Heimilisritið - 01.11.1944, Page 25

bréfum. Þeir, sem stunda kaup-
hallarviðskipti í smáum stíl, ætla
sér grípa gæfuna með því að
kaupa. Þannig svikamyllur var
Oates snillingur í að koma upp
sér til hagsbóta.
„Það getur enginn sagt að
Wallington Oates sé ekki heiðar-
legur“, sagði hann oft við hina
örfáu vini, sem hann átti. „Það
getur vel verið að ég sé slyngari
en margir hinna, en það er ekki
hægt að ásaka mig fyrir slíkt.
Eg nota mín brögð, og ef hinir
ætla ekki að heltast úr lesrinni,
er þeim ráðlegast að finna upp
sín eigin brögð“.
HANN VAR einmitt að hug-
leiða eitthvað þessu líkt, dag
nokkurn, er hann beið eftir vin-
um sínum. Þeir ætluðu að halda
fund til þess að ræða um fyrir-
ætlun, sem þeir voru að undir-
búa. Hún var sú stórkostlegasta
sem hann hafði til þessa ráðist í
og grundvallaðist á kænskubragði,
semt var alveg á takmörkunum að
geta talist löglegt. En eins og
áður er sagt, þá var Wallington
Oates ekki sá, sem tók vettlinga-
tökum á hlutunum.
Kreppan hafði í langan tíma
dregið svo mjög úr öllum kaup-
hallarviðskiptum að því nær ó-
kleift reyndist að hækka verulega
verð nokkurra hlutabréfa. En
nú var þetta að breytast og Oates
var ákveðinn í að nota tækifærið
til þess að græða.
Skrifstofustúlka hans kom inn.
„Þeir eru hérna, Milton og
Kosel“, sagði hún.
Oates kinkaði kolli.
„Vísið þér þeim inn“.
Milton var lítill og feitlaginn
með gleraugu. Kosel var hærri og
grennri með mjóa, svarta skegg-
rönd á efri vör, sem benti til þess,
að hann reyndi að stæla Clark
Gable.
„Jæja drengir", sagði Oates
þegar þeir voru seztir, „nú er
aldeilis tækifærið til að slá sér
upp“.
„Kaupa eða selja?“ sagði Kosei
fljótmæltur.
„Kaupa“, sagði Oates, „ég er
búinn að kaupa frímerki sem er
alveg einstakt í sinni röð. — Það
er prentvilla á því, og það eru
ekki til nema 10—12 slík frímerki
í heiminum“.
Milton tók vindilinn út úr sér,
varð undrandi á svip og spurði:
„Hvað ertu eiginlega að tala
um“.
„Þýzkt 5-penninga-frímerki. Á
það er stimplað BEFREIUNGS-
TAG — og í staðinn fyrir B er
P“, sagði Oates. „Fyrir þetta
frímerki er hægt að fá 100 sterl-
ingspund hvenær sem er“.
Milton og Kosel litu hvor á
annan með góðlátlegu glotti.
Þeir urðu að sýna Oates þolin-
mæði, því að frímerkjasöfunir.
var honum slíkt áhugamál; það
var einskonar geðveiki, sem enga
lækningu var hægt að fá á. Það
var fyrst þegar Oates hafði skýrt
frá þessu dásamlega frímerki í
HEIMILISRITIÐ
23