Fréttatíminn - 21.01.2011, Blaðsíða 36

Má ekki milda dóminn?
„Jón Gnarr telur niður í
kosningar“
Jón Gnarr borgarstjóri er byrj-
aður að telja niður í kosningar.
Á fésbókarsíðu sinni vísar hann
í orð Gunnars Thoroddsen,
fyrrverandi borgarstjóra og
forsætisráðherra sem sagði „Það
er ekki fyrir mennskan mann að
standa í þessu starfi“ um borgar-
stjórastarfið. Sjálfur segist Jón
Gnarr reyna að taka einn dag í
einu. „Það eru nú ekki nema rétt
rúmlega 1.000 dagar eftir,“ segir
hann.
Því færri, því betra
„Úrsögnin ekki áfall“
Steingrímur J. Sigfússon, for-
maður Vinstri grænna, segir
það ekki áfall fyrir flokkinn að
formaður félags Vinstri grænna í
Kópavogi hafi sagt sig úr honum.
Er ekki miðað við
kílóverð?
„Verðmerkingum ábótavant á
líkamsræktarstöðvum“
Á fimm af 21 líkamsræktarstöð,
sem starfsmaður Neytendastofu
kannaði verð hjá í byrjun janúar,
var verðskrá ekki sýnileg og hjá
einni stöð var aðeins lítill hluti af
verðskrá sýnilegur.
Engar biðraðir framar
„Mælir með skordýrum í
matinn“
Hollenski vísindamaðurinn
Arnold van Huis, prófessor við
háskólann í Wageningen, mælir
með ræktun skordýra og annarra
smádýra til manneldis.
Sendu þeir gíróseðil?
„Reynt að innheimta
skuld Sigurðar
Einarssonar“
Arion banki
reynir nú að
innheimta
skuld Sigurðar
Einarssonar,
fyrrverandi
stjórnarfor-
manns Kaup-
þings, við bankann.
Aðrir láta sér duga
sófasett
„Sigurjón Árnason með pappírs-
tætara í stofunni“
„Maður sá hann oft ganga um
gangana með fangið fullt af
skjölum sem hann var að fara
að lesa,“ segir starfsmaðurinn
fyrrverandi [Landsbankans] en
sagan segir að eitt af því sem
stungið hafi í stúf í stofunni
hjá Sigurjóni á heimili hans í
Granaskjóli hafi verið pappírs-
tætari sem hann notaði til að
eyða skjölum ... Nærmynd DV af
bankastjóranum fyrrverandi.
Allt er leyfilegt í ástum
og stríði
„Flaug inn á vængjum
ástarinnar“
„Ég flaug inn á vængjum
ástarinnar,“ sagði Jón Benedikt
Hólm, einn níumenninganna sem
ákærðir eru fyrir árás á Alþingi
og fleiri sakir hinn 8. desember
2008.
Af ávöxtum þeirra
skuluð þér þekkja þá
„Skrökva, Röskva og Vaka í
framboði“
Kosningar til stúdentaráðs og há-
skólaráðs Háskóla Íslands verða
3. og 4. febrúar næstkomandi.
Þrír listar eru í framboði til
stúdentaráðs; Röskva, samtök
sem berjast fyrir hagsmunum
stúdenta, Vaka, listi lýðræðis-
sinnaðra stúdenta, og Skrökva
sem er félag flokksbundinna
framapotara.
Eru íslenskir frægðar-
gómar geymdir?
„Selja gulltennur Churchills“
Gervitennur Winstons Churchills,
fyrrverandi forsætisráðherra
Bretlands, úr gulli seldust í dag
á uppboði fyrir sextán þúsund
pund, andvirði rétt rúmlega
þriggja milljóna króna. Á
hann að hafa flutt margar
af sínum frægustu ræðum
með tennurnar í munn-
inum.
Jón æviráðinn
„Vilji Alþingis skýr“
Jón Bjarnason,
sjávarútvegs- og land-
búnaðarráðherra, segir
vilja Alþingis skýran hvað
breytingu á fyrirkomulagi
ráðuneytis hans varði. Ekki sé
vilji til þess að leggja það niður
og fella inn í atvinnuvega- og
nýsköpunarráðuneyti.
