Aðventfréttir - 01.11.2007, Blaðsíða 14

Eða:
Gleðinnar boðskap ég ber,
fagnaðarsöngva ég syng,
fyrirheit frelsarans sjálfs:
Kristur mun koma senn
Sumir
bregðast við
endurkomunni
sem væri
hún ævintýri
En sjáið hann nú! Komandi í skýjunum
ásamt herskara himnanna. Ég sé hann
- ekki með þyrnikórónuna, heldur
skínandi kórónu. Ekki í purpurakápu
(Jh 19.5), heldur í björtum glæsi-
klæðum. Jóhannes, sem skráði Opin-
berunarbókina segir hann bera nöfnin
„Trúr og Sannur" (Opb 19.11), og
titilinn „Konungur konunga og Drottinn
drottna “ (Opb 19.16). Sigurinn er hans
og einnig allra þeirra sem þvegnir hafa
verið í blóði hans.
Ég heyri í óteljandi hvellum lúðrum
(Mt 24:31) sem boða komu hans. Dá-
samleg hljómkviða! Englarnir sem
greindu frá fyrri komu hans með söng
munu nú bæta við hljóðfærum þegar
þeir tilkynna seinni komu hans.
Endurvakning vonarinnar
Ég hef samt sem áður áhyggjur af því
að sumir líti á endurkomuna sem ævin-
týri - eitthvað sem lítur vel út á pappír
en ekki er vænst að gerist. Annir
hversdagsins hafa slökkt á fjörugu
ímyndunarafli okkar. Við hvorki
syngjum né heyrum frá ræðustólum
þessi orð vonar eins og áður var. Við
syngjum sjaldnar gömlu söngvana en
áður. Söngva eins og:
Eg mun brátt sjá auglit Jesús,
ásýnd kæra frelsarans.
Hvernig mun, að fullu' er fæ ég
fagnað mætti kærleikans?
Eða:
Hæst á gullnum glerhafströndum
guðsmaðurinn standa sér
friða sveit með hörpu'í höndum,
Herrans nafn þar sérhver ber.
Þessir lúnir lífs á vegi liðu sakir
meistarans,
nú á þráðum Drottins degi dýran
hljóta sigurkrans.
Ég óttast að okkar nýja takmarkaða
ímyndunarafl orsaki andlegt þrot hjá
okkur - þrot af þvi að við höfum enga
von. Það er auðvelt að glata voninni
þegar við höfum ekki yfir orð vonarinnar;
þ.e. þegar við gleymum að hugleiða fyrir-
heit Guðs.
Nú er tími til að endurvekja vonina.
Og rétt í þessu man ég eftir enn öðrum
sálmi, sem sungin hefur verið á
samkomum um allan heim í gegnum
árin:
Þessi 'er vor brennheit trúarvissuvon,
vonin að Drottinn komi brátt.
Trú þá oss veitir hæstur himna son,
heilaga trú á orðsins mátt.
Syni mínum er enn ekki vel við að ég
yfirgefi húsið eftir að farið er að dimma -
sem er eini lausi tíminn sem ég hef til að
fara í göngutúr. „Þarftu að fara í
göngu," spyr hann. „Já,“ segi ég, „en
ég kem aftur eftir 45 mínútur". Eina
vonin hans er að hann sé ekki
sofnaður þegar að ég kem aftur. Það
hefur komið fyrir að þessar 45 mínútur
séu næstum útrunnar þegar ég nálgast
húsið og þá sé ég hann í stofuglugg-
anum veifandi. Það er dimmt úti en allt
I einu er lífið orðið bjartara.
Með orðum sálmahöfundarins
sjáum við „Hina nýju jörð í nálægð
skína" Já , „Svo nálæg Jesús koma
þín“-sá dagur þegar Jesús mun taka
börn sín, sem af trúfesti og í gleði
vænta komu hans, heim til fyrirheitna
landsins.
Tölum um þá von á heimilum okkar.
Prédikum um hana frá ræðustólum
okkar. Syngjum um hana í kórnum
okkar og í söfnuðinum okkar. Af
hverju? Af því að Jesús sagði okkur að
þetta fyrirheit hans myndi rætast og þá
hlýtur það að vera satt: „Hjarta yðar
skelfist ekki. Trúið á Guð og trúið á
mig. í húsi föður míns eru margar
vistarverur. Væri ekki svo, hefði ég þá
sagt yður, að ég færi burt að búa yður
stað? Þegar ég er farinn burt..., kem ég
aftur [áhersla höfundar] og tek yður til
mín, svo að þér séuð einnig þar sem
ég er“ (Jh 14.3).
Spurningartil íhugunarog umræðu
1. Við erum aðventistar - við trúum að
Jesús sé að koma aftur. En hefur von
okkar bliknað? Ef svo er, af hverju?
2. Sum okkar hafa beðið eftir því að
Jesús komi aftur í 20, 30, 40, eða jafn-
vel 50 ár. Hvernig getum við haldið
þessari von á lofti eftir því sem árin
líða?
3. Hver er uppáhaldssálmurinn þinn
um endurkomuna?
William Hucks er aðalritsjóri tímaritsins Ministry.
AÐVENTFRÉTTIR • Nóvember 2007