Fréttablaðið - 17.03.2012, Blaðsíða 32

Fréttablaðið - 17.03.2012, Blaðsíða 32
17. mars 2012 LAUGARDAGUR32 E f ætti að lýsa Marokkó í einu orði yrði orðið „andstæðukennt“ lík- lega fyrir valinu. Á einum degi er hægt að aka frá Sahara- eyðimörkinni, þvert yfir Atlas- fjöllin þar sem snæviþaktir tindar blasa við manni, í gegnum ys og þys Marrakech og niður að strönd þar sem Suður-Atlantshafið sleikir hvítar strendur. Ég heimsótti landið í fyrsta sinn í byrjun árs og var það jafnframt í fyrsta sinn sem ég ferðaðist til annarrar heimsálfu en Evrópu. Ætli marokkósk matargerð og svo- lítil ævintýraþrá hafi ekki verið það sem lokkaði mig til landsins í upphafi og ekki varð ég fyrir von- brigðum í þeim efnum; maturinn var dásamlegur og hver dagur lumaði á nýjum ævintýrum og upplifunum. Lífleg stræti Marrakech Fyrsti áfangastaður minn var borgin Marrakech þar sem gist var í gamla bænum, svonefndri Medinu, aðeins steinsnar frá markaðsgötunum og hinu fræga torgi Jamal el Fna. Gist var í Riad, hefðbundnu marokkósku húsi, sem breytt hafði verið í gisti heimili. Eigendur þess, Adil og Andrea El Qadimi, reyndust ómetanleg þegar kom að því að undirbúa óreyndan Evrópubúa fyrir marokkóska menningu og kenndu þau mér listina að prútta, nokkur þörf orð í arabísku og hvernig forðast mætti ágenga sölumenn. Í hverjum bæ í Marokkó má finna markaðstorg, eða souq, og er markaðstorgið í Marrakech sannkallað völundarhús lítilla, krókóttra stræta sem forvitnilegt er að þræða í gegnum. Áreitið er þó mikið og stanslaust því auk þess að banda burt sölumönnum verður fólk að vara sig á umferð hjóla, skellinaðra og hestvagna sem æða um þessi þröngu og háværu stræti. Þar sem matarmenning heima- manna heillaði mig ákvað ég að sækja matreiðslunámskeið á meðan á dvöl minni stóð. Það fór fram á gamalgrónum veitingastað í Marrakech er nefnist La Maison Arabe og þar lærði ég að elda klassískan kjúklingarétt í tagine- potti. Kokkurinn og læri meistari minn var afskaplega fróður um allt er viðkom marokkóskri matar gerð og kynnti okkur meðal annars fyrir kryddblöndu sem nefnd er „king of house“ og inni- heldur hvorki meira né minna en fjörutíu og fimm ólík krydd. Þetta nota heimamenn á flesta kjöt- og grænmetisrétti. Stjörnubjartur Sahara-himinn Eftir þrjá daga í Marrakech var ferðinni heitið út í eyðimerkur- svæði Marokkó undir leiðsögn Adils. Fyrsti viðkomustaður okkar var Kasbah Aït Benhaddou sem er gamalt berbaþorp eða virki. Þó flestar fjölskyldurnar hafi nú flutt sig um set búa enn um tíu fjöl- skyldur í þessu ævagamla þorpi í húsum sem byggð eru úr leir og krefjast lagfæringar ár hvert svo þau veðrist einfaldlega ekki burt. Mér var boðið inn í eitt þessara húsa og í setustofunni, sem var byggð inn í helli, blasti við mér öflugt vopnabúr í eigu húsráðanda sem útskýrði fyrir skelkuðum gesti að vopnin væru hættulaus með öllu. Þau höfðu verið notuð við gerð stórmynda á borð við The Mummy, Gladiator, Alexander og Kingdom of Heaven, en Aït Benhaddou er vinsæll tökustaður slíkra kvikmynda. Næst var ferðinni heitið í gegnum Dal rósanna og Hin þúsund Kasbah og um nóttina var gist í Todra-gljúfrinu þar sem 200 metra háir klettar gnæfðu yfir náttstað okkar. Það var ólýsanleg tilfinning að vakna daginn eftir, líta út um gluggann á þessa kletta- borg og upplifa sig svo agnarsmáa gegn náttúrunni. Að morgunmat loknum lá leiðin til Sahara-eyði merkurinnar nálægt landamærum Alsír. Við mörk sand- hólanna beið mín úlfaldi, sem ég gaf nafnið Pési, og ungur berbi að nafni Muhammed sem fór fyrir okkur út í eyði mörkina. Við komum að búðunum stuttu eftir sólsetur og Muhammed hófst þá strax handa við gerð kvöld matarins á meðan vinur hans, Hammed, sá um að skemmta ferðalöngunum sem höfðu þá fengið þjálli nöfn upp á arabíska vísu; Fatima og Ali Baba. Kvöldinu var svo eytt í spjall og trommuleik við ylinn af svolitlu báli undir stjörnubjörtum Sahara- himni og þurftu ferðalangarnir að svala forvitni piltanna, sem ekki höfðu gengið í skóla eða ferðast út fyrir eyðimörkina, um heima- land sitt og daglegt líf á norð- lægum slóðum og auðvitað öfugt, því við vorum jafn forvitin um lífið í Sahara. Næsta dag var Tuareg-Húsið heimsótt sem er eins konar sam- yrkjubúð þar sem seldar eru vörur heimamanna. Orðið „tuareg“ er samheiti yfir þann hóp fólks sem byggir Sahara og á ættir að rekja til Malí, Alsír og Níger. Einn starfsmanna samyrkju búðarinnar leiddi okkur um húsakynnin og sýndi okkur meðal annars gólf- teppi sem ofin voru af konum frá ólíkum svæðum Marokkó. Hann útskýrði fyrir okkur að berbar eiga ekkert ritmál og því hafi þeir ofið skilaboð eða sögu fjölskyldu sinnar í teppi og þannig mætti lesa úr munstri teppanna ferðalög og atburði í lífi hverrar fjölskyldu fyrir sig. Eftir kynninguna hófust svo teppakaupin. Líkaði mér ekki teppið sem mér var sýnt sagði ég „houzz“, sem þýðir burt. Þótti mér teppið aftur á móti fal- legt sagði ég „khaly“ sem þýðir að setja ætti teppið til hliðar. Eftir miklar vanga- veltur stóðu loks eftir tvö teppi og var mér þá boðið sæti og upp á myntute og með því hófust samningaviðræður. Að lokum urðum við ásátt um verð, gengið var frá kaupun- um og mér boð- inn hádegis- verður. Háskaferð yfir Atlasfjöllin Eftir ævintýraferðina út í hrjóstrugar eyðimerkur landsins lá leiðin aftur til Marrakech og þaðan til strandbæjarins Mirleft. Bærinn stendur við Suður-Atlants- hafið og þar hafði franski herinn eitt sinn bækistöðvar. Mirleft er rólegur og vinalegur bær og and- rúmsloftið þar ólíkt því sem ríkir í Marrakech. Þangað sækja einnig innlendir ferðamenn í nokkrum mæli auk þess sem staðurinn er þekktur meðal brimbrettafólks. Skammt frá Mirleft má líka finna Gzira-klettana, sem mætti kalla Dyrhólaey þeirra Marokkóbúa. Á leiðinni til baka frá Mirleft til Marrakech var ákveðið að fara yfir Atlasfjöllin í stað þess að aka eftir nýju hraðbrautinni. Stefnan var tekin á Taroudant, borg sem gengur undir nafninu „amma Marrakech“, og þaðan í átt til fjalla. Ferðin gekk vel í fyrstu; vegurinn var sæmilegur og útsýnið alveg einstakt. En eftir því sem leið á ferðina varð vegur- inn þrengri, lélegri og fjallshlíðin þverhníptari – en útsýnið áfram alveg jafn einstakt. Hæst fór vegurinn upp í 2100 metra hæð, en hæsti tindur Atlasfjallanna heitir Toubkal og trónir í 4167 metra hæð. Að lokum komust þó ferðalangarnir heilu og höldnu til Marrakech, en bílferð sú mun seint líða mér úr minni. Eftir vikurnar þrjár í Marokkó var ég orðin forfallinn aðdáandi lands og þjóðar og lofaði sjálfri mér hátíðlega að hingað mundi ég koma aftur. Þó ekki væri nema til að kaupa stærra tagine-pott og hei lsa upp á gamla vini. Stjörnubjartur Sahara-himinn Í Marokkó má finna himinhá fjöll með snæviþöktum tindum, hvítar strendur, eyðimerkur og vinalegt fólk. Sara McMahon dvaldi í þrjár vikur í Marokkó í byrjun árs og heillaðist af menningu landsins, fólkinu sem þar býr og síðast en ekki síst; matnum. MORGUNKAFFI Í TODRA-GLJÚFRINU Hótelið í Todra-gljúfrinu var að hluta byggt inn í klettana. Það var ansi kalt í matsalnum um morguninn og því gott að ná sæti nálægt hitaranum. En útsýnið var einstakt. ÆVAGAMALT ÞORP Heimsóknin í hið ævagamla þorp Kasbah Aït Benhaddou var forvitnileg og skemmtileg. Í þorpinu búa enn um tíu fjölskyldur þó flestar séu þær fluttar í nálæg og nýrri þorp skammt frá. SAHARA EYÐIMÖRKIN Mohammed, leiðsögumaður okkar um Sahara eyðimörkina, í hefðbundnum marokkóskum klæðum. Hettufatið kallast jellaba og er notað sem yfirfat víða í Marokkó. Hvíta yfirklæðið er þó sérstakt fyrir íbúa Sahara og kallast gandora og varnar því að fólki verði of heitt undir heitri eyðimerkursólinni. Túrbaninn þykir alveg nauðsynlegur í eyðimörkinni, hann ver fólk fyrir sandfoki auk þess að halda á því hita þegar kalt er og kæla þegar heitt er. MAROKKÓ ■ Landið er ríkt af auðlindum og þar má finna auðugar gullnámur sem eru þó allar í eigu konungsins, Mouhammeds VI. Sá hefur hins vegar oft verið sakaður um spillingu auk þess sem mennta-, heilbrigðis- og velferðarkerfi landsins er nánast ekkert. ■ Riad er hefðbundið marokkóskt hús þar sem híbýlin eru byggð í kringum einkagarð fjölskyldunnar og veitir þannig skjól fyrir hita og vondum veðrum. Orðið má rekja til arabíska orðsins „ryad“ sem merkir einmitt garður. ■ Fjórir ættflokkar byggja Marokkó. Berbar eru þar fjölmenn- astir, eða um 70 prósent þjóðarinnar. Næst koma arabar, touregar og loks gyðingar. Marrakesh Mirleft Agadir Taroudant Ouarzazate Merzouga Rabat Todra Gorge
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.