36 viðhorf Helgin 21.-23. janúar 2011
Hagsmunir rauðra sparibaukaeigenda
Jónas
Haraldsson
jonas@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
 VIkAn SEm VAR
S
Aðdáunarvert þykir mér hversu karlkynið hefur
tekið miklum framförum milli þeirra kynslóða
sem ég þekki, þ.e. frá því að við hjónin vorum að
ala upp börn og til þeirra sem í því standa nú. Þó
eru aðeins rúm tuttugu ár síðan við eignuðumst
okkar yngsta barn – og teljum okkur enn á besta
aldri. Þegar ég segi að við höfum staðið í því að ala
upp börn á ég í raun við konu mína. Ábyrgðin var
á hennar herðum. Ég var í aukahlutverki, yfirleitt
alltaf í vinnunni, farinn áður en börnin vöknuðu
og kominn um það leyti sem þau fóru að sofa, að
minnsta kosti á yngri árum þeirra. Eiginkona mín
og móðir barnanna sinnti sinni vinnu og heimili
og börnum um leið. Það var jafnvel ekki á helg-
arnar að treysta til samvista því bróðurpart upp-
eldisára barna okkar vann ég aðra hverja helgi. At-
vikin höguðu því svo. Við bættum okkur þetta þó
stundum upp með sæmilega löngum sumarfríum.
Nú sé ég ekki betur en jafnræði sé miklu meira
hjá unga fólkinu, að minnsta kosti hjá þeim sem
að okkur snúa. Trauðla get ég þakkað mér þá
framþróun, var tæpast fyrirmynd, en það breyt-
ir því ekki að strákarnir, sem ég kýs að kalla
svo, synir og tengdasynir, eru áberandi góðir og
ábyrgðarfullir í barnauppeldi sem og matseld. Að
eldamennsku kom ég lítt eða ekki en allt öðru
máli gegnir um þá. Það er ekki aðeins að þeir eldi;
matargerðin er þeim ástríða. Þeir lesa og læra,
gera tilraunir og gefa sér tíma til undirbúnings og
gerðar matarins. Útkoman er oftar en ekki frábær
og þess nýtur stundum sá er fátt kann fyrir sér í
þeim efnum.
Þótt ég sé seinþroska hef ég samt fyrir löngu
áttað mig á því að fjarvistir frá börnunum á sínum
tíma voru óheppilegar þótt ekki hafi komið að
sök vegna ábyrgðartilfinningar móður þeirra. Því
reyni ég að standa mig bærilega í hlutverki afans.
Barnabörnin eru sem betur fer elsk að okkur þótt
þau elski ömmuna enn heitar en afann, sem hún
á fyllilega skilið. Börn eru afar merkilegar verur
og þarf ekki að hafa mörg orð um það enda er
ég varla sá fyrsti sem uppgötvar þau sannindi.
Þau eru í senn skemmtileg, einlæg, hreinskilin
og stundum talsverðir heimspekingar.
Ungir foreldrar vinna ekki minna en við gerðum
á uppvaxtarárum barna okkar og líka um helgar,
ef því er að skipta. Það sem betra er í dag en var
í okkar ungdæmi er þjónusta leikskóla. Þótt tals-
vert sé kvartað og biðlistar e.t.v. langir er þó betur
hægt að treysta þjónustu leikskólanna en var á
okkar sokkabandsárum. Reglan er að báðir for-
eldrar vinna utan heimilis, enda komast menn
tæpast af án þess. Því eru hartnær nítján þúsund
börn á leikskólum landsins og eru sex ára börn þá
ekki með talin, ef miðað er við tölur Hagstofunnar.
Tengdadóttir okkar hafði einmitt starfsskyld-
um að gegna síðastliðinn sunnudag. Sonur okk-
ar kíkti á meðan í heimsókn með börnin til afa
og ömmu, stúlku á fimmta ári og dreng á öðru
ári. Á meðan amma sinnti drengnum settist
stúlkan hjá afa og ræddi málin. „Mér finnst að
mamma ætti ekki að vera í vinnunni,“ sagði
hún í einlægni við afa sinn og saknaði móður-
innar í fríi sunnudagsins. „Ég vil að hún sé
heima,“ bætti hún við.
„Það verða allir að vinna,“ sagði ég við
barnið. „Af hverju?“ spurði stúlkan sem vildi
hafa sína hjá sér. „Það þurfa allir peninga,“ sagði
ég. „Pabbi og mamma þurfa íbúð fyrir ykkur öll
og það kostar peninga. Svo þurfa allir að borða
og það kostar líka peninga,“ bætti ég við í þess-
ari einföldu fjármálafræði fyrir byrjendur. Síðan
benti ég barninu á ljósið fyrir ofan okkur og sagði
henni að það kostaði líka peninga að kveikja það.
