blaðið - 15.07.2006, Blaðsíða 10

blaói
Útgáfufélag: Ár og dagur ehf.
Stjórnarformaður: Sigurður G. Guðjónsson
Ritstjóri: Sigurjón M. Egilsson
Fréttastjórar: Aðalbjörn Sigurðsson og Erna Kaaber
Ritstjórnarfulltrúi: Janus Sigurjónsson
VIÐ OG HINIR
ísitalan hækkar, skuldirnar hækka og við skuldugir erum verr
settir en áður, en hvað með þá sem við skuldum, þá sem eiga
skuldirnar? Ætli staða þeirra versni um leið og staða okkar
hinna? Getur verið að peningarnir sem við skuldum séu fengnir úr öðru
umhverfi, umhverfi þar sem ekki er verðtrygging, þar sem vextirnir slá
ekki nein met, kannski eru þetta bara venjulegir vextir, vextir einsog
flestir í útlöndum borga? Ég held það.
Hver veltir lengur fyrir sér hvað bensínið kostar hverju sinni? Hver
man hvað bensínið kostaði í gær? Fáir, ef nokkur. Sama er að segja um
vextina. Almenningur er hættur að vita hvað yfirdráttarlánin kosta, hvað
þetta kostar og hvað hitt kostar. Kannski hefur góðæri síðustu ára veikt
varnirnar, við erum góðu vön og skrefin til baka geta verið þyngri en svo
að við kærum okkur um að stíga þau. Höldum þess í stað áfram að borga
fyrir þægindin, fyrir óþarfann, fyrir nauðsynjarnar án þess að fylgjast
svo grannt með hvert verðið er. Þannig er það oftast.
Vissulega er ástæða til að hlusta þegar búist er við að staða okkur versni,
verðbólga aukist, höfuðstóll lánanna hækki, tryggingarnar að baki lán-
anna, það er heimilin, lækki og þess vegna er hætt á að skuldirnar verði
jafnvel hærri en eignirnar. Það verður vond staða, staða sem við viljum
ekki að verði. Þess vegna lögðum við trú okkar og von á að þeir sem hafa
tekist á að vísa veginn, þeir sem hafa sóst eftir að leiða okkur áfram gerðu
sitt til að hagur okkar allra yrði eins góður og kostur var á.
Ríkisstjórn, fulltrúar launafólks og atvinnurekenda komust að sam-
komulagi, samningum verður ekki sagt upp. Við stundum af feginleik.
Þá kom aðalbankastjóri Seðlabankans og fyrrum efnahagsmálaráðherra
þjóðarinnar og sagði samkomulagið svo sem ágætt, skref í rétta átt, en
ekki nóg, ekki nóg. Nokkrum dögum síðar tilkynnti þessi sami maður
hækkun stýrivaxta, meiri hækkun en aðrir höfðu reiknað með. Enn eitt
metið var fallið, hvergi hærri vextir. Þá sögðu þeir sem áður höfðu gert
samkomulag að Seðlabankastjórinn væri með ákvörðun sinni að kalla
fram harða lendingu í efnahagsmálum. Sem væntanlega er vond fyrir
okkur. Hvaða menn eru þetta? Atvinnurekendur, launþegar og ráðherrar
gera ekki nóg að mati Seðlabankans sem aftur á móti fær þann dóm frá
hinum að bankinn geri alltof mikið. Við hin getum fátt, lokum glugg-
unum og vonum að allt fari vel, þrátt fyrir að engum virðist treystandi,
hvorki veðri né vitringum.
