandi húsfaðir meðan ég
sinni náminu auk þess sem hann
mun sinna sínu starfi sem þýðandi.
Ég held að það sé napðsynlegt að
staldra við öðru hverju, skipta um
umhverfi og endurmetá líf sitt. Þetta
er okkar tækifæri til þess,“ segir Vig-
dís Hrefna.
Stórkostlegt að eignast barn
Vigdís Hrefna og Örn Úlfar, sambýl-
ismaður hennar, eignuðust dóttur
fyrir skömmu. Ég spyr hana að því
hvernig sú reynsla hafi breytt lifi
hennar. „Það hlýtur alltaf að breyta
fólki að eignast barn. Ég hef reyndar
alltaf verið mikil fjölskyldumann-
eskja þannig að lífsstíll okkar breytt-
ist ekki mikið við að eignast Úlfhildi
Rögnu. Þess utan á ég stjúpson sem
er hjá okkur reglulega þannig að um-
brey tingin var ekki neitt rosaleg. En
auðvitað er stórkostlegt að eignast
barn og við höfum líka verið mjög
heppin því hún hefur verið mjög vær
og heilsuhraust. Að eignast hana
hefur breytt mér sem manneskju
og listamanni að því leyti að ég geri
mér betur grein fyrir hvað raunveru-
lega skiptir máli í lífinu. Hlutverk í
leikhúsinu koma og fara og það eru
ekki þau sem skipta öllu máli í lífinu
þegar upp er staðið.“
Að nýafstöðnum sveitarstjórnar-
kosningum er vel við hæfi að spyrja
leikkonuna ungu hvað henni finnist
um útkomuna. „Mér finnst niður-
staðan sorgleg fyrir Reykvíkinga og
það er eitthvað mjög undarlegt við
það að flokkur sem hefur nánast ekk-
ert fylgi á bak við sig skuli komast
til valda í borginni. Maður hlýtur að
spyrja sig ýmissa spurninga þegar
flokkur sem hefur jafnlítið fylgi og
Framsókn heldur um helstu stjórn-
artaumana í landinu,“ segir Vigdís
Hrefna að lokum og heldur á ný af
stað út í borgina Reykjavík.
hilma@bladid.net
99...............................
Mér finnst að íslensk leikhús mættu setja
upp miklu róttækari sýningar. Það hefur
ríkt töluverð lognmolla hér - ekki bara í
leikhúsinu heldur í samfélaginu öllu.