Í flóknari peningafræði fór ég ekki, taldi nóg að
nefna þá fjármuni sem þarf til að reka heimili og
fæða fjölskylduna.
„En ég á peninga, afi,“ sagði stúlkan af hjartans
einlægni, „ég á þá í rauða bangsasparibauknum
mínum.“ Afanum varð svarafátt enda þýddi varla
að rökræða það við fjögurra ára stúlku, jafnvel
þótt hún verði fimm ára í vor, að innihald bangsa-
bauksins dygði kannski skammt. Það sem skipti
máli var að hún var tilbúin að leggja aleigu sína
fram til þess að mamma væri heima fremur en í
vinnunni.
Og af því að afinn hefur þroskast frá því hann
stóð í stopulu barnauppeldi fór hann að hugsa um
gildi lífsins og þá sókn eftir vindi sem er svo ráð-
andi. Vitaskuld þarf fólk að vinna fyrir sér og sín-
um og vinnan hefur gildi í sjálfu sér, að gera eitt-
hvað sem skiptir máli, og staðsetur hvern og einn.
Við sem þjóð fórum hins vegar fram úr sjálfum
okkur í „óðærinu“. Jón og Gunna voru varla menn
með mönnum nema jeppi eða önnur lúxuskerra
væri í hlaðinu, felli- eða hjólhýsi í skúrnum og
gott ef ekki sumarbústaður í sveitinni. Allt meira
og minna keypt á lánum og treyst á að báðir að-
ilar héldu vinnunni til þess að borga öll ósköpin.
Ónefndar eru utanlandsferðirnar, oft margar á
hverju ári.
Kreppan, djöfulleg kannski, er því ekki alslæm.
Hún vakti okkur og kom okkur til meðvitundar á
ný. Það er ekki endilega þörf á 50-70 fermetrum
undir rassinn á hverjum heimilismanni og engin
ástæða til að spenna bogann um of. Range Rover-
jeppar eru eflaust þægilegir til síns brúks en tæp-
ast til alþýðueignar eins og nánast var orðið hér á
landi. Það er fullkomlega fjarstæðukennt að fleiri
slíkir hafi verið fluttir til Íslands á sínum tíma en
til Danmerkur og Svíþjóðar samanlagt. Dugar þá
ekki að segja að Ísland sé fjalllent og torfært yfir-
ferðar því þessir drekar fara sjaldan eða aldrei út
af malbikinu.
Niðurstaða afans, eftir þankaganginn, var að
barnið hefði rétt fyrir sér. Vinnudagur okkar
flestra er of langur. Við gefum okkur of lítinn
tíma til að sinna okkar nánustu, ekki síst börn-
unum. Með þessu er þó ekki verið að koma inn
samviskubiti hjá ungum foreldrum sem þeytast
á milli vinnu og leikskóla, fremur að benda á þá
skyldu okkar að huga að hagsmunum barnafjöl-
skyldnanna, þeirra sem mestu skipta í samfé-
laginu hverju sinni.
Börnin eiga nefnilega rétt á aðgengi að foreldr-
um sínum og aðbúnaður barnafjölskyldna þarf að
vera með þeim hætti að foreldrarnir hafi tíma til
að sinna sínu mikilvægasta hlutverki.
Á því græða allir – en þeir þó mest sem eiga
rauða bangsasparibauka.
Te
ik
ni
ng
/H
ar
i
FLÍSAR.. .TEPPI. . .PARKET.. .DÚKAR.. .
FLÍSAR.. .TEPPI. . .PARKET.. .DÚKAR.. .
FLÍSAR.. .TEPPI. . .PARKET.. .DÚKAR.. .
FLÍSAR.. .TEPPI. . .PARKET.. .DÚKAR.. .
FLÍSAR.. .TEPPI. . .PARKET.. .DÚKAR.. .
FLÍSAR.. .TEPPI. . .PARKET.. .DÚKAR.. .
FLÍSAR.. .TEPPI. . .PARKET.. .DÚKAR.. .
FLÍSAR.. .TEPPI. . .PARKET.. .DÚKAR.. .
FLÍSAR.. .TEPPI. . .PARKET.. .DÚKAR.. .
Þúsundir fermetra
af flísum með
20 -70% afslætti
Teppi og dúkar
25% afsláttur
Baðherbergisvörur
20 -70% afsláttur
ÚTS L