Fréttatíminn - 11.02.2011, Qupperneq 20

Ég vildi að
ég gæti lifað
á Weird Girls
Project en það
er auðvitað
ekki þannig.
U
N Women leitaði til Kittyar og
fékk hana til að vinna verk sem
ætlað er að vekja athygli á því að
þrjár stofnanir innan Sameinuðu
þjóðanna sem vinna að jafnréttis-
málum munu sameinast í eina stóra
stofnun sem hlotið hefur nafnið UN Women í stað
þess sem áður var UNIFEM.
„Ég var strax til í þetta enda er ég í verkum mín-
um í raun að fást við mörg þemu í starfi UN Women;
ýmislegt sem ég vil hvort eð er standa fyrir, eins og
baráttan gegn ofbeldi, fjölgun kvenna í áhrifastöð-
um og fleira slíkt. Ég vil ekki stíga upp á sápukassa
og predika en vil samt geta tekið afstöðu. Ég reyni
að gera eitthvað skemmtilegt en senda samt skila-
boð um leið.“
Kemur alltaf á óvart
Kitty fór af stað með Weird Girls Project, sem segja
má að sé einhvers konar tilraunaverk í stöðugri
þróun, árið 2007. Hún segir grunninn að verkefninu
í heild vera viðbragð við hinu óþekkta og óvænta
þannig að þær konur sem hún vinnur með vita aldrei
hverju þær mega eiga von á þegar Kitty boðar þær í
tökur. „Það sem ég er að gera með þessum óvæntu
uppákomum og öllu sem þeim fylgir er að láta stelp-
urnar gera eitthvað utan síns öryggissvæðis en samt
með þeim áhrifum að þær upplifa sig sjálfsöruggar
eftir á. Fjöldi stelpna í hvert skipti ræðst af því
hversu miklum peningum ég hef úr að spila. Yfirleitt
koma í það minnsta tvær nýjar í hvern „þátt“ til þess
að halda ferskleikanum og svo eru alltaf einhverjar
sem hafa verið með áður. Ef ég hefði efni á því að
vera með hundrað manns í einu þá færi ég létt með
það. Það eru svo margar sem bíða eftir því að fá að
vera með.“
Kitty ólst upp í breskum bæ en eyddi fullorðinsár-
unum í London þar til hún settist að í Reykjavík fyrir
um fimm árum. „Ég kom hingað fyrst fyrir sjö eða
átta árum til þess að fylgjast með Airwaves-tónlist-
arhátíðinni. Ég datt auðvitað hressilega í það eins
og vera ber, kynntist mörgum og eignaðist helling
af vinum.“ Kitty þvældist síðan á milli Englands og
Íslands næstu árin og kom hingað allt að tíu sinnum
á ári. „Ég áttaði mig svo á því að það væri ódýrara að
búa bara hérna.“
Þrátt fyrir kreppuna og þrengingarnar í efnahags-
málum á Íslandi efast Kitty um að það sé betra að
búa í Englandi og hún vill vera á Íslandi. „Ég sakna
auðvitað fjölskyldu minnar úti en ég vil frekar ala
börnin mín upp hérna. Ég ætla samt að fara út um
mánaðamótin og eyða mars í Englandi og drekka
mikinn bjór og borða helling af pylsum.“
Mamma og stjúpamma
Kitty býr með tónlistarmanninum Daníel Ágústi
Haraldssyni. Þau eignuðust dóttur árið 2009 en
dótturdóttir Daníels býr einnig á heimilinu þannig
að segja má að Kitty sé einnig stjúpamma. „Stelp-
urnar eru á svipuðum aldri og eru eins og systur.
Fólkinu mínu úti finnst voðalega skrýtið að ég hafi
orðið mamma og amma nánast á sama tíma en hérna
þykir þetta auðvitað ekkert tiltökumál.“
Listamannslífið gerir það óhjákvæmilega að verk-
um að hversdagurinn er ekki mjög fastur í viðjum
vanans hjá Kitty en hún segir þó að þeim Daníel hafi
tekist ágætlega að halda heimili með tveimur litlum
börnum. Verkaskipting sé þar auðvitað mikilvæg en
einnig muni talsvert um króníska skipulagsáráttu
hennar. „Daníel er ekki síður upptekinn en ég og
vinnur ekki hefðbundna níu til fimm vinnu. Hann er
oft mikið í stúdíói fram eftir á kvöldin og þá sé ég um
heimilið. Hann kláraði nýlega vinnu við tvær plötur
og um leið og hann var búinn henti ég mér út í mín
verkefni. Hann vissi þá líka alveg að þetta var yfir-
vofandi og að þegar hann væri búinn myndi ég loka
mig af og byrja að pæla og vinna.“
Kitty er einnig í fullri vinnu hjá CCP og hefur líka
verið plötusnúður. „Ég vildi að ég gæti lifað á Weird
Girls Project en það er auðvitað ekki þannig og ég
stend oftast nær straum af kostnaðinum við tökurnar
sjálf. Ég hef ekki verið mikið að þeyta skífum frá því
að stelpan fæddist en er að fara að koma mér í gang
aftur. Peningana fyrir plötusnúðastarfið hef ég alltaf
tekið frá og notað í Weird Girls-verkefnin. Maður
verður að skipuleggja tíma sinn vel til þess að þetta
geti gengið og ég er mikill planari. Þetta fer samt að
verða verulega erfitt vegna þess að mér bjóðast svo
mörg tækifæri og mig langar að taka þeim öllum. Ég
er sennilega komin að þeim tímapunkti að ég verði
að þekkja takmörk mín.“
Nettur kleyfhugi
Skipulagsáráttan hefur blundað í Kitty lengi en
óneitanlega er það viss þversögn í persónugerð
listakonunnar sem lifir og hrærist í því óvænta og
frumlega að vera svona formföst þegar kemur að
skipulagningu. „Ég get verið mjög rökrétt í hugsun
og þegar ég var unglingur róaði ég mig með því
að leysa stærðfræðidæmi. Það er svo notalegt að
komast að svörunum og vita að þau eru rétt. Og eftir
að ég lagði að baki þessi ár sem eru eyrnamerkt ung-
lingaveseni og sukki notaði ég lista til þess að koma
mér á beinu brautina. Ég er alltaf að gera lista yfir
ólíklegustu hluti. Fæstir vinir mínir í listageiranum
eru svona og ég er nettur kleyfhugi þegar kemur að
þessari áráttu að setja saman lista og skipuleggja
allt út í hörgul. Ég vil hafa allt brjálað og mjög „artí“
en samt líka skipulagt. Ég gæti heldur ekki gert allt
sem ég er að gera; unnið hjá CCP, sinnt Weird Girls
Project, verið plötusnúður og haldið heimili án þess
að skipuleggja allt vel.“
Lifir ofurskipulögð í óreiðunni
Listakonan Kitty Von-Sometime flutti frá London til Reykjavíkur fyrir nokkrum árum. Hún unir hag sínum vel á Íslandi og hefur í nógu að snú-
ast, ekki síst í tengslum við Weird Girls Project. Þar hefur hún safnað konum til liðs við sig og gerir út á hið óvænta, ekki síst með því að koma
Skrítnu stelpunum sjálfum að óvörum. Þórarinn Þórarinsson kíkti í kaffi til Kittyar og varð margs vísari um hana sjálfa og Weird Girls Project.
Kitty kann vel við sig í
Reykjavík sem er eins og
einhver sérstök blanda
af stórborginni London
og litla bænum sem hún
ólst upp í.
Ljósmynd/Hari.
20 viðtal Helgin 11.-13. febrúar 2011