Sigurjón M. Egilsson
Auglýsingastjóri: Steinn Kári Ragnarsson Ritstjórn & auglýsingan Hádegismóum 2,110 Reykjavík
AÖalsími: 510 3700 Símbréf á fréttadeild: 510 3701 Símbréf á auglýsingadeild: 510 3711
Netföng: bladid@bladid.net, frettir@bladid.net, auglysingar@bladid.net
Prentun: Prentsmiðja Morgunblaðsins Dreifing: íslandspóstur
Auglýsendur, upplýsingar veita:
ióttir • Simi 510 3722 • Gsm 848 0231 • kolla@)3ladicl.iiet
óttir • Sími 510 3727 • Gsm 856 4250 • kata@bladid.net
VIÐSKIPTI &
FJÁRMÁL
HEIMILANNA
Þriðjudaginn 18. júlí
10 I ÁLIT
LAUGARDAGUR 15. JÚLÍ 2006 blaðÍA
Vi£> SPLÍtTOM TR*MSókMGlPlCKNlIM 1 rs/zHA/T
i«'sissa«sis
^ WÍ Vi-e ÖLL /H> RÁ-p-q.... NEtyiA
AUW' TAV K&
Guðni og formannsvalið
Það er alkunna að sannleiksorð falla
iðulega úr munni barna og leigubíl-
stjóra. Vegna óspillts eðlis eru börn
í nánum tengslum við sannleikann
og alis óhrædd við að segja hann.
Leigubílstjórar virðast yfirleitt hafa
nægan tíma til að átta sig á sannleik-
anum - nokkuð sem vefst stundum
fyrir okkur hinum í erli dagsins - og
eru ófeimnir við að miðla honum til
farþega sinna.
„Guðni er hræddur. Hann á ekki
að vera hræddur. Hann er maðurinn
sem gæti rifið flokkinn upp,“ sagði
leigubílstjórinn minn þegar tilkynnt
var í fjögur fréttum á RÚV að Guðni
Ágústsson sæktist ekki eftir for-
mennsku í Framsóknarflokknum.
Ég hef lengi litið svo á að leigubíl-
stjórar séu talsmenn alþýðunnar
í þessu landi. Stundum fyllist ég
rómantískri löngun til að tilheyra
aristókrötunum en þegar þessi orð
féllu í leigubílnum fann ég sterklega
til alþýðueðlisins og kinkaði kröft-
uglega kolli.
Óþekkt formannsefni
Ég botna engan veginn í því hvað
Halldóri Ásgrímssyni gekk til þegar
hann seildist inn í Seðlabankann og
sótti þangað arftaka sinn, Jón Sig-
urðsson, mann sem þjóðin veit ekki
hver er. Ég held að það muni ekki
ganga vel að pranga þeim manni
inn á þjóðina eins og flokksþing
Framsóknarflokksins hyggst gera.
Það kann að skapa málamyndasátt
innan flokksins en ég skil ekki alveg
hvað þjóðin á að græða á því. Alla-
vega þarf Jón Sigurðsson að útskýra
fyrir þjóðinni hver hann er, hvaðan
hann kemur og hvað hann ætlar sér.
Hann hefur ekki langan tíma til að
koma því til skila og þarf að gera það
á afdráttarlausan hátt.
Þjóðinni virðist standa á sama
um Framsóknarflokkinn en henni
stendur hins vegar ekki alveg á sama
um Guðna Ágústsson. Sennilega er
hann eini framsóknarráðherrann
sem þjóðinni þykir verulega vænt
um. Kannski er það þess vegna sem
hann fór svo mjög í taugarnar á Hall-
dóri Ásgrímssyni.
Kolbrún Bergþórsdóttir
Framsóknarflokkurinn fær ekki
Guðna Ágústsson sem formann
sinn í þetta sinn en ég tel nokkuð
víst að ef Framsóknarflokkurinn
hafnar honum í varaformannskjöri
þá mun þjóðin missa þá litlu samúð
sem hún hefur með flokknum.
Sumum finnst Guðni einfaldur en
í hugum fólks stendur hann fyrir
heiðarleika og hann virðist vera þol-
inn, auk þess sem hann er áberandi
sterkur persónuleiki. Þetta eru ekki
dæmigerð einkenni forystumanns í
Framsóknarflokknum og vekja því
óneitanlega athygli.
