Keflavíkurgangan - 19.06.1960, Side 27

Útifundurinn
í Lœkjargötu
Þeir sem verið hofðu á göngu 13 seinustu stundirnar höfðu
aðeins óljósar spurnir af viðbúnaði í bænum. En sjón varð
þeim sögu ríkari. Um morguninn hafði þess verið til getið,
að hinn fámenni hópur, er fyrstur ákvað að þreyta gönguna,
hefði þúsundfaldazt að kvöldi. Það reyndist of varlega áætl-
að: hann hafði að minnsta kosti fimmtán-hundruð-faldazt.
Og þeir skiptu tugum þúsunda, sem séð höfðu gönguna ein-
hvers staðar á hinni löngu leið.
um Dönum svo háðir á allan hátt, skipslausir og skonroks-
lausir, að við megum ekki við því að móðga þá —?
Eftirfarandi viðtöl
birtust í Frjálsri þjóð:
Anna Stína Þórarinsdóttir:
Anna Stína Þórarinsdóttir leikkona sagðist ekki vera viss
um, þegar blaðamaður ræddi við hana, hvort hún treysti sér
til að ganga alla þessa leið. Hún er nýkomin af sjúkrahúsi, og
heilsan er ekki enn orðin góð.
— En ég styð þessa göngu af heilum hug, sagði Anna.
— Hver er helzta ástæðan?
— Ja, ég vil herinn burt, fyrst og fremst af því að ég ótt-
ast, að andlegt sjálfstæði þjóðarinnar glatist, þegar fjölmenn-
ur bandarískur her situr til langframa í þéttbýlasta héraði
landsins. Hvernig eiga börnin, sem maður er að ala upp, að
skilja, hvað hugtakið þjóðrækni merkir við núverandi að-
stæður?
— Ætlarðu að koma í gönguna, þegar hún kemur í bæ-
inn?
— Já, ég er að hugsa um að mæta í Kópavoginum.
I höfuðstaðnum var allt viðbúið til að veita göngumönnum
veglegar viðtökur. Ræðupalli og magnarakerfi hafði verið
komið fyrir við Miðbæjarskólann. Þegar loksins sást fyrir
enda hinnar miklu fylkingar efst í Bakarabrekku, var fund-
ur settur. Guðgeir Jónsson stýrði fundi af röggsemi og virðu-
leik. Skammt frá honum stóð hinn ástsæli leiðtogi reykvískra
verkamanna, Sigurður Guðnason, hýr og góðlegur að vanda,
Fremstu göngumennirnir sveigja inn í Lækjargötu
Einar Sigurðsson:
— Já, ég ætla að ganga alla leið. Ég hef oft gengið hálfa
þessa vegalengd, og ég held að þetta sé ekki verra en að vinna
einn dag í steypuvinnu.
— Hvað segirðu annars um þessa baráttuaðferð?
— Ja, ég tel hana vera eftirtektarverða nýbreytni og vel
til þess fallna að undirstrika kröfuna um brottför hersins. Ef
vel tekst til býst ég við, að gangan hafi mjög vekjandi áhrif
á baráttuna, hún gefur mönnum bjartsýni og vekur málið úr
deyfð. Ég vil eindregið skora á alla hernámsandstæðinga —
og þeir eru til í öllum flokkum — að koma í Keflavíkurgöng-
una á sunnudaginn.
Margrét Örnólfsdóttir:
— Alveg ákveðin! svaraði Margrét Örnólfsdóttir, er hún
var spurð, hvort hún ætlaði að ganga.
— Og ertu ekki hrædd um að gefast upp? spurði blaða-
maðurinn.
— Nei, alls ekki. Ætli hugurinn beri mig ekki hálfa leið.
Mér finnst það skylda mín að nota þetta tækifæri til að leggja
fram minn skerf, þótt hann verði lítill, til að styðja kröfuna
um brottför hersins.
Keflavíkurgangan
25