Aðventfréttir - 01.11.2007, Qupperneq 7

MÁNUDAGUR
w
I húsi
föður míns
eru marga
vistaverur
ber nafn fjölskyldu sinnar og foreldrar þess vernda fjölskyldu
sína og eru uppsprettur góðra ráða og hugulsamra
ráðlegginga. Trúaðir foreldrar leiða fjölskyldu sína til Guðs,
sem er hinn himneski faðir.
Sumir eiga ekki góða feður, og sumir eins og Andrés, vita
kannski ekki einu sinni hver faðir þeirra er. En öll eigum við
föður - Guð. Hann er faðir, „sem hvert faðerni fær nafn af á
himni og jörðu” (Ef 3.15). Hann er „einn Guð og faðir allra,
sem er yfir öllum, með öllum og í öllum” (Ef 4.6). Okkar
himneski faðir hefur marga sérstaka eiginleika, en hann er
umfram allt „kærleikur“(1Jh 4.8). Hann skapaði og endurleysti
okkur. „Þú, Drottinn, ert faðir vor, "Frelsari vor frá alda öðli" er
nafn þitt.“(Jes. 63.16; sjá líka Jes. 64.8). „Sjáið hvílíkan
kærleika faðirinn hefur auðsýnt oss, að vér skulum kallast
Guðs börn “ (1 Jh 3.1).
Guð þekkir þarfir okkar og gefur okkur blíðlega allt sem við
þörfnumst til að lifa (Mt 6.8,26). „Eins og faðir sýnir miskunn
börnum sínum, eins hefir Drottinn sýnt miskunn þeim er óttast
hann.“ (Sl 103.13). Rödd hans endurómar um eilífð og segir
við hvert og eitt okkar: „Með ævarandi elsku hefi ég elskað
þig. Fyrir því hefi ég látið náð mína haldast við þig. “ (Jer
31.3).
Það er okkur erfitt að elska einhvern sem við getum ekki
séð. Af þeirri ástæðu sendi Guð einkason sinn til þess að
Við þurfum aldrei að vera
Eftir Carlos A. Steger
Þú myndir aldrei geta þér til um fortíð Andrésar (ekki
hans rétta nafn) þegar þú hittir hann. Hann er hugul-
samur, vel menntaður, góður einstaklingur. Sex
mánuðum eftir fæðingu hans var Andrés ættleiddur
og sá móður sína aldrei aftur. Þegar hann var að
komast á unglingsaldurinn gat sjúpmóðir hans, sem verið hafði
fráskilin í nokkur ár og var veik á geði, ekki lengur hugsað um
hann. Þar af leiðandi var Andrés sendur tímabundið til þess að
búa hjá fjölskyldu uppi í sveit. Síðar skaut góðhjartaður læknir
í Aðventsöfnuðinum yfir hann skjólshúsi. Hann hóf nokkrum
sinnum nám í menntaskóla en hætti á hvert sinn.
Loks fékk hann tækifæri til þess að hefja nám við heima-
vistarskóla í eigu aðventista. Stöku sinnum heimsótti hann
stjúpmóður sína sem var hans eina samband við barnæsku
hans. Þar sem hann dvaldi á heimavistinni var hann vanur að
hugsa: Allt sem ég á er þessi staður og gamla ferðataskan
mín. Ég á ekki foreldra né heimili. Ég er einmana einstaklingur
I heiminum.
Þegar stjúpmóðir hans dó virtist öll hans óhamingjusama
fortíð hrannast upp eins og risastór, óbærileg byrði. Þótt að
hann væri nú orðinn fullorðinn var hann óhuggandi þar til hann
mundi eftir loforðum Guðs; „Hvort fær kona gleymt brjóstbarni
sínu, að hún miskunni eigi lífsafkvæmi sínu? Og þó að þær
gætu gleymt, þá gleymi ég þér samt ekki. Sjá, ég hefi rist þig á
lófa mína, múrar þínir standa jafnan fyrir augum mér“ (Jes.
49.15-16). í trú tók Andrés í hönd Guðs og öðlaðist frið og
huggun með því að treysta á sinn himmneska föður sem aldrei
myndi yfirgefa hann.
Faðir vor
Það að eiga föður þýðir venjulega að hafa fæði og skjól, og
einnig að vera öruggur, elskaður, meðtekin og skilinn. Barnið
AÐVENTFRÉTTIR • Nóvember 2007