Húrrahróp klíkunnar
Framsóknarflokkurinn hefur orðið
fyrir mikilli gagnrýni sem hefur
markað hann og stundum finnst
manni eins og flokksforystan þjá-
ist meira og minna af taugabilun
og sé haldin vott af ofsóknaræði.
Aldrei hef ég heyrt stjórnmálamenn
í öðrum flokkum kvarta, skæla og
grenja jafnákaft opinberlega vegna
þess að þeim finnst of harkalega að
sér vegið. Kannski er ég kaldlynd en
ef menn hafa ekki taugakerfi í það
að sinna störfum sínum þá verða
þeir að finna sér annað starf sem
hentar betur ofurviðkvæmu eðli
þeirra.
Óöruggt fólk einangrar sig því
það veit aldrei hverju það getur átt
von á frá öðrum. Það óttast óvini og
hræðist gagnrýni. Þess vegna safnar
það já-fólkinu á einn stað. Framsókn-
arflokkurinn, sem þarfnast einskis
fremur en að ná fjöldafylgi, hefur
valið þann kost að láta fámennan
hóp velja sér formann. Formann
sem Halldór Ásgrímsson valdi
fyrir flokkinn. Sjálfsagt verða mikil
húrrahróp hjá klíkunni í Framsókn-
arflokknum þegar Jón Sigurðsson
verður valinn formaður flokksins.
Þjóðin mun þó líklega láta sér fátt
um finnast.
Höfundur er blaðamaður
Klippt & skorið
Fráttablaðið greindi stolt frá því ígærað
Steinunn Stefánsdóttir hefði verið
ráðin aðstoðarritstjóri á Fréttablaðið
og finnst nokkuð til um enda er Steinunn vel
að starfinu komin. En fögnuður Fréttablaðs-
iJriiÉiaiTiagta
vera vegna
þess áfanga sem blaðið telur ráðninguna vera
fjafnréttissögu heimsins. „Eftir þvf sem næst
verður komist er hún fyrst kvenna til að gegna
svo veigamiklu starfi á íslensku dagblaði en
fyrir gegna tvær konur störfum fréttastjóra á
blaðinu. Steinunn kveðst stolt og ánægð með
ríkan þátt kvenna í stjórnun blaðsins." Þetta er
athyglisverð staðhæfing og mætti bera undir
Silju Aðalsteinsdóttur sem var ritstjóri Þjóð-
viljans á sínum tíma - og það ekkert „aðstoðar-"
eitt eða neitt.
En þaðvarfleira hnýsilegt í Fréttablað-
inu í gær. Þar mátti til að mynda lesa
athyglisverða grein eftirdr. Hannes
Hólmstein Gissurar-
son, þar sem hann tekur
til umfjöllunar forseta
lýðveldisins, herra Ólaf
Ragnar Grímsson.
Fjallar prófessorinn um
það hvernig forsetinn
hafi breyst í tímans rás
og orðið annar maður,
undir fyrirsögninni „Forseti hægri manna?
(slensk útrás og bandaríkjaforsetar komu
nokkuð við sögu, sem og leiðtogarnir í
Dýrabæ George Orwells, en fyrst og fremst
hvernig hann væri orðinn allt annar. I Ijósi
þess hversu mjög herra Ólafur Ragnar þykir
hafa hirðvætt forsetaembættið finnst gár-
ungunum kjörið að sætta öll sjónarmið með
því að forsetinn verði héðan í frá kallaður Ól-
afurRagnarannar.
Enginn (slendingur hefur öðlast jafn-
mikla frægð fyrir að týnast og Einar
Ágústsson, nema ef vera skyldi
títtnefndur Leifur
Eiríksson. En Einar
týndist sumsé á
ferð um frumskóga
Guatemala árið 1997
og fannst þremur
dögum síðar,
nokkuð þrekaður.
En hvað skyldi þessi
týndasti maður landsins hafa tekið sér fyrir
hendur síðan? Jú, auðvitað er hann að stofna
leigubílastöð!