Bændablaðið - 11.04.2006, Blaðsíða 33

33Þriðjudagur 11. apríl 2006
framt að við höfum miklum skyld-
um að gegna við að koma upplýs-
ingum til eigenda íslenskra hesta í
útlöndum. Stórátak er í undirbún-
ingi á þeim vettvangi“.
Grönn hross eiga ekki erindi í
langferðir
Þegar Sigríður er spurð betur um
notkun á holdastigunarskalanum
fyrir hross í nýju reglugerðinni
stendur ekki á svarinu; „Holda-
stigunarkvarðinn er nauðsynlegur
til að hægt sé að setja skýr ákvæði
um holdafar hrossa. Allir hlutað-
eigandi verða að tala sama tungu-
mál. Skalinn er einfaldur og þægi-
legur í notkun og hefur um nokk-
urt skeið verið notaður sem grund-
völlur að gæðastýringu í hrossa-
rækt. Vonandi verða aðrir eigendur
og umráðamenn hrossa fljótir að
tileinka sér notkun hans líka. Skal-
inn er fyrst og fremst gagnlegur
við innra eftirlit eigenda, t.d. við
að flokka stóð eftir fóðurþörfum,
en nýtist einnig mjög vel ef gerðar
eru athugasemdir við holdafar af
eftirlitsaðilum og ef nauðsynlegt
reynist að grípa til aðgerða. Eig-
endum eða umráðamönnum
hrossa er skylt að fylgjast með
holdafari hrossa í þeirra umsjá.
Hross skulu að jafnaði ekki vera
grennri en sem nemur reiðhests-
holdum. Að öðrum kosti skulu þau
njóta hvíldar og/eða sérstakrar
umhirðu. Þetta þýðir t.d. að svo
grönn hross má ekki fara með í
hestaferðir, hvort sem um er að
ræða atvinnustarfssemi eða ferða-
lög áhugamanna á eigin vegum.
Þau skulu njóta hvíldar og hafa
stöðugan aðgang að mjög góðu
fóðri. Eigandanum ber að leitast
við að finna orsakir þess að hross-
ið heldur ekki holdum og bæta þar
úr“.
Standa í alltof þungu lofti
Allt of oft heyrist um slæman að-
búnað hrossa, jafnt í þéttbýli sem
dreifbýli. Hvað skoðun hefur Sig-
ríður á því máli?
„Það er afar mismunandi
hvernig fer um hross bæði í sveit
og borg og það er auðvitað til-
gangurinn með þessari reglugerð
að bæta aðbúnað þeirra hrossa
sem við verstar aðstæður búa. Það
sem aðallega vantar í þéttbýlinu
eru stærri gerði, sem hross geta
eitthvað hreyft sig í, og að eigend-
urnir gefi sér tíma til að viðra
hrossin almennilega. Við bregð-
umst við þessu með ákvæði um að
gerði skulu að lágmarki vera 100
m2 og að þeim skuli tryggð dagleg
útivera í a.m.k. klukkutíma ef veð-
ur leyfir. Æskilegt væri einnig að
hrossin gætu komist í stærra hólf
hluta úr degi þegar líður á veturinn
og sól hækkar á lofti, en ekki er þó
gerð krafa um það. Annað atriði
sem þarf að huga verulega að er
loftræsting í hesthúsum. Allt of al-
gengt er að hestar standi í mjög
þungu lofti og vil ég hvetja hesta-
menn til að leggja metnað sinn í
að bæta loftræstingu þar sem þörf
er á. Ekki er gerð breyting á reglu-
gerðinni hvað þetta atriði varðar
en ástæða er til að auka eftirfylgni
á að styrkur skaðlegra lofttegunda
sé ætíð innan viðmiðunarmarka.
Þess ber einnig að geta að víða
eru nú risin mörg afar glæsileg
hesthús þar sem rými fyrir hrossin
og aðbúnaður allur er til mikillar
fyrirmyndar og langt umfram það
sem krafist er að lágmarki skv.
reglugerðinni. Þetta er ánægjuleg
þróun sem vonandi gefur tóninn
fyrir það sem koma skal“.
Áfram á Hólum
Margt nýtt og fróðlegt hefur kom-
ið fram í viðtalinu við Sigríði.
Hún starfar nú hjá Landbúnaðar-
stofnun, á dýraheilbrigðissviði
undir stjórn yfirdýralæknis. Mun
dýralæknir hrossasjúkdóma flytja
á Selfoss þar sem Landbúnaðar-
stofnun hefur höfuðstöðar? „Nei,
ég er áfram með aðsetur á Hólum
þannig að það hefur ekki orðið
mikil breyting á mínum högum.
Staðsetning Landbúnaðarstofnun-
ar á Selfossi kallar þó á aukin
ferðalög sem varla var á bætandi.
Ég reyni þó að líta á björtu hlið-
arnar svo sem að fá tækifæri til að
heilsa upp á frændgarðinn í Flóan-
um öðru hverju. Skagfirðingar
hafa staðið vel við bakið á mér í
rannsóknaverkefnum, lánað mér
hross til margvíslegra athugana og
hvatt mig með ráðum og dáð
þannig að ég reyni að vinna rann-
sóknaverkefnin þar ef hægt er“;
sagði Sigríður að lokum./Magnús
Hlynur.
Burtu með
gaddavír og
ristarhlið
Sigríður kemur að mörgum málum varðandi hross og hrossasjúk-
dóma. Hún hefur sérstaklega bent á hættuna af gaddavír og ristahlið-
um, af hverju ætli það sé?
„Gaddavírsdræsur hafa löngum verið mikill skaðvaldur í hrossa-
högum og valdið ljótum áverkum á fótum hrossa, enda er gaddavír-
inn hernaðarfyrirbæri. Sem betur
fer er lítið um að gaddavír sé not-
aður í nýjar girðingar fyrir hross
og því má spyrja hvort ekki sé
tímabært að stíga skrefið til fulls
og banna gaddavírinn eins og gert
hefur verið í sumum nágranna-
löndum okkar. Í þessari reglugerð
er það þó ekki gert en sem áður er
bannað að nota gaddvír í gerði eða
aðhald fyrir hross. Í þessu sam-
bandi verð ég að nefna að alvarleg
slys hafa einnig hlotist af raf-
magnsgirðingum og bendi á
ábyrgð eigenda á að halda slíkum
girðingum við og sjá til þess að
þær valdi ekki slysum. Ákvæðið
um að forðast beri að hafa ristahlið
á girðingum þar sem umferð hrossa er mikil, er nýtt og auðvitað sett
að gefnu tilefni. Víða hagar þannig til að auðvelt er að fjarlægja þessi
hlið og finna aðrar lausnir til að hindra ferðir búfjár og vil ég ein-
dregið hvetja menn til þess. Það dugar að sjá eitt fótbrotið hross eftir
ristarhlið til að óska þess að þau hverfi“.
B
æ
n
d
a
b
la
ð
ið
/J
ó
n
E
ir
ík
s
s
o